Vertaling van "Settled case law " (Engels → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

established case law | settled case law
constante rechtspraak | vaste jurisprudentie

established case-law | settled case-law
vaste rechtspraak

case law (EU) [ EC case law | EC case-law ]
jurisprudentie (EU) [ EG-jurisprudentie ]

case-law [ case law ]
jurisprudentie

case law | decisional law
jurisprudentie

settle in judicial cases | settle in legal cases | confer in judicial cases | negotiate in legal cases
onderhandelen in rechtszaken

legal action [ court case | initiation of legal action | procedure (law)(UNBIS) ]
rechtsingang [ rechtszaak ]

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

It is settled case law of the Court of Justice that "the choice of legal basis for a Community measure must rest on objective factors amenable to judicial review, which include in particular the aim and content of the measure". The choice of an incorrect legal basis may therefore justify the annulment of the act in question.
Krachtens vaste rechtspraak van het Hof van Justitie moet de keuze van de rechtsgrondslag van een EU-maatregel berusten op objectieve, voor rechterlijke toetsing vatbare gegevens, waartoe met name het doel en de inhoud van de maatregel behoren. De keuze van een onjuiste rechtsgrondslag kan dan ook aanleiding vormen tot de nietigverklaring van de desbetreffende handeling.

It is settled case law of the Court of Justice that "the choice of legal basis for a Community measure must rest on objective factors amenable to judicial review, which include in particular the aim and content of the measure". The choice of an incorrect legal basis may therefore justify the annulment of the act in question.
Volgens vaste rechtspraak van het Hof van Justitie moet de keuze van de rechtsgrondslag van een EU-maatregel gebaseerd zijn op objectieve gegevens die voor rechterlijke toetsing vatbaar zijn, waartoe met name het doel en de inhoud van de maatregel behoren. De keuze van een onjuiste rechtsgrond kan dan ook aanleiding vormen tot de nietigverklaring van het desbetreffende besluit.

First, the Civil Service Tribunal infringed European Union law and settled case-law by interpreting the first paragraph of Article 4 of Annex V to the Staff Regulations to mean that it did not apply to the carrying over of the right to leave in cases of long term illness.
Om beginnen heeft het Gerecht voor ambtenarenzaken (hierna: „GVA”) artikel 4, lid 1, van bijlage V bij het Statuut aldus uitgelegd dat het geen betrekking heeft op de overdracht van vakantiedagen bij langdurige ziekte, hetgeen in strijd is met het recht van de Unie en met de vaste rechtspraak.

It is, moreover, settled case-law that where the body granting financial assistance enjoys a degree of latitude which enables it to choose the beneficiaries or the conditions under which the financial assistance is provided, that assistance cannot be considered to be general in nature (Case C-256/97 DM Transport [1999] ECR I-3913, paragraph 27)’.
Het is evenwel vaste rechtspraak dat, wanneer het orgaan dat de financiële voordelen toekent, over een discretionaire bevoegdheid beschikt op grond waarvan het de begunstigden kan kiezen of de voorwaarden kan bepalen waaronder de maatregel wordt toegekend, deze maatregel niet als een algemene maatregel kan worden aangemerkt (arrest Hof van 29 juni 1999, DM Transport, C-256/97, Jurispr. blz. I-3913, punt 27)”.

It is for the national court to decide in accordance with the settled case law on State liability for breaches of EEA law whether this condition is fulfilled in the case before it.
Het is aan de nationale rechter om in overeenstemming met de vaste rechtspraak inzake staatsaansprakelijkheid voor inbreuken op het EER-recht te beslissen of aan deze voorwaarde in de betreffende zaak is voldaan.

