Vertaling van "auriculaire paroxystique sans affection cardiaque sous-jacente " (Frans → Nederlands) :

Chez certains patients présentant des épisodes symptomatiques peu fréquents de fibrillation auriculaire paroxystique, sans affection cardiaque sous-jacente, l’administration orale d’une dose unique d’un antiarythmique (p. ex. flécaïnide, propafénone) au moment de l’épisode est efficace, ce qui permet souvent d’éviter une hospitalisation.
Bij bepaalde patiënten met weinig frequente, symptomatische episodes van paroxysmale voorkamerfibrillatie, en zonder onderliggende hartaandoening, is orale toediening van een eenmalige dosis van een anti-aritmicum (bv. flecaïnide, propafenon) op het ogenblik van de aanval doeltreffend; dit laat dikwijls toe hospitalisatie te vermijden.

Lors de l’emploi de dompéridone et d’autres médicaments qui prolongent l’intervalle QT une précaution particulière est nécessaire chez les patients souffrant d’une prolongation d’intervalles de conduction cardiaques en particulier QTc, des patients avec une perturbation électrolytique significative ou des affections cardiaques sous-jacentes comme une affection cardiaque congestive.
Gebruik van domperidon en andere geneesmiddelen die het QTc interval verlengen vereisen dat voorzichtigheid wordt betracht bij patiënten met een bestaande verlenging van cardiale geleidingsintervallen, in het bijzonder QTc, patiënten met een significante verstoring van de elektrolytenbalans of onderliggende cardiale aandoeningen zoals congestief hartfalen.

Outre l’interrogation quant à la gravité et la fréquence d’apparition de mort cardiaque subite chez les jeunes et les propriétés des tests de détection d’affections cardiaques sous-jacentes, la question cruciale qui se pose également dans le cadre du dépistage systématique est de savoir si une détection précoce de la malformation modifiera l’issue ultérieure de l’affection et diminuera, dans une large mesure, le risque de mort cardiaque subite chez les jeunes.
Behalve de ernst en frequentie van voorkomen van plotse cardiale dood bij jongeren, en de testeigenschappen om latente onderliggende hartaandoeningen op te sporen, stelt zich bij systematische screening ook de cruciale vraag of vroege detectie van de afwijking de verdere uitkomst van de aandoening zal veranderen en het risico op plotse cardiale dood bij jongeren in belangrijke mate zal verminderen.

Des cas d’arythmies ont été décrits, surtout chez des patients souffrant d’une affection cardiaque sous-jacente
Gevallen van aritmie werden beschreven, voornamelijk bij patiënten met een onderliggende hartaandoening.

Affections oculaires Fréquent Hyperémie oculaire Peu fréquent Conjonctivite, douleur oculaire Rare Uvéite, épisclérite, iritis Fréquence Sclérite et inflammation oculaire indéterminée** Affections de l’oreille et du labyrinthe Peu fréquent Vertiges Affections cardiaques Fréquent Fibrillation auriculaire Peu fréquent Palpitations Affections vasculaires Peu fréquent Hypertension, bouffées vasomotrices Fréquence indéterminée** Hypotension (chez les patients présentant des facteurs de risque sous-jacents)
Oogaandoeningen Vaak Oculaire hyperaemia Soms Conjunctivitis, oogpijn Zelden Uveïtis, episcleritis, iritis Niet bekend** Scleritis en orbitale ontsteking Evenwichtsorgaan- en ooraandoeningen Soms Vertigo Hartaandoeningen Vaak Atriumfibrilleren Soms Palpitaties Bloedvataandoeningen Soms Hypertensie, flushes Niet bekend** Hypotensie (sommige patiënten hadden onderliggende risicofactoren)

Affections cardiaques: fréquent: palpitations peu fréquent: aggravation d'un angor sous-jacent. Comme pour d'autres dihydropyridines, on a observé chez un petit nombre de patients une aggravation d'un angor sous-jacent, spécialement au début du traitement, et plus particulièrement chez des patients souffrant d'ischémie cardiaque.
Hartaandoeningen: vaak: hartpalpitaties soms: verslechtering van een onderliggende angina pectoris Zoals voor andere dihydropyridines, werd er bij een klein aantal patiënten een verergering van de onderliggende angina pectoris vastgesteld, vooral in het begin van de behandeling en in het bijzonder bij patiënten de lijden aan ischemie van het hart.

Néanmoins, ces examens peuvent ne pas identifier tous les patients atteints d’une affection cardiaque et, dans de très rares cas, des patients sans atteinte cardio-vasculaire sous-jacente ont eu un problème cardiaque grave ainsi que des adolescents (voir rubrique 4.8).
De kans bestaat evenwel dat niet alle patiënten met een hartkwaal bij een dergelijk onderzoek geïdentificeerd worden. In zeer zeldzame gevallen zijn ernstige problemen van cardiale aard opgetreden bij patiënten zonder onderliggend hartlijden en bij adolescenten (zie rubriek 4.8).

o tout patient à partir de l’âge de 6 mois présentant une affection chronique sous-jacente, même stabilisée, d’origine pulmonaire (incluant l’asthme sévère1), cardiaque (excepté l’hypertension), hépatique, rénale, métabolique( incluant le diabète), neuromusculaire ou des troubles immunitaires (naturels ou induits)
o alle patiënten vanaf de leeftijd van 6 maanden die lijden aan een onderliggende chronische aandoening, ook indien gestabiliseerd, van de longen (inclusief ernstig astma1), het hart (uitgezonderd hypertensie), de lever, de nieren, aan metabole aandoeningen (inclusief diabetes), aan neuromusculaire aandoeningen of aan immuniteitsstoornissen (natuurlijk of geïnduceerd)

· tout patient à partir de l’âge de 6 mois avec une affection chronique sous-jacente, d’origine pulmonaire, cardiaque, hépatique, rénale, métabolique ou des troubles immunitaires (naturels ou induits)
· alle patiënten vanaf de leeftijd van 6 maanden die lijden aan een onderliggende chronische aandoening, van de longen, het hart, de lever, de nieren, aan metabole aandoeningen, of aan immuniteitsstoornissen (natuurlijk of geïnduceerd)

L’évaluation de l’insuffisance cardiaque consiste non seulement à poser le diagnostic, mais aussi à évaluer la gravité de l’insuffisance cardiaque et à rechercher l’étiologie et les facteurs prédisposants, ainsi qu’une éventuelle affection sous-jacente.
De evaluatie van het hartfalen bestaat niet alleen uit het stellen van de diagnose, maar men dient ook de ernst van het hartfalen te evalueren, en te zoeken naar de etiologie, de voorbeschikkende factoren en een eventuele onderliggende aandoening.