Traduction de «voorgestelde tekst wel uitdrukkelijk » (Néerlandais → Français) :

In tegenstelling tot de wet van 16 juli 2001, verwijst de voorgestelde tekst wel uitdrukkelijk naar de partiële fusie.
Contrairement à la loi du 16 juillet 2001, le texte proposé fait expressément référence à la fusion partielle.

Bij de inschrijving op de ledenlijst wordt ook vermeld tot welke taalgroep de leden van het Instituut behoren, hoewel dat in de voorgestelde tekst niet uitdrukkelijk wordt bepaald.
En ce qui concerne l'inscription à la liste des membres, et quoique le texte proposé n'en fait pas la mention expresse, celle-ci prendra en compte l'appartenance linguistique des membres de l'Institut.

Dat amendement werd als volgt verantwoord : « De Raad van State geeft aan dat met een verbintenis tot tenlasteneming het duurzame en stabiele karakter van de partnerrelatie niet zou kunnen worden geattesteerd. Het klopt dat de indieners deze tenlasteneming in de vreemdelingenwet wilden invoegen als controle-instrument wanneer het een aanvraag tot gezinshereniging betrof voor mensen met een wettelijk geregistreerd partnerschap. Na diverse maatregelen tegen de schijnhuwelijken en na de invoeging van de mogelijkheid om een verblijfsvergunning te bekomen op basis van samenwoonst door de wet van 15 september 2006, wordt echter vaak misbruik gemaakt van deze mogelijkheid om een verblijfrecht in ons land te bekomen. De redenering van de Raad van State komt trouwens heel merkwaardig over. Het artikel 1477 B.W. stelt immers zeer duidelijk dat de wettelijk samenwonenden wel degelijk verplichtingen tegenover elkaar hebben, ook voor wat betreft de schulden die elk van hen zouden opbouwen. De verplichting tot de eventuele terugbetaling van kosten door partners blijft dus onverminderd bestaan in hoofde van deze bepaling uit het burgerlijk wetboek. Hoe dan ook willen de indieners tegemoet komen aan de opmerkingen rond de tenlasteneming en werd deze expliciete verwijzing naar deze verplichting dan ook geschrapt in de voorgestelde tekst » (Parl. St., Kamer, 2010-2011, DOC 53-0443/16, pp. 33-34).
Cet amendement est justifié comme suit : « Le Conseil d'Etat indique que l'engagement de prise en charge n'est pas de nature à permettre d'établir le caractère durable et stable de la relation de partenariat. Il est exact que nous souhaitions insérer cette prise en charge dans la loi sur les étrangers à titre d'instrument de contrôle en cas de demande de regroupement familial pour des personnes liées par un partenariat enregistré. Après l'adoption de plusieurs mesures contre les mariages de complaisance et l'adjonction, par la loi du 15 septembre 2006, de la possibilité d'obtenir un permis de séjour sur la base d'une cohabitation, on observe toutefois qu'il est souvent recouru à cette possibilité de façon abusive pour obtenir un droit de séjour en Belgique. Le raisonnement du Conseil d'Etat est d'ailleurs très curieux. L'article 1477 du Code civil dispose en effet très clairement que les cohabitants légaux ont bien des obligations mutuelles, y compris en ce qui concerne les dettes contractées par chacun d'eux. L'obligation relative au remboursement éventuel des frais par les partenaires continue dès lors à s'appliquer sans restriction en vertu de cette disposition du Code civil. Quoi qu'il en soit, nous souhaitons tenir compte des observations concernant la prise en charge et la référence explicite à cette obligation a dès lors été supprimée du texte proposé » (Doc. parl., Chambre, 2010-2011, DOC 53-0443/16, pp. 33-34).

« De voorgestelde tekst voorziet uitdrukkelijk dat een Gemeenschap - na de wijziging van artikel 59bis, § 2, eerste lid, 2, van de Grondwet - bevoegdheden als inrichtende macht van het huidig rijksonderwijs kan overdragen aan een of meerdere autonome organen.
« Le texte proposé prévoit expressément qu'une Communauté - après la révision de l'article 59bis, § 2, alinéa 1, 2, de la Constitution - pourra déléguer des compétences de pouvoir organisateur de l'enseignement de l'Etat, à un ou plusieurs organes autonomes.

In deze gedachtengang bevestigt de voorgestelde tekst uitdrukkelijk dat het recht [.] zowel op de voorwaardelijke als op de subsidiaire veroordelingen eisbaar is » (Parl. St., Kamer, 1959-1960, nr. 485/1, p. 9).
Dans cet ordre d'idées, le texte proposé marque expressément que le droit [.] est exigible en cas de condamnation conditionnelle comme en cas de condamnation subsidiaire » (Doc. parl., Chambre, 1959-1960, n° 485/1, p. 9).

Als het de bedoeling is van de steller van het ontwerp dat de voorgestelde tekst wordt gelezen als een vervangende tekst voor het huidige artikel 14, § 5, van het voormelde koninklijk besluit van 19 november 1998, dan moet - volgens dezelfde redactionele methode die in de rest van afdeling VI van titel XI, hoofdstuk V, wordt gevolgd en om te voorkomen dat verkeerdelijk wordt geschreven dat artikel 14, § 5, algemeen, voor alle personeelsleden waarop dat besluit van toepassing is, uitdrukkelijk vervangen wordtde inleidende zin van artikel 138 als volgt worden gesteld :
Si l'intention de l'auteur du projet consiste à ce que le texte proposé soit lu comme remplaçant l'actuel article 14, § 5, de l'arrêté royal précité du 19 novembre 1998, il y a lieu, en adoptant la même méthode rédactionnelle que celle suivie dans le reste de la section VI du titre XI, chapitre V, et pour éviter d'écrire de manière erronée que, d'une manière générale, pour l'ensemble du personnel auquel s'applique cet arrêté, l'article 14, § 5, serait formellement remplacé, de rédiger la phrase liminaire de l'article 138 comme suit :