Volgens het Arbitragehof heeft de wetgever bij de totstandkoming van de wet van 22 decemb
er 1999 niet alleen uitdrukkelijk gesteld dat de aanvraag tot regularisatie niet de verblijfsstatus van de betrokken personen wijzigt. De regularisatie is bovendien juist bedoeld om de betrokkenen een wettig verblijfstatuut te geven, op voorwaarde dat zij beantwoorden aan de door de wet gestelde vereisten, zod
at niet staande kan worden gehouden dat ze reeds legaal zouden zijn vooraleer over hun aanvraag is
...[+++] beslist.
Selon la Cour d'arbitrage, lors de l'élaboration de la loi du 22 décembre 1999, le législateur n'a pas seulement expressément disposé que la demande de régularisation ne modifie en rien le statut du séjour de la personne concernée, mais la régularisation vise précisément à octroyer aux intéressés un statut de séjour légal, à condition qu'ils répondent aux exigences établies par la loi, de façon à ce qu'on ne puisse ne pas soutenir qu'ils sont en séjour légal avant même que leur demande ait été tranchée.