Vertaling van "EC case-law " (Engels → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

case law (EU) [ EC case law | EC case-law ]
jurisprudentie (EU) [ EG-jurisprudentie ]

case-law [ case law ]
jurisprudentie

established case law | settled case law
constante rechtspraak | vaste jurisprudentie

established case-law | settled case-law
vaste rechtspraak

case law | decisional law
jurisprudentie

The absence or dramatic reduction of circulating human serum albumin (HSA) with less than 50 cases reported in the literature so far. In the majority of cases the disorder is diagnosed in adulthood. Although albumin is the most abundant plasma protei
congenitale analbuminemie

A variant of self-healing collodion baby with manifestation of the presence at birth of a collodion membrane only at the extremities. Only 2 cases were described in the literature. In both cases, the babies healed soon after birth. In one case, molec
acrale zelfhelende collodionbaby

Definition: This block contains a wide variety of disorders that differ in severity and clinical form but that are all attributable to the use of one or more psychoactive substances, which may or may not have been medically prescribed. The third character of the code identifies the substance involved, and the fourth character specifies the clinical state. The codes should be used, as required, for each substance specified, but it should be noted that not all fourth character codes are applicable to all substances. Identification of the psychoactive substance should be based on as many sources of information as possible. These include self-report data, analysis of blood and other body fluids, characteristic physical and psychological symptoms, clinical signs and behaviour, and other evidence such as a drug being in the patient's possession or reports from informed third parties. Many drug users take more than one type of psychoactive substance. The main diagnosis should be classified, whenever possible, according to the substance or class of substances that has caused or contributed most to the presenting clinical syndrome. Other diagnoses should be coded when other psychoactive substances have been taken in intoxicating amounts (common fourth character .0) or to the extent of causing harm (common fourth character .1), dependence (common fourth character .2) or other disorders (common fourth character .3-.9). Only in cases in which patterns of psychoactive substance-taking are chaotic and indiscriminate, or in which the contributions of different psychoactive substances are inextricably mixed, should the diagnosis of disorders resulting from multiple drug use (F19.-) be used. | Modifiers The following fourth-character subdivisions are for use with categories F10-F19: Code Title .0 Acute intoxication A condition that follows the administration of a psychoactive substance resulting in disturbances in level of consciousness, cognition, perception, affect or behaviour, o ...
Omschrijving: Dit blok omvat een grote verscheidenheid van stoornissen van verschillende ernst en klinische vorm, die evenwel alle aan het gebruik van een of meer psychoactieve middelen, al dan niet op medisch voorschrift, zijn toe te schrijven. De betrokken stof wordt aangegeven door middel van het derde teken van de code en het vierde teken specificeert de klinische toestand; deze codering dient, waar nodig, gebruikt te worden voor elk gespecificeerd middel, met dien verstande dat niet elk vierde teken van toepassing is op elke stof.

A rare hepatic tumour that may manifest with abdominal pain or fullness, as well as diarrhoea or weight loss. More than 10% of cases are asymptomatic and in rare cases a carcinoid syndrome may be observed. The age of onset is variable. The aetiology
primair neuro-endocrien carcinoom van lever

legal action [ court case | initiation of legal action | procedure (law)(UNBIS) ]
rechtsingang [ rechtszaak ]

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Thus, the Civil Service Tribunal disregarded, in the first place, the case-law according to which the statement of reasons for the decision rejecting a complaint is deemed to supplement the statement of reasons for the decision against which the complaint was directed (see, to that effect, Case T-562/93 Obst v Commission [1995] ECR-SC I-A-247 and II-737, paragraph 79, and Case T-71/96 Berlingieri Vinzek v Commission [1997] ECR-SC I-A-339 and II-921, paragraph 79), in the second place, the principle of legality, according to which the reasons for a decision may be based only on factors which predate or are contemporaneous with it, and, in the third place, the purpose of the pre-litigation procedure consisting in giving the parties the possibility of finding an amicable solution to the dispute (Case T-86/98 Gouloussis v Commission [2000] ECR-SC I-A-5 and II-23, paragraph 61).
Hiermee heeft het Gerecht voor ambtenarenzaken om te beginnen de rechtspraak miskend dat de motivering van het besluit tot afwijzing van een klacht wordt geacht samen te vallen met de motivering van het besluit waartegen de klacht was gericht (zie in die zin arresten Gerecht van 19 oktober 1995, Obst/Commissie, T-562/93, JurAmbt. blz. I-A-247 en II-737, punt 79, en 6 november 1997, Berlingieri Vinzek/Commissie, T-71/96, JurAmbt. blz. I-A-339 en II-921, punt 79).