Pursuant to settled case law by the Court of Justice of the European Communities, the infringement of Community law by the authorities of a Member State, even when committed by a legal body of the highest level, through a final judgment, does not prevent the Court of Justice from holding that the supreme national court is in breach of Community law as mentioned above. This does not, however, constitute a waiver of the responsibility of the State – in this case, Italy – to which the said court belongs, as has been established.
Op grond van een gevestigde rechtspraak van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen mag een schending van het communautair recht door de autoriteiten van een lidstaat – ook al wordt deze begaan door het hoogste rechtsorgaan, door middel van een uitspraak met kracht van gewijsde – geen beletsel vormen voor het Hof van Justitie om vast te stellen dat bovenvermelde schending van het communautaire recht door de hoogste nationale rechter is gepleegd. Maar dat betekent niet dat de staat waartoe die rechter behoort, in dit geval Italië, zich kan onttrekken aan zijn verantwoordelijkheid, zoals dat is vastgesteld.

However, according to the settled case law of the Court of Justice, new rules of Community law apply, as a matter of principle, to the future effects of situations which arose before the new rule entered into force. For instance, the Court of Justice has applied this principle to the application of a discriminatory procedural rule to facts predating the accession of Austria to the EU.
Volgens de jurisprudentie van het Hof van Justitie zijn nieuwe regels van de Gemeenschap van toepassing in principe op de toekomstige gevolgen van situaties die zich voordeden voordat de nieuwe regels van toepassing werden. Het Hof van Justitie heeft dit principe bijvoorbeeld toegepast op de toepassing van een discriminatieprocedureregel op feiten die vooraf gingen aan de toetreding van Oostenrijk tot de EU.

In accordance with its settled case law, the Court guarantees compliance with fundamental rights, which form an integral part of the general principles of Community law. In so doing, the Court is guided by the Member States' shared constitutional traditions and the principles laid down in the international treaties on human rights which the Member States have jointly drawn up or to which they have subscribed (see, in particular, the Court's judgment of 12 June 2003, in case C-112/00, Schmidberger, reports p. I-5659, point 71, and the case law cited therein, and its judgment of 10 July 2003, in cases C-20/00 and C-64/00, Booker Aquaculture and Hydro Seafood, reports p. I-7411, point 65, and the case law cited therein.
Hierbij baseert het Hof zich op de gemeenschappelijke constitutionele tradities van de lidstaten, alsook op de aanwijzingen die worden gegeven door internationale instrumenten met betrekking tot de bescherming van de mensenrechten, waaraan de EU-lidstaten hebben meegewerkt of waartoe ze hebben bijgedragen (zie in het bijzonder de arresten van 12 juni 2003 in zaak C-112/00, Schmidberger, punt 71, en van 10 juli 2003 in de gevoegde zaken C-20/00 en C-64/00, Booker Aquaculture en Hydro Seafood, punt 65 en de aldaar aangehaalde jurisprudentie).

Settled case law of the ECJ has established that ‘in the case of an aid scheme, the Commission may confine itself to examining the general characteristics of the scheme in question without being required to examine each particular case in which it applies’ (59).
Volgens vaste rechtspraak van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen „kan de Commissie zich bij een steunregeling ertoe beperken de algemene kenmerken daarvan te onderzoeken, zonder dat zij elk afzonderlijk geval waarin die regeling van toepassing is, hoeft te onderzoeken” (59).

‘It should be noted that, according to settled case-law, where legally distinct natural or legal persons constitute an economic unit, they should be treated as a single undertaking for the purposes of Community competition law (see, to that effect, Case 170/83 Hydrotherm [1984] ECR 2999, paragraph 11, and, by analogy, Case T-234/95 DSG v Commission [2000] ECR II-2603, paragraph 124).
„Er zij aan herinnerd dat volgens vaste rechtspraak juridisch zelfstandige natuurlijke of rechtspersonen voor de toepassing van de communautaire mededingingsregels als één onderneming moeten worden behandeld wanneer zij een economische eenheid vormen (zie arrest Hof van 12 juli 1984, Hydrotherm, 170/83, Jurispr. blz. 2999, punt 11, en, naar analogie, arrest Gerecht van 29 juni 2000, DSG/Commissie, T-234/95, Jurispr. blz. II-2603, punt 124).