Vertaling van "pour les patients hyperlipidémiques sous oestrogènes " (Frans → Nederlands) :

Pour les patients hyperlipidémiques sous oestrogènes ou sous contraceptifs contenant des oestrogènes, il faudrait s’assurer si l’hyperlipidémie est de nature primaire ou secondaire (augmentation possible des taux lipidiques provoquée par l’administration orale d’oestrogènes).
Bij hyperlipidemiepatiënten behandeld met oestrogenen of contraceptiva die oestrogenen bevatten, is het aangewezen om na te gaan of het om een primaire of secundaire hyperlipidemie gaat (mogelijke verhoging van de lipidenwaarden door de toediening van oestrogenen).

Pour les patients sous oestrogènes ou sous contraceptifs contenant des oestrogènes, il convient de s’assurer si l’hyperlipidémie est de nature primaire ou secondaire (augmentation possible des taux de lipides)
Bij patiënten die oestrogenen of oestrogeenbevattende contraceptiva nemen moet men zich vergewissen of de hyperlipidemie primair of secundair is (orale oestrogenen kunnen de lipidenwaarden doen stijgen).

Chez les patients hyperlipidémiques sous œstrogènes ou sous contraceptifs contenant des œstrogènes, il y a lieu de s’assurer si l’hyperlipidémie est de nature primaire ou secondaire (augmentation possible des taux lipidiques provoquée par l’administration d’œstrogènes).
Bij hyperlipidemiepatiënten behandeld met oestrogenen of contraceptiva die oestrogenen bevatten, is het aangewezen om na te gaan of het om een primaire of secundaire hyperlipidemie gaat (mogelijke verhoging van de lipidenwaarden door de toediening van oestrogenen).

Affections du système nerveux Fréquent: Céphalées Très rare: Paresthésie, dysesthésie, hypo-esthésie également connues pour être associées aux affections hyperlipidémiques sous-jacentes
Zenuwstelselaandoeningen Vaak: Hoofdpijn Zeer zelden: Paresthesie, dysesthesie, hypo-esthesie, ook bekend als geassocieerd zijnde met de onderliggende hyperlipidemische aandoeningen

Affections hématologiques et du système lymphatique Très rare : Thrombopénie Affections du système immunitaire Très rare : Réaction anaphylactique Affections psychiatriques Fréquent : Insomnies Affections du système nerveux Fréquent : Céphalées Très rare : Paresthésies, dysesthésies, hypoesthésies connues également pour être associées aux troubles hyperlipidémiques sous-jacents Affections vasculaires Très rare : Vascularite Affections gastro-intestinales Fréquent : Dyspepsie, douleurs abdominales, nausées
Bloed- en lymfestelselaandoeningen Zeer zelden: Trombocytopenie Immuunsysteemaandoeningen Zeer zelden: Anafylactische reactie Psychische stoornissen Vaak: Insomnia Zenuwstelselaandoeningen Vaak: Hoofdpijn Zeer zelden: Paresthesie, dysesthesie, hypo-esthesie waarvan bekend is dat het geassocieerd is met onderliggende hyperlipidemische stoornissen Bloedvataandoeningen Zeer zelden: Vasculitis Maagdarmstelselaandoeningen Vaak: Dyspepsie, buikpijn, misselijkheid Zeer zelden: Pancreatitis Lever- en galaandoeningen Zeer zelden: Hepatitis Huid- en onderhuidaandoeningen Zelden: Overgevoeligheidsreacties zoals uitslag, urticaria Zeer zelden: Andere huidreacties (bv. eczeem, dermatitis, bulleus exantheem), gezichtsoedeem, angio-oedeem Skeletspierstelsel- en bindweefselaandoeningen Zelden: Myalgie, spierzwakte, myopathie Zeer zelden: Rabdomyolyse, myositis, lupus erythematosusachtige reacties

La sécurité du sevelamer (sous forme soit de sels de carbonate soit de sels de chlorhydrate) a été étudiée dans de nombreux essais cliniques, sur un total de 969 patients sous hémodialyse pour une durée de traitement de 4 à 50 semaines (724 patients traités par chlorhydrate de sevelamer et 245 par carbonate de sevelamer), de 97 patients sous dialyse péritonéale pour une durée de traitement de 12 semaines (tous traités par chlorhydrate de sevelamer) et de 128 patients atteints de néphropathie chronique non dialysés pour une durée de traitement de 8 à 12 semaines (79 patients traités par chlorhydrate de sevelamer et 49 par carbonate de sevelamer).
De veiligheid van sevelamer (als ofwel carbonaat- of hydrochloridezouten) is onderzocht in diverse klinische onderzoeken bij in totaal 969 hemodialysepatiënten die gedurende 4 tot 50 weken behandeld werden (724 patiënten behandeld met sevelamer-hydrochloride en 245 met sevelamer-carbonaat, 97 peritoneale dialysepatiënten die gedurende 12 weken behandeld werden (allen behandeld met sevelamer-hydrochloride) en 128 patiënten met een chronische nieraandoening die geen dialyse ondergingen en gedurende 8 tot 12 weken behandeld werden (79 patiënten behandeld met sevelamer-hydrochloride en 49 met sevelamercarbonaat).

Chez les patients chez qui il y avait au départ à l’IRM, au moins une lésion de fixation du gadolinium en T1 et 9 ou plus de lésions T2 la progression vers la CDMS a été manifeste pour 50% des patients sous placebo contre 28% pour les patients sous COPAXONE en 2,4 ans Chez les sujets avec 9 ou plus de lésions T2 au départ, la progression vers la CDMS a été manifeste pour 45% des patients sous placebo contre 26% sous COPAXONE en 2,4 ans.
Voor proefpersonen met baseline MRI van ten minste één T 1 Gd-versterkte laesie en 9 of meer T 2 laesies, omzetting naar CDMS was zichtbaar voor 50% van de placebo-groep versus 28% van de Copaxone-goep in 2,4 jaar. Voor proefpersonen met 9 of meer T 2 laesies bij baseline, omzetting naar CDMS was zichtbaar voor 45% van de placebo-groep versus 26% van de Copaxone-groep in 2,4 jaar.

Parmi tous les patients, des augmentations moyennes statistiquement significatives par rapport aux valeurs initiales (phase initiale de l’étude TKT024 pour les patients sous idursulfase et Semaine 53 pour les patients sous placebo) ont été observées pour la distance parcourue au 6MWT pour la majorité des mesures effectuées, avec des augmentations significatives moyennes et en pourcentage comprises entre 13,7 m et 41,5 m et entre 6,4 % et 11,7 % (maximum observé au Mois 20).
Bij alle patiënten werden op de gelopen afstand 6MWT bij het merendeel van de geteste tijdpunten statistisch significante gemiddelde stijgingen gezien ten opzichte van de uitgangssituatie (TKT024-uitgangsituatie voor idursulfase-patiënten in TKT024 en week-53- uitgangssituatie voor placebopatiënten in TKT024), met significante stijgingen van gemiddelden en percentages variërend van respectievelijk 13,7 m tot 41,5 m en van 6,4% tot 11,7% (maximum in maand 20).

L’isolement intermittent de SARM apparu sous traitement est survenu chez 7 % des patients traités par Cayston comparé à 1 % des patients traités par une solution de tobramycine pour nébulisation et l’isolement persistant de SARM apparu sous traitement est survenu chez 3 % des patients traités par Cayston comparé à aucun patient traité par une solution de tobramycine pour nébulisation.
Intermitterend isoleren van MRSA tijdens de behandeling kwam voor bij 7% van de met Cayston behandelde patiënten ten opzichte van 1% van de patiënten die met verneveloplossing met tobramycine werden behandeld, en aanhoudend isoleren van MRSA tijdens de behandeling kwam voor bij 3% van de met Cayston behandelde patiënten ten opzichte van geen enkele patiënt die met verneveloplossing met tobramycine werd behandeld.

Sur une période ultérieure de deux semaines pendant laquelle les patients ont été re-randomisés sous la substance active ou le placebo, les patients sous placebo ont eu une augmentation de la PAS ass de 2,4 mm Hg et de la PAD ass de 2,0 mm Hg comparée à une modification de +0,1 et - 0,3 mm Hg respectivement pour les patients sous irbésartan toutes doses (voir rubrique 4.2).
Gedurende een volgende tweeweekse periode werden patiënten opnieuw gerandomiseerd naar ofwel aktieve behandeling ofwel een placebo. Patiënten behandeld met placebo hadden een toename in de bloeddruk van 2,4 en 2,0 mmHg in respectievelijk SeSBP en SeDBP vergeleken met een verandering van respectievelijk +0,1 en -0,3 mmHg in de groep behandeld met irbesartan (zie rubriek 4.2).