Traduction de «droit au minimex peut combiner » (Français → Néerlandais) :

L'arrêté royal du 11 mars 1998 (Moniteur belge du 16 avril 1998) modifiant les articles 23bis et 23ter de l'arrêté royal du 30 octobre 1974 portant règlement général en matière de minimex est entré en vigueur le 1 janvier 1998 et prévoit qu'un ayant droit au minimex peut combiner pendant trois ans les revenus du travail avec le minimex pour un montant maximum de 6 000 francs (indexé) par mois et ceci, pendant trois ans (voir plus loin, « le droit au travail »).
Het koninklijk besluit van 11 maart 1998 (Belgisch Staatsblad van 16 april 1998) tot wijziging van artikelen 23bis en 23ter van het koninklijk besluit van 30 oktober 1974 houdende het algemeen reglement betreffende het bestaansminimum trad in werking op 1 januari 1998 en zorgt ervoor dat een bestaansminimumgerechtigde gedurende drie jaar inkomsten uit arbeid kan combineren met het bestaansminimum tot een bedrag van 6 000 frank (geïndexeerd) per maand en dit gedurende drie jaar (zie ook verder « recht op werk »).

Une prime d'installation est accordée aux habitants de camping qui ont droit au minimex et qui quittent le camping pour aller vivre dans un logement en dur. Cette prime, qui ne peut être accordée qu'une seule fois à la même personne, est égale à un douzième du montant annuel du minimex au taux famille (arrêté royal du 12 décembre 1996 ­ Moniteur belge du 31 décembre 1996).
Aan campingbewoners die recht hebben op een bestaansminimum en de camping verlaten om een huis te gaan bewonen wordt éénmalig een installatiepremie betaald, gelijk aan één twaalfde van het jaarbedrag van het bestaansminimum voor een gezin (koninklijk besluit van 12 december 1996 ­ Belgisch Staatsblad van 31 december 1996).

Certaines dispositions conventionnelles internationales, notamment l'article 10, § 2, de la Convention de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales, combiné éventuellement avec les articles 14 et 17 de la même Convention, et l'article 19, § 2, du Pacte international relatif aux droits civils et politiques, combiné éventuellement avec les articles 5, § 1 , et 26, du même Pacte, peuvent rendre admissibles, à de très strictes conditions, éclairées notamment par la jurisprudence de la Cour européenne des droits de l'homme (29) et du Comité des droits de l'homme des Nations unies (30) , des restrictions à la liberté de la presse et à la liberté d'expression, dont on ne peut exclure, selon cette jurisprudence, qu'elles aient la nature de mesures préventives ou dérogatoires au régime en vigueur en Belgique de la responsabilité en cascade en matière de presse.
Sommige Internationale verdragsbepalingen, inzonderheid artikel 10, lid 2, van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, in samenhang eventueel met de artikelen 14 en 17 van hetzelfde Verdrag, en artikel 19, lid 2, van het Internationaal Verdrag Inzake burgerrechten en politieke rechten, in samenhang eventueel met de artikelen 5, lid 1, en 26 van hetzelfde Verdrag, kunnen, onder zeer strikte voorwaarden die onder meer worden toegelicht door de rechtspraak van het Europees Hof voor de rechten van de mens (29) en van het Comité voor de Rechten van de Mens van de Verenigde Naties (30) , beperkingen op de vrijheid van drukpers en op de vrijheid van meningsuiting, geoorloofd maken, waarbij, volgens die rechtspraak, niet kan worden uitgesloten dat die beperkingen neerkomen op preventieve maatregelen of maatregelen waarmee wordt afgeweken van het in België geldende stelsel van de getrapte verantwoordelijkheid in drukpersaangelegenheden.

Le moyen qui est dirigé contre l'article 104/1 de la loi de principes est pris de la violation des articles 10, 11 et 13 de la Constitution, combinés avec son article 144 et avec l'article 6.1 de la Convention européenne des droits de l'homme, combinés ou non avec les principes généraux de droit, en particulier les droits de la défense et le principe selon lequel nul ne peut être juge et partie.
Het middel dat tegen artikel 104/1 van de basiswet is gericht, is afgeleid uit de schending van de artikelen 10, 11 en 13 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 144 van de Grondwet en met artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, al dan niet in samenhang gelezen met de algemene beginselen van het recht, inzonderheid de rechten van de verdediging en het beginsel volgens hetwelk niemand rechter en partij mag zijn.

3. Même si le texte en projet n'appelait aucune objection quant à sa constitutionnalité, il y aurait néanmoins lieu de noter que la construction qui consiste à combiner l'article 32bis, en projet, de la Constitution et les articles 1, 2º, et 26, § 1, 3º, en projet, de la loi spéciale du 6 janvier 1989 sur la Cour d'arbitrage, ne peut garantir que la Cour deviendrait la seule instance centralisant l'interprétation des dispositions de droit international relatives aux droits civils et politiques.
3. Zelfs indien er tegen de ontworpen regeling geen grondwettigheidsbezwaren zouden bestaan, zou er nog op gewezen moeten worden dat met de constructie die bestaat in de combinatie van het ontworpen artikel 32bis van de Grondwet en de ontworpen artikelen 1, 2º, en 26, § 1, 3º, van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Arbitragehof, niet gewaarborgd kan worden dat de interpretatie van de internationaalrechtelijke bepalingen inzake burgerlijke en politieke rechten bij het Hof geconcentreerd zou worden.

3. « L'article 136 du Code d'instruction criminelle, combiné avec l'article 235bis du Code d'instruction criminelle et avec les articles 6.1 et 13 de la Convention européenne des droits de l'homme, viole-t-il le principe d'égalité (articles 10 et 11 de la Constitution) en ce qu'il ne permet de saisir la chambre des mises en accusation d'une instruction qui dure plus d'un an que pour des instructions mais non pour des informations, ce qui a pour effet que la sanction procédurale prévue à l'article 235bis du Code d'instruction criminelle (à savoir le prononcé de la nullité de l'acte entaché de l'irrégularité et de tout ou partie de la procédure ultérieure, le cas échéant) peut être appliquée en cas de dépassement du délai raisonnable dans une instruction (et ce sur la base de l'article 235bis du Code d'instruction criminelle, combiné avec les articles 6.1 et 13 précités de la Convention européenne des droits de