Traduction de «zijnde maatregel zouden » (Néerlandais → Français) :

Volgens de verzoekende coöperatieve vennootschappen stelden beide persberichten de markt dus niet in staat te bepalen welke coöperatieve vennootschappen om de in het geding zijnde maatregel zouden verzoeken, noch welke hem zouden genieten, zodat uit die persberichten geen toegenomen financiële geloofwaardigheid had kunnen voortvloeien.
Selon les sociétés coopératives requérantes, les deux communiqués de presse ne permettaient donc pas au marché de déterminer les sociétés coopératives qui solliciteraient la mesure en cause ni celles qui en bénéficieraient, si bien qu'aucun accroissement de crédibilité financière n'aurait pu découler de ces communiqués.

Wat de eerste drie onderdelen betreft, preciseren noch de bewoordingen van de vraag, noch de motieven van de verwijzingsbeslissing op welke wijze de andere aangehaalde toetsingsnormen dan de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, door de in het geding zijnde maatregel zouden kunnen zijn geschonden.
En ce qui concerne les trois premières branches, ni les termes de la question ni les motifs de la décision de renvoi ne précisent en quoi les normes de contrôle invoquées, autres que celles des articles 10 et 11 de la Constitution, pourraient être violées par la disposition en cause.

Zoals in B.13 is vermeld, was de in het geding zijnde maatregel, toen de militaire dienstverplichtingen van kracht waren, verantwoord door de zorg om de gelijkheid in de toegang tot de arbeidsmarkt te verzekeren, door een potentiële discriminatie die indirect op geslacht is gebaseerd te compenseren; op dat ogenblik vermocht de toepassing van de in het geding zijnde maatregel bij de aan de militaire dienstplicht onderworpen personen op het ogenblik van de berekening van hun geldelijke anciënniteit de gewettigde verwachting te doen ontstaan dat zij, wegens het vervullen van hun burgerplichten, niet zouden worden gediscrimineerd ten opzichte van de andere personen die sneller hun intrede op de arbeidsmarkt hebben kunnen doen.
Comme il est dit en B.13, la mesure en cause était, lorsqu'étaient en vigueur les obligations de service militaire, justifiée par le souci d'assurer l'égalité dans l'accès au marché de l'emploi, en compensant une potentielle discrimination indirectement fondée sur le sexe; à ce moment, l'application de la mesure en cause a pu faire naître dans le chef des personnes soumises à l'obligation de service militaire l'espérance légitime de ne pas être discriminées dans le calcul de leur ancienneté pécuniaire, en raison de l'accomplissement de leurs devoirs civiques, par rapport aux autres personnes qui ont pu accéder plus rapidement au marché de l'emploi.

Aldus geïnterpreteerd zou de in het geding zijnde bepaling immers een inmenging inhouden vanwege het hoofd van de eredienst in het openbaar ambt, aangezien het hoofd van de eredienst de Gemeenschap ertoe zou kunnen dwingen een inspecteur godsdienst af te zetten om redenen die niet enkel van religieuze aard zijn, maar ook om tuchtredenen, terwijl het de coördinerende inspecteur-generaal toekomt tuchtstraffen voor te stellen, na raadpleging van het hoofd van de eredienst. Die religieuze maar ook disciplinaire redenen zouden bijgevolg ressorteren onder het soevereine oordeel van het hoofd van de eredienst, zonder enige waarborg dat het beginsel van de tegenspraak of van de evenredigheid van de maatregel wordt nageleefd, en zonder enig daadwerkelijk beroep voor een rechter.
En effet, ainsi interprétée, la disposition en cause créerait une ingérence du chef du culte dans la fonction publique, puisque le chef du culte pourrait imposer à la Communauté la révocation d'un inspecteur de religion, pour des motifs non seulement d'ordre religieux, mais aussi disciplinaires, alors même que c'est à l'inspecteur général coordonnateur qu'il appartient de proposer des peines disciplinaires, après consultation du chef du culte. Ces motifs, religieux mais aussi disciplinaires, relèveraient dès lors de l'appréciation souveraine du chef du culte, sans aucune garantie du respect du principe du contradictoire ou de la proportionnalité de la mesure, et sans aucun recours effectif devant un juge.

De in het geding zijnde maatregel, bekrachtigd door de wetgever vijf jaar nadat hij dat artikel 382 opnieuw heeft onderzocht, is veel radicaler voor degenen die een slijterij van ter plaatse te verbruiken gegiste dranken zouden willen uitbaten, wat duidelijk inhoudt dat de wetgever een dergelijke activiteit veel gevaarlijker acht en dat zij niet zou mogen worden uitgeoefend door personen wier veroordeling voor hem een niet te verwaarlozen teken lijkt te zijn aangezien hij een maximum aan voorzorgen wil nemen.
La mesure en cause, confirmée par le législateur cinq ans après qu'il eut réexaminé cet article 382, s'en prend, de façon beaucoup plus radicale, à ceux-là seuls qui voudraient participer à l'exploitation d'un débit de boissons fermentées à consommer sur place, ce qui implique manifestement que le législateur considère qu'une telle activité est beaucoup plus dangereuse et ne devrait donc pas être exercée par des personnes dont la condamnation lui paraît un signe à ne pas négliger dès lors qu'il entend prendre un maximum de précautions.

De verzoekende partijen uiten kritiek op de discriminatie die de aangevochten bepalingen zouden teweegbrengen tussen de ziekenhuisapothekers en de officina-apothekers, doordat zij de eerstgenoemden, evenals de laatstgenoemden, zouden toestaan geneesmiddelen te verstrekken aan personen die in rusthuizen verblijven en aan de andere in die bepalingen bedoelde personen, terwijl, in tegenstelling met de laatstgenoemden, de eerstgenoemden, die minder hoge prijzen toepassen, ten aanzien van de werkingskosten van de apotheek, een financiële tegemoetkoming van de overheid zouden krijgen, niet aan de B.T.W. zouden zijn onderworpen en de geneesmiddelen zouden kunnen kiezen die zij willen verstrekken; de in het geding zijnde bepalingen zouden aldus een concurrentievervalsing veroorzaken die in strijd is zowel met het recht om zijn apotheker vrij te kiezen, dat is vastgelegd in de gecoördineerde wetten op de ziekte- en invaliditeitsverzekering, als met het beginsel van de beperking van de concentratie van officina's op een bepaald grondgebied, en zulks ten nadele van de officina's die in de nabijheid van ziekenhuisapotheken gevestigd zijn; die concurrentievervalsing zou niet kunnen worden verantwoord, noch door de doelstelling van volksgezondheid, die is vervat in artikel 6 van de wet van 25 maart 1964 op de geneesmiddelen (gewijzigd bij de aangevochten wet) maar die de Koning niet gemachtigd was na te streven krachtens de wet van 26 juli 1996, noch door de financiële doelstelling het aandeel van de overheid in de financiering van de ziekte- en invaliditeitsverzekering te verminderen, vermits de in het geding zijnde maatregel het niet mogelijk maakt een dergelijke doelstelling te verwezenlijken.
Les requérants critiquent la discrimination que les dispositions attaquées créeraient entre les pharmaciens hospitaliers et les pharmaciens d'officine en ce qu'elles permettent aux premiers de délivrer, comme les seconds, des médicaments aux personnes hébergées en maison de repos et aux autres personnes visées par ces dispositions, alors qu'à l'inverse des seconds, les premiers, pratiquant des prix moins élevés, bénéficieraient, quant aux frais de fonctionnement de la pharmacie, d'une intervention financière des pouvoirs publics, ne seraient pas soumis à la T.V. A. et pourraient sélectionner les médicaments qu'ils acceptent de délivrer; les dispositions en cause créeraient ainsi une distorsion de concurrence, contraire tant au droit de choisir librement son pharmacien, consacré par les lois coordonnées sur l'assurance maladie-invalidité, qu'au principe d'une limitation de la concentration des officines sur un territoire déterminé, et ce, au détriment des officines situées à proximité des pharmacies hospitalières; cette distorsion de concurrence ne pourrait être justifiée ni par l'objectif de santé publique qui est celui de l'article 6 de la loi du 25 mars 1964 sur les médicaments (modifié par la loi attaquée) mais que le Roi n'était pas habilité à poursuivre en vertu de la loi du 26 juillet 1996, ni par l'objectif financier de réduction de la part des pouvoirs publics dans le financement de l'assurance maladie-invalidité, puisque la mesure en cause ne permet pas d'atteindre un tel objectif.