Vertaling van "présence d’anticorps anti-golimumab " (Frans → Nederlands) :

La présence d’anticorps anti-golimumab peut augmenter le risque de réactions au site d’injection, cependant, le faible nombre de patients positifs aux anticorps anti-golimumab limite la capacité à tirer des conclusions définitives concernant la relation entre les anticorps anti-golimumab et l’efficacité clinique ou la tolérance (voir rubrique 4.4).
De aanwezigheid van antilichamen tegen golimumab kan de kans op reacties op de injectieplaats verhogen (zie rubriek 4.4). Het kleine aantal patiënten dat positief is wat betreft antilichamen tegen golimumab, beperkt de mogelijkheid om definitieve conclusies te trekken met betrekking tot het verband tussen de aanwezigheid van antilichamen tegen golimumab en de klinische werkzaamheid of veiligheid.

La présence d’anticorps anti-golimumab peut augmenter le risque de réactions au site d’injection.
De aanwezigheid van antilichamen tegen golimumab kan de kans op reacties op de injectieplaats verhogen.

Immunogénicité Au cours des études de phase III sur la PR, le RP et la SA jusqu’à la semaine 52, les anticorps anti-golimumab ont été détectés chez 5 % (105/2 115) des patients traités par golimumab et, pour ceux testés, presque tous les anticorps étaient neutralisants in vitro.
Immunogeniciteit: Bij de fase III-RA, PsA en AS-onderzoeken werden tot en met week 52 bij 5 % (105/2115) van de met golimumab behandelde patiënten antilichamen tegen golimumab aangetoond. Wanneer in vitro testen uitgevoerd werden, waren vrijwel alle antilichamen neutraliserend.

Il résulte de l’association du MTX au traitement une proportion moindre de patients présentant des anticorps anti-golimumab par rapport aux patients recevant du golimumab sans MTX (environ 3 % [41/1 262] versus 8 % [64/853], respectivement).
Bij combinatie met MTX was het aantal patiënten dat antilichamen tegen golimumab vormde lager dan bij patiënten die golimumab zonder MTX kregen (ongeveer 3 % [41/1262] versus 8 % [64/853] respectievelijk).

Les patients ayant développé des anticorps anti-golimumab présentaient généralement de faibles concentrations sériques résiduelles stables de golimumab (voir rubrique 5.1).
Patiënten die antilichamen tegen golimumab ontwikkelden hadden doorgaans lage steady-state dal serumconcentraties van golimumab (zie rubriek 5.1).

Du point de vue des spécificités des anticorps, la recherche des anticorps anti-HLA de classe I et de classe II ainsi qu’anti-HNA a révélé, chez 5.532 donneuses ayant eu une ou plusieurs grossesses, la présence d’anticorps anti-leucocytes chez 8,9 % avec 63 % HLA de classe I, 19 % HLA de classe II, 19 % HLA de classe I et de classe II, et 5 % anti-HNA (Reil et al., 2008).
Wat de specificiteit van de antistoffen betreft, heeft het opsporen van anti-HLA klasse I en II antistoffen, alsook anti-HNA antistoffen bij 5.532 vrouwelijke donoren die een of meerdere zwangerschappen doormaakten, de aanwezigheid aangetoond van antileukocyten antistoffen bij 8,9 % met 63 % anti-HLA klasse I, 19 % anti-HLA klasse II, 19 % anti-HLA klasse I en II en 5 % anti-HNA (Reil et al., 2008).

Présence d'anticorps anti-CHO, Présence d'anticorps anti-FVIII
Toename antilichamen tegen CHO in laboratorium, toename antilichamen tegen FVIII in laboratorium

Prédisposition héréditaire ou acquise à la thrombose veineuse ou artérielle, telle qu’une résistance à la protéine C activée (PCa), un déficit en antithrombine III, un déficit en protéine C, un déficit en protéine S, une hyperhomocystéinémie ou la présence d’anticorps anti-phospholipides (anticorps anti-cardiolipine, anticoagulant lupique)
Erfelijke of verworven predispositie voor veneuze of arteriële trombose, zoals APCresistentie, antitrombine-III-deficiëntie, proteïne-C-deficiëntie, proteïne-S-deficiëntie, hyperhomocysteïnemie en antifosfolipide-antilichamen (anticardiolipinen-antilichamen, lupus anticoagulans).

La présence d’anticorps anti-HLA/anti-HNA n’a pu être prouvée ou détectée pour aucun des cas.
Voor geen enkele van deze gevallen konden anti-HLA/HNA antistoffen geobjectiveerd worden (FAGG, 2010).

Etape 2, à réaliser en cas de présence d’anticorps anti-HLA/anti-HNA chez un donneur ou un receveur
a. bepaling van HLA/HNA fenotype en genotype in het corresponderend systeem;