Vertaling van "zodat ter zake geen twijfel blijft " (Nederlands → Frans) :

Hoewel de Regering meent dat een bepaling inzake de onontvankelijkheid van een tegenvordering niet noodzakelijk is ( zie arrest van het Hof van Cassatie dd. 10 april 1995, Pas. I, blz. 413 e.v.), acht zij het toch nuttig in een bijzondere bepaling te voorzien, zodat ter zake geen twijfel blijft bestaan.
Bien que le Gouvernement soit d'avis qu'une disposition relative à l'irrecevabilité d'une demande reconventionnelle n'est pas nécessaire (voir l'arrêt de la Cour de cassation en date du 10 avril 1995, Pas. I, p. 413 et suiv.), il lui paraît néanmoins utile de prévoir une disposition particulière afin de ne pas laisser subsister de doute à cet égard.

De bijzondere wet voorziet, bij wijze van overgangsmaatregel, aldus zelf in een rechtstreekse taakstelling aan de voornoemde instellingen, zodat de federale (gewone) wetgever ter zake geen normatieve bevoegdheid heeft en de federale overheid ook geen partij dient te zijn bij het samenwerkingsakkoord tot wijziging van de essentiële elementen.
Par cette mesure transitoire, le législateur spécial attribue donc directement des táches aux institutions précitées, de telle sorte que le législateur fédéral (ordinaire) n'a plus de compétence normative en la matière et que l'autorité fédérale ne doit pas non plus être partie à l'accord de coopération modifiant les éléments essentiels.

Dat doet vragen rijzen. Hoewel er geen volwaardig benoemde directeur aan het hoofd van de regionale directie in kwestie staat, is er wel, of toch volgens het organigram van de structuur, een waarnemend directeur die ter zake kan optreden, zodat zijn diensten, zelfs met een beperkte personeelsbezetting, de voorschriften inzake termijnen en regelgeving naleven.
Si aucun directeur de plein exercice ne se trouve à la tête de la Division régionale en question, il y a bien, c'est en tout cas ce que mentionne l'organigramme de la structure, un directeur faisant fonction pouvant agir en la matière, afin que ses services, même en personnel restreint, respectent les prescrits en matière de délais et de réglementations.

— Er is geen enkele wettelijke of reglementaire bepaling die het de Senaat mogelijk maakt de termijn van 30 dagen tijdens de krokusvakantie te schorsen; een dergelijke handelwijze zou enkel aanvaardbaar zijn tijdens het zomerreces; de ratio legis van de in de gewone wet van 9 augustus 1980 vastgelegde termijnen is juist dat, wanneer een belangenconflict wordt opgeworpen, men op een zo fundamenteel politiek probleem stuit, dat het niet aanvaardbaar is dat men dat probleem voor zich uit blijft schuiven en geen oplossingen zoekt; het heeft er alle schijn van dat er ter zake nog steeds geen oplossing in het vooruitzicht is;
— Il n'existe aucune disposition légale ou réglementaire permettant au Sénat de suspendre le délai de 30 jours pendant les vacances de carnaval; une telle pratique ne serait acceptable que pendant les vacances d'été; la ratio legis des délais fixés par la loi ordinaire du 9 août 1980 est justement que lorsqu'un conflit d'intérêts est soulevé, l'on se heurte à un problème politique si fondamental qu'il est inacceptable de continuer à en différer l'examen, sans chercher à le résoudre; tout porte à croire que dans ce dossier, il n'y a toujours aucune solution en vue.

Moerman, E. Derycke en R. Leysen, bijgestaan door de griffier P.-Y. Dutilleux, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vragen en rechtspleging Bij twee arresten van 17 december 2014 in zake de nv « Les Sittelles » tegen de Belgische Staat, FOD Financiën, waarvan de expedities ter griffie van het Hof zijn ingekomen op 7 januari 2015, heeft het Hof van Beroep te Luik de volgende prejudiciële vragen gesteld : 1. In het eerste arrest : « Schendt artikel 75, 3°, van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 de bepalingen van de artikelen 10, 11 en 172 van de Grondwet, in zoverre het tot gevolg heeft dat een vennootschap die beantwoordt aan de criteria van een kmo in de zin van artikel 201, eerste lid, 1°, van het Wetboek van de inkomstenbelastingen en die, wegens de uitoefening van haar voornaamste of bijkomend maatschappelijk doel, het gebruik van de door haar verkregen vaste activa overdraagt aan een vennootschap die niet aan de criteria van een kmo beantwoordt, maar waarop zij, gelet op haar participatie, een controle uitoefent zodat zij niet zelf door die vennootschap wordt gecontroleerd, noch door die laatste wordt gebruikt om haar een belastingvoordeel te laten genieten waarop zij normaal gezien geen recht zou hebben, wordt uitgesloten van de investeringsaftrek ?
Moerman, E. Derycke et R. Leysen, assistée du greffier P.-Y. Dutilleux, présidée par le président J. Spreutels, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet des questions préjudicielles et procédure Par deux arrêts du 17 décembre 2014 en cause de la SA « Les Sittelles » contre l'Etat belge, SPF Finances, dont les expéditions sont parvenues au greffe de la Cour le 7 janvier 2015, la Cour d'appel de Liège a posé les questions préjudicielles suivantes : 1. Dans le premier arrêt : « L'article 75, 3° du Code des impôts sur les revenus 1992 viole-t-il les dispositions des articles 10, 11 et 172 de la Constitution en ce qu'il a pour effet d'exclure de la déduction pour investissement une société qui répond aux critères de la PME au sens de l'article 201, alinéa 1, 1°, du Code des impôts sur les revenus et qui en raison de l'exercice de son objet social principal ou accessoire, cède l'usage de l'immobilisation acquise par elle à une société qui ne répond pas aux critères de la PME mais sur laquelle, vu la participation dont elle dispose, elle exerce un contrôle de sorte qu'elle n'est pas elle-même contrôlée par cette société, ni instrumentalisée par cette dernière afin de lui faire profiter d'un avantage fiscal auquel elle n'aurait normalement pas droit ?

« Schenden de bepalingen van artikel 25 van het Vlaams decreet van 22 december 1995 houdende bepalingen tot begeleiding van de begroting 1996 de bepalingen van artikel 170 van de Grondwet, omwille van het feit dat artikel 25 van het decreet van 22 december 1995 afbreuk doet aan de gemeentelijke fiscale autonomie, door te voorzien dat gemeenten slechts een eigen leegstandsheffing kunnen invoeren op voorwaarde dat zij minimaal de regeling van het decreet overnemen, terwijl overeenkomstig de bepalingen van artikel 170, § 4, van de Grondwet het uitsluitend aan de federale wetgever toekomt om ten aanzien van de gemeentebelastingen de uitzonderingen te bepalen waarvan de noodzakelijkheid blijkt zodat de gewesten ter zake geen enkele bevoegdheid hebben ?
« Les dispositions de l'article 25 du décret flamand du 22 décembre 1995 contenant diverses mesures d'accompagnement du budget 1996 violent-elles les dispositions de l'article 170 de la Constitution en ce que l'article 25 du décret du 22 décembre 1995 porte atteinte à l'autonomie fiscale des communes en prévoyant que celles-ci ne peuvent instaurer une taxe d'inoccupation propre qu'à condition de reprendre au minimum la réglementation décrétale, alors que, conformément aux dispositions de l'article 170, § 4, de la Constitution, seul le législateur fédéral peut, relativement aux impôts communaux, déterminer les exceptions dont la nécessité est démontrée, de sorte que les régions ne sont aucunement compétentes en la matière ?

Een rechterlijke instantie waarvan de beslissingen volgens het nationale recht niet vatbaar zijn voor hoger beroep, is verplicht een dergelijk verzoek te doen, tenzij er ter zake al rechtspraak is (en eventuele nieuwe regelgeving geen echte twijfel doet rijzen over de mogelijkheid om die op de casus toe te passen), of de juiste uitlegging van het toepasselijke recht evident is.
Cependant, une juridiction dont les décisions ne sont pas susceptibles d’un recours juridictionnel de droit interne est tenue de saisir la Cour d’une telle demande, sauf lorsqu’il existe déjà une jurisprudence en la matière (et que le cadre éventuellement nouveau ne soulève pas de doute réel quant à la possibilité d’appliquer en l’espèce cette jurisprudence) ou lorsque la manière correcte d’interpréter la règle de droit en cause apparaît de toute évidence.