Waarom ziet niemand het centrale punt ten aanzien van de tijd van bewaring in afwachting van uitzetting, namelijk dat wij die tijd zo kort mogelijk willen houden en dat een persoon alleen kan worden vastgezet indien terugkeer wettelijk mogelijk is?
Pourquoi personne ne voit-il le point clé qu’exprime la durée de rétention dans l’attente de l’éloignement, à savoir que nous voulons qu’elle soit la plus brève possible et qu'une personne ne puisse être détenue que si un retour est légalement possible?