Vertaling van "administratif contesté doit " (Frans → Nederlands) :

La règle générale selon laquelle il faut qu'il existe un intérêt personnel consiste à dire que l'acte administratif contesté doit infliger un désavantage personnel direct, évident, actuel et prévu par la loi, et que l'annulation doit procurer au requérant un avantage direct et personnel (si petit soit-il) (21) .
De algemene regel van een persoonlijk belang bestaat erin dat de verzoeker « door de bestreden administratieve rechtshandeling een persoonlijk, rechtstreeks, zeker, actueel en wettig nadeel lijdt » en dat « de nietigverklaring hem een direct en persoonlijk voordeel (hoe miniem ook) verschaft (21) ».

En instaurant l'indemnité de procédure, le législateur poursuivait un double objectif : d'une part, mettre fin à l'obligation, pour les justiciables, d'introduire une nouvelle procédure devant le juge civil, sur la base de l'article 1382 du Code civil, en vue d'obtenir une indemnité pour les frais d'avocat qu'ils ont supportés, et, d'autre part, améliorer la gestion des finances publiques en évitant que des autorités aient à supporter les frais de deux procédures différentes devant deux juridictions différentes à l'occasion de la contestation, par un justiciable, d'un même acte administratif : « Actuellement, le requérant qui obtient gain de cause devant le Conseil d'Etat doit introduire une action devant les juridictions de l'ordre judiciaire en vue d'obtenir la répétibilité des honoraires d'avocats, sauf accord à l'amiable avec la partie adverse. [...] Toutefois, il semble contraire au principe de bonne administration de la justice d'imposer à un justiciable une nouvelle procédure juridictionnelle lorsqu'il est arrivé avec succès au terme de la procédure devant la section du contentieux administratif du Conseil d'Etat. De même, les pouvoirs publics s'exposent à devoir supporter une double indemnité, d'une part, pour la procédure devant le Conseil d'Etat et d'autre part, pour la procédure ultérieure devant la juridiction de l'ordre judiciaire, ce qui est préjudiciable à une bonne gestion des deniers publics » (Doc. parl., Sénat, 2012-2013, n° 5-2277/1, p. 24).
Met het invoeren van de rechtsplegingsvergoeding streefde de wetgever een dubbele doelstelling na : enerzijds, een einde maken aan de verplichting, voor de rechtsonderhorigen, om een nieuwe procedure op te starten voor de burgerlijke rechter op grond van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek teneinde een vergoeding te verkrijgen voor de door hen gemaakte advocatenkosten en, anderzijds, het beheer van de openbare financiën verbeteren door te vermijden dat overheden de kosten van twee verschillende procedures voor twee verschillende rechtscolleges moeten dragen bij de betwisting, door een rechtsonderhorige, van een zelfde bestuurshandeling : « Momenteel moet de verzoeker, die voor de Raad van State in het gelijk gesteld wordt, een rechtsvordering instellen voor de gewone rechtscolleges teneinde de verhaalbaarheid van de advocatenhonoraria te verkrijgen, behoudens minnelijke overeenkomst met de tegenpartij. [...] Het lijkt echter tegenstrijdig met het principe inzake goed bestuur om aan een rechtsonderhorige een nieuwe gerechtelijke procedure op te leggen wanneer de procedure voor de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State voor die partij met succes beëindigd werd. Bovendien worden de openbare overheden blootgesteld aan een dubbele vergoeding, enerzijds voor de procedure voor de Raad van State en anderzijds voor de daaropvolgende procedure voor de justitiële rechter, wat afbreuk doet aan een goed beheer van de openbare financiën » (Parl. St., Senaat, 2012-2013, nr. 5-2277/1, p. 24).

En outre, ce n'est pas au bourgmestre qu'il revient de contester le refus de sa nomination, mais c'est le gouvernement flamand qui doit communiquer lui-même la décision à la section du contentieux administratif du Conseil d'État.
Bovendien is het niet de burgemeester die in beroep moet gaan tegen een weigering van zijn benoeming, maar moet de Vlaamse regering zelf de beslissing meedelen aan de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.

Dans ce contexte, le Tribunale amministrativo regionale del Lazio a demandé à la Cour de justice de Communautés européennes 1) à quel moment un prestataire de services est considéré avoir rempli ses obligations en matière de cotisations de sécurité sociale et d’impôts afin d'être admis à une procédure de passation de marchés publics 2) à quel moment le prestataire doit fournir la preuve du respect desdites obligations et 3) si un prestataire de services qui est en retard de paiement de ses cotisations sociales ou de ses impôts ou a obtenu des autorités compétentes un échelonnement du paiement de ces cotisations et impôts ou a introduit un recours administratif ou judiciaire visant à contester l'existence ou le montant de ses obligations sociales ou fiscales doit, ou non, être considéré comme n'ayant pas rempli ses obligations sociales ou fiscales en vertu de la directive sur les marchés publics de services .
In deze omstandigheden heeft het Tribunale amministrativo regionale del Lazio het Hof gevraagd 1) op welk moment een dienstverlener wordt geacht te hebben voldaan aan zijn verplichtingen inzake socialezekerheidsbijdragen en belastingen teneinde te worden toegelaten tot een procedure voor het plaatsen van overheidsopdrachten, 2) op welk moment de dienstverlener het bewijs moet leveren dat hij aan die verplichtingen heeft voldaan en 3) of een dienstverlener die achterstand heeft met de betaling van zijn socialezekerheidsbijdragen of zijn belastingen, of die door de bevoegde instanties een gespreide betaling van die bijdragen of belastingen is toegekend, of die een administratief beroep of een beroep in rechte heeft ingesteld om het bestaan of het bedrag van zijn socialezekerheids- of fiscale verplichtingen te betwisten, al dan niet moet worden geacht niet te hebben voldaan aan zijn socialezekerheids- of fiscale verplichtingen in de zin van de richtlijn inzake overheidsopdrachten voor dienstverlening.

Il s'ensuit que la contestation qui porterait sur le montant d'une amende doit, sous peine de déchéance, obligatoirement être introduite devant le tribunal de première instance au plus tard dans un délai de trois mois à partir de la notification de la décision statuant sur le recours administratif (article 1385undecies, alinéas 2 et 3, du Code judiciaire).
Daaruit volgt dat de betwisting die op het bedrag van een boete zou slaan, op strafe van verval, moet worden ingeleid bij de rechtbank van eerste aanleg uiterlijk binnen een termijn van drie maanden vanaf de kennisgeving van de beslissing met betrekking tot het administratief verhaal (artikel 1385undecies, tweede en derde lid, van het Gerechtelijk Wetboek).

15. a) La contestation du revenu cadastral peut faire l'objet d'une procédure devant le tribunal de première instance, dans le cadre des lois du 15 et 23 mars 1999. b) Cependant, il y a lieu de mettre l'accent sur le fait que la procédure d'arbitrage, prévue à l'article 502, CIR 1992, et développée dans l'arrêté royal du 10 octobre 1979, fait encore partie du recours administratif organisé en vertu de la loi et, comme telle, doit être épuisée, selon l'article 1385undecies du Code judiciaire, excepté le cas où le réclamant n'aurait reçu aucune décision dans les six mois à partir de la réception de sa réclamation.
15. a) De betwisting over het kadastraal inkomen kan het voorwerp uitmaken van een procedure voor de rechtbank van eerste aanleg, in het kader van de wetten van 15 en 23 maart 1999. b) Evenwel moet worden benadrukt dat de scheidsrechterlijke procedure, bepaald in artikel 502, WIB 1992, en uitgewerkt in het koninklijk besluit van 10 oktober 1979, nog deel uitmaakt van het krachtens de wet georganiseerd administratief beroep, en aldus ingevolge artikel 1385undecies van het Gerechtelijk Wetboek dient te worden uitgeput, behoudens in het geval de bezwaarindiener, ingaand op zijn bezwaar, geen enkele beslissing zou hebben bekomen binnen zes maanden na ontvangst van het bezwaarschrift.