Traduction de «vier willen noemen » (Néerlandais → Français) :

Ik zal niet in detail ingaan op alle betogen afzonderlijk, maar zou er graag drie of vier willen noemen.
Sans reprendre les différentes interventions dans leur exhaustivité, je voudrais insister sur trois ou quatre d’entre elles.

Commissaris, ik zou vier beginselen willen noemen waaraan we ons mijns inziens moeten houden voor een daadwerkelijk controlemechanisme.
Moi, je voudrais vous indiquer, Monsieur le Commissaire, les quatre principes qui me sembleraient être à retenir pour un vrai mécanisme de contrôle.

Ik zou vier prioriteiten willen noemen waaraan we in het komende jaar aandacht moeten besteden in het veiligheids- en defensiebeleid.
Je tiens à souligner quatre priorités pour la politique de sécurité et de défense, que nous devrions suivre de près au cours de l’année à venir.

Ik zou Hongarije als voorbeeld willen noemen: in Hongarije heeft het BBP per hoofd van de bevolking in de centrale regio 110 procent van het gemiddelde in de Europese Unie bereikt, in vier van de zeven regio’s is het BBP per hoofd van de bevolking echter minder dan 45 procent van het EU-gemiddelde.
J'aimerais citer l'exemple de la Hongrie, où le PIB par habitant a atteint 110 % de la moyenne de l'Union européenne dans la région centrale, contre moins de 45 % dans quatre des sept régions que compte la Hongrie.

Ik zou ten eerste de schizofrenie willen noemen, de schizofrenie van regeringsleiders, staatshoofden en ministers die voor de ministers gemiddeld op maandelijkse basis, voor staatshoofden en regeringsleiders vier keer per jaar samenkomen en samen beslissingen nemen; zonder hun toestemming kan er eigenlijk niets gebeuren in Europa; en daarna doen ze alsof ze met die hele Europese geschiedenis niets te maken hebben, waardoor natuurlijk de burgers alleen maar groot wantrouwen kunnen gaan voelen.
Je voudrais d’abord mentionner la schizophrénie qui règne parmi les chefs de gouvernement, les chefs d’État et les ministres qui se réunissent pour prendre des décisions communes en moyenne une fois par mois pour les ministres, et quatre fois par an pour les chefs d’État ou de gouvernement, et sans la permission desquels rien ne peut être fait en Europe.