According to settled case-law, for a trade mark to possess distinctive character for the purposes of Article 7(1)(b) of Regulation No 40/94 it must serve to identify the goods in respect of which registration is sought as originating from a particular undertaking, and thus to distinguish those goods from those of other undertakings (see, in particular, Joined Cases C-456/01 P and C-457/01 P Henkel v OHIM [2004] ECR I-5089, paragraph 34; Case C-136/02 P Mag Instrument v OHIM [2004] ECR I-9165, paragraph 29, and Case C-238/06 P Develey v OHIM [2007] ECR I-9375, paragraph 79).
Volgens vaste rechtspraak houdt het onderscheidend vermogen van een merk in de zin van artikel 7, lid 1, sub b, van verordening nr. 40/94 in dat het merk zich ertoe leent, de waar waarvoor de inschrijving is aangevraagd, als afkomstig van een bepaalde onderneming te identificeren en dus deze waar van die van andere ondernemingen te onderscheiden (zie onder meer arresten van 29 april 2004, Henkel/BHIM, C‑456/01 P en C‑457/01 P, Jurispr. blz. I‑5089, punt 34; 7 oktober 2004, Mag Instrument/BHIM, C‑136/02 P, Jurispr. blz. I‑9165, punt 29, en 25 oktober 2007, Develey/BHIM, C‑238/06 P, Jurispr. blz. I‑9375, punt 79).

The Court also stated that such an interest exists as long as the appeal may, if successful, procure an advantage to the party bringing it (see, Case C-277/01 P Parliament v Samper [2003] ECR I-3019, paragraph 28, and Case C-362/05 P Wunenburger v Commission [2007] ECR I-4333, paragraph 42, and order of 8 April 2008 in Case C-503/07 Saint-Gobain Glass Deutschland v Commission [2008] ECR I-2217, paragraph 48 and the case-law cited).
Het Hof heeft eveneens gepreciseerd dat een procesbelang bestaat zolang de uitslag van de hogere voorziening in het voordeel van de rekwirant kan zijn (zie arresten van 3 april 2003, Parlement/Samper, C‑277/01 P, Jurispr. blz. I‑3019, punt 28, en 7 juni 2007, Wunenburger/Commissie, C‑362/05 P, Jurispr. blz. I‑4333, punt 42, evenals beschikking van 8 april 2008, Saint-Gobain Glass Deutschland/Commissie, C‑503/07 P, Jurispr. blz. I‑2217, punt 48 en aldaar aangehaalde rechtspraak).

In that regard, the Civil Service Tribunal took the view that while the examiners marking the written tests, in contrast to the members of the selection board sitting in the oral phase, may admittedly not be known to the persons concerned, and are thereby protected from interference and pressures to which the judgment in Parliament v Innamorati, paragraph 16 above, refers, that circumstance does not objectively justify the existence of significant differences between the requirements concerning the statement of reasons in the case of failure in the written phase, as those requirements are formulated in the case-law cited in paragraph 39 of the judgment under appeal, and those advocated by the Commission in the case of failure in the oral test, which, in particular in the instant case, would consist in giving the applicant only his eliminatory individual mark.
In dit verband heeft het Gerecht voor ambtenarenzaken beklemtoond dat ook al mogen de correctoren van de schriftelijke examens, anders dan de juryleden die deelnemen aan het mondeling examen, niet bekend zijn bij de betrokkenen en worden zij dus beschermd tegen de inmenging en druk waarnaar het in punt 16 hierboven aangehaalde arrest Parlement/Innamorati verwijst, dit geen objectieve rechtvaardiging vormt voor het bestaan van grote verschillen tussen de motiveringsvereisten bij afwijzing in de schriftelijke fase, zoals die vereisten voortvloeien uit de in punt 39 van het bestreden arrest aangehaalde rechtspraak, en die welke volgens de Commissie gelden bij afwijzing voor het mondeling examen, die in casu zouden inhouden dat verzoeker slechts zijn onvoldoende deelcijfer werd meegedeeld.

Y. Whereas the ECtHR case-law has established that where race constitutes an exclusive basis for law enforcement action it amounts to prohibited discrimination; whereas in practice it is not always clear if race or ethnicity was the exclusive or decisive basis for such action and it is often only when patterns of law enforcement practice are analysed that the predominant weight of these factors clearly emerges;
Y. overwegende dat in de jurisprudentie van het Europees Hof voor de rechten van de mens wordt gesteld, dat wanneer ras de enige basis voor maatregelen inzake rechtshandhaving is, dit neerkomt op verboden discriminatie; overwegende dat in de praktijk niet altijd duidelijk is of ras of etnische afkomst de enige of doorslaggevende basis voor dergelijke maatregelen is en dat vaak pas na een analyse van de patronen van de rechtshandhaving duidelijk wordt of aan deze factoren een doorslaggevend gewicht is toegekend,

This conclusion, accepting the substance of the amendments to the Statute requested, is also consistent with various recent rulings in Community case law. For example, the judgment of the Court of First Instance of 10 April 2002 in Case T-209/00, according to which the Ombudsman does not have the same discretionary power as the Commission with regard to opening infringement proceedings, as he cannot refuse, except on duly justified grounds, to follow up an admissible complaint, or the ruling of the Court of 23 March 2004, in the Lamberts Case C-234/02, according to which the Ombudsman's decisions, while not binding, may give rise to an action under Article 288 ECT relating to extra-contractual responsibility.
Deze instemming met de verlangde wijzigingen van het statuut strookt bovendien met enkele recente Europese arresten, zoals het arrest van 10/4/02 van het Hof van eerste aanleg in de zaak T-209/00, dat bepaalt dat de Europese ombudsman niet dezelfde discretionaire bevoegdheid heeft als de Commissie om een overtredingsprocedure in te stellen "daar hij, behoudens in objectief te rechtvaardigen gevallen, niet kan weigeren gevolg te geven aan een toelaatbare en ontvankelijke klacht", en het arrest van 23/3/04 van het Hof in de zaak Lamberts C-234/02, dat bepaalt dat hoewel besluiten van de ombudsman niet bindend zijn, zij toch aanleiding kunnen zijn tot een maatregel vanwege niet-contractuele aansprakelijkheid op grond van artikel 288 VEG.

Pursuant to settled case law by the Court of Justice of the European Communities, the infringement of Community law by the authorities of a Member State, even when committed by a legal body of the highest level, through a final judgment, does not prevent the Court of Justice from holding that the supreme national court is in breach of Community law as mentioned above. This does not, however, constitute a waiver of the responsibility of the State – in this case, Italy – to which the said court belongs, as has been established.
Op grond van een gevestigde rechtspraak van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen mag een schending van het communautair recht door de autoriteiten van een lidstaat – ook al wordt deze begaan door het hoogste rechtsorgaan, door middel van een uitspraak met kracht van gewijsde – geen beletsel vormen voor het Hof van Justitie om vast te stellen dat bovenvermelde schending van het communautaire recht door de hoogste nationale rechter is gepleegd. Maar dat betekent niet dat de staat waartoe die rechter behoort, in dit geval Italië, zich kan onttrekken aan zijn verantwoordelijkheid, zoals dat is vastgesteld.

In accordance with its settled case law, the Court guarantees compliance with fundamental rights, which form an integral part of the general principles of Community law. In so doing, the Court is guided by the Member States' shared constitutional traditions and the principles laid down in the international treaties on human rights which the Member States have jointly drawn up or to which they have subscribed (see, in particular, the Court's judgment of 12 June 2003, in case C-112/00, Schmidberger, reports p. I-5659, point 71, and the case law cited therein, and its judgment of 10 July 2003, in cases C-20/00 and C-64/00, Booker Aquaculture and Hydro Seafood, reports p. I-7411, point 65, and the case law cited therein.
Hierbij baseert het Hof zich op de gemeenschappelijke constitutionele tradities van de lidstaten, alsook op de aanwijzingen die worden gegeven door internationale instrumenten met betrekking tot de bescherming van de mensenrechten, waaraan de EU-lidstaten hebben meegewerkt of waartoe ze hebben bijgedragen (zie in het bijzonder de arresten van 12 juni 2003 in zaak C-112/00, Schmidberger, punt 71, en van 10 juli 2003 in de gevoegde zaken C-20/00 en C-64/00, Booker Aquaculture en Hydro Seafood, punt 65 en de aldaar aangehaalde jurisprudentie).

It must be borne in mind at the outset that, according to settled case-law, the choice of the legal basis for a Community measure, including one adopted with a view to conclusion of an international agreement, must be based on objective factors which are amenable to judicial review and include in particular the aim and content of the measure (see Case 45/86 Commission v Council, cited above, paragraph 11; Case C-300/89 Commission v Council (the ‘Titanium dioxide case’) [1991] ECR I-2867, paragraph 10; Case C-268/94 Portugal v Council [1996] ECR I‑6177, paragraph 22; Opinion 2/00, cited above, paragraph 22; and Case C‑176/03 Commission v Council [2005] ECR I‑0000, paragraph 45).
34 Volgens vaste rechtspraak moet de keuze van de rechtsgrondslag voor een gemeenschapshandeling, met inbegrip van die welke wordt vastgesteld met het oog op het sluiten van een internationale overeenkomst, berusten op objectieve gegevens, die voor rechterlijke toetsing vatbaar zijn. Tot die gegevens behoren met name het doel en de inhoud van de handeling (zie arresten van 26 maart 1987, Commissie/Raad, reeds aangehaald, punt 11; 11 juni 1991, Commissie/Raad, „Titaandioxide-arrest”, C‑300/89, Jurispr. blz. I‑2867, punt 10; 3 december 1996, Portugal/Raad, C‑268/94, Jurispr. blz. I‑6177, punt 22; advies 2/00, reeds aangehaald, punt 22, en arrest van 13 september 2005, Commissie/Raad, C‑176/03, nog niet gepubliceerd in de Jurisprudentie, punt 45).

Moreover, this case law puts paid, once and for all, to the argument held by many ahead of Singapore that these issues do not need to be subject to a political decision because the case law will sort them out. Confronted with the possibility to do that in both hormones and gasoline, the Appellate Body deliberately refrained from doing so.
Voorts rekent deze jurisprudentie voorgoed af met de redenering die door velen werd aangehangen in de periode voorafgaande aan Singapore, namelijk dat over deze problemen geen politiek besluit hoeft te worden genomen, daar de jurisprudentie duidelijkheid ziekte van Alzheimer verschaffen. De Beroepsinstantie had zowel in het geval van de hormonen als van de benzine de mogelijkheid dat te doen, maar in beide gevallen zag zij hiervan welbewust af.