Traduction de «wederzijdse beoordelingen 31 alsook » (Néerlandais → Français) :

De wet van 29 maart 2004 betreffende de samenwerking tussen België en de internationale straftribunalen (hierna "de wet" of "de wet van 29 maart 2004" genoemd) heeft tot doel de handelingen inzake samenwerking en wederzijdse rechtshulp te organiseren tussen enerzijds België en anderzijds het Internationaal Strafgerechtshof (hierna "het Hof" of "het ISH" genoemd), de Internationale Straftribunalen voor Rwanda en voormalig Joegoslavië (alsook het residueel mechanisme voor de uitoefening van de restbevoegdheden van voornoemde tribunalen na de sluiting ervan), het Speciaal Tribunaal voor Sierra Leone (alsook het Residueel Speciaal Tribunaal voor Sierra Leone voor de uitoefening van de restbevoegdheden van het Speciaal Tribunaal na de sluiting ervan op 31 december 2013), de bijzondere kamers in de rechtscolleges van Cambodja en het Speciaal Tribunaal voor Libanon.
La loi concernant la coopération entre la Belgique et les tribunaux pénaux internationaux du 29 mars 2004 (ci-après « la loi » ou « la loi du 29 mars 2004 ») a pour objet d'organiser les actes de coopération et d'entraide entre, d'une part, la Belgique et, d'autre part, la Cour pénale internationale (ci-après « la Cour » ou « la CPI »), les Tribunaux pénaux internationaux pour le Rwanda et l'ex-Yougoslavie (ainsi que le Mécanisme résiduel chargé de poursuivre les travaux de ces Tribunaux après leur fermeture), le Tribunal Spécial pour la Sierra Leone (ainsi que le Tribunal Spécial Résiduel pour la Sierra Leone chargé d'exercer les fonctions résiduelles du Tribunal Spécial après sa fermeture le 31 décembre 2013), les Chambres Extraordinaires au sein des Tribunaux Cambodgiens et le Tribunal Spécial pour le Liban.

Die conclusie is des te onvermijdelijker daar, in tegenstelling met wat wordt bepaald in een soortgelijk verdrag met de Republiek Bulgarije, ­ over het ontwerp van wet waarbij met dat verdrag wordt ingestemd is op heden advies 31.838/2 verstrekt ­ de wederzijdse bijstand tussen de Belgische en de Roemeense politiediensten niet wordt beperkt tot zware misdrijven die onder georganiseerde criminaliteit vallen, ter bestrijding waarvan volgens artikel 2 van het onderhavige Verdrag « bij voorrang » moet worden samengewerkt, maar ook betrekking heeft op « de voorkoming en de opsporing van strafbare feiten (artikel 6, lid 1), alsook op « de voorkoming van bedreigingen voor de openbare orde en veiligheid » (artikel 6, lid 2).
Cette conclusion s'impose d'autant plus que, contrairement à ce que prévoit une convention similaire conclue avec la République de Bulgarie dont le projet de loi portant assentiment fait l'objet de l'avis 31.838/2, donné ce jour, l'assistance mutuelle entre les services de police belges et roumains n'est pas limitée aux délits graves relevant de la criminalité organisée, lesquels constituent, selon l'article 2 de la présente Convention, une « priorité » de cette coopération, mais a également pour objet la « prévention et la recherche de faits punissables » (article 6, § 1 ), ainsi que la « prévention de menaces pour l'ordre et la sécurité publics » (article 6, § 2).

Die conclusie is des te onvermijdelijker daar, in tegenstelling met wat wordt bepaald in een soortgelijk verdrag met de Republiek Bulgarije, ­ over het ontwerp van wet waarbij met dat verdrag wordt ingestemd is op heden advies 31.838/2 verstrekt ­ de wederzijdse bijstand tussen de Belgische en de Roemeense politiediensten niet wordt beperkt tot zware misdrijven die onder georganiseerde criminaliteit vallen, ter bestrijding waarvan volgens artikel 2 van het onderhavige Verdrag « bij voorrang » moet worden samengewerkt, maar ook betrekking heeft op « de voorkoming en de opsporing van strafbare feiten (artikel 6, lid 1), alsook op « de voorkoming van bedreigingen voor de openbare orde en veiligheid » (artikel 6, lid 2).
Cette conclusion s'impose d'autant plus que, contrairement à ce que prévoit une convention similaire conclue avec la République de Bulgarie dont le projet de loi portant assentiment fait l'objet de l'avis 31.838/2, donné ce jour, l'assistance mutuelle entre les services de police belges et roumains n'est pas limitée aux délits graves relevant de la criminalité organisée, lesquels constituent, selon l'article 2 de la présente Convention, une « priorité » de cette coopération, mais a également pour objet la « prévention et la recherche de faits punissables » (article 6, § 1), ainsi que la « prévention de menaces pour l'ordre et la sécurité publics » (article 6, § 2).

Om – met name voor groepen die in meerdere landen of sectoren actief zijn – tot gemeenschappelijke werkwijzen op het gebied van besluitvorming en handhaving te komen, dient in de komende vijf jaar werk te worden gemaakt van een ambitieus programma van gezamenlijke inspecties en wederzijdse beoordelingen[31], alsook van concrete maatregelen, zoals het uitwisselen van personeel, het organiseren van gezamenlijke opleidingen door toezichthouders en het uitwisselen van informatie en deskundigheid.
Aux fins de la mise en place de processus décisionnels communs et de pratiques de surveillance communes – en particulier dans le cas des groupes multinationaux ou plurisectoriels –, il conviendrait, dans les cinq années à venir, d’appliquer un programme ambitieux visant à développer les inspections communes, les procédures d’examen par les pairs[31] et des mesures concrètes telles que les échanges de personnel, des sessions de formation communes et les échanges d’informations et de savoir-faire entre autorités de surveillance.

Met het oog op deze hogere voorziening moet in de eerste plaats worden opgemerkt dat het Gerecht voor ambtenarenzaken eraan heeft herinnerd dat elk individueel besluit dat overeenkomstig het Ambtenarenstatuut wordt genomen en dat bezwarend is, met redenen moet worden omkleed, en dat de motiveringsplicht tot doel heeft, enerzijds de rechter in staat te stellen toezicht uit te oefenen op de wettigheid van het besluit en anderzijds aan de betrokkene de noodzakelijke gegevens te verschaffen om uit te maken of het besluit al dan niet gegrond is en hem in staat te stellen te beoordelen of het instellen van beroep opportuun is. Onder verwijzing naar het arrest van het Hof van 4 juli 1996, Parlement/Innamorati (C‑254/95 P, Jurispr. blz. I‑3423, punten 24‑28), heeft het hier echter aan toegevoegd dat, wat de besluiten van een jury van een vergelijkend onderzoek betreft, de motiveringsplicht in overeenstemming moet worden gebracht met de eerbiediging van het in artikel 6 van bijlage III bij het Ambtenarenstatuut geformuleerde beginsel volgens hetwelk de werkzaamheden van de jury geheim zijn, welk geheim is ingevoerd teneinde de onafhankelijkheid en onbevangenheid van de jury’s te waarborgen. De eerbiediging van dit geheim brengt dus mee dat de opvattingen van de individuele juryleden niet ruchtbaar mogen worden en dat gegevens, verband houdende met beoordelingen, de kandidaten persoonlijk dan wel in vergelijking met andere kandidaten betreffende, niet aan de openbaarheid mogen worden prijsgegeven, alsook dat het vereiste van motivering van de besluiten van de jury van een vergelijkend onderzoek rekening moet houden met de aard van de betrokken werkzaamheden die, in de fase van het onderzoek naar de bekwaamheden van de kandidaten, vooral vergelijkend van aard zijn en derhalve worden gedekt door het geheim van die werkzaamheden (punten 30 en 31 van het bestreden arrest).
Aux fins du présent pourvoi, en premier lieu, il convient de relever que le Tribunal de la fonction publique a rappelé que toute décision individuelle prise en application du statut et faisant grief doit être motivée, et que l’obligation de motivation a pour objet, d’une part, de permettre au juge d’exercer son contrôle sur la légalité de la décision et, d’autre part, de fournir à l’intéressé les indications nécessaires pour savoir si la décision est ou non fondée et lui permettre d’apprécier l’opportunité de l’introduction d’un recours. Il a néanmoins ajouté, en faisant référence à l’arrêt de la Cour du 4 juillet 1996, Parlement/Innamorati (C‑254/95 P, Rec. p. I‑3423, points 24 à 28), que, en ce qui concerne les décisions prises par un jury de concours, l’obligation de motivation doit être conciliée avec le respect du secret qui entoure les travaux du jury en vertu de l’article 6 de l’annexe III du statut, secret institué en vue de garantir l’indépendance des jurys de concours et l’objectivité de leurs travaux. Ainsi, le respect de ce secret s’oppose à la divulgation tant des attitudes prises par les membres individuels des jurys que de tous éléments ayant trait à des appréciations de caractère personnel ou comparatif concernant les candidats, et l’exigence de motivation des décisions d’un jury de concours doit tenir compte de la nature des travaux en cause, lesquels, au stade de l’examen des aptitudes des candidats, sont avant tout de nature comparative et, de ce fait, couverts par le secret inhérent à ces travaux (points 30 et 31 de l’arrêt attaqué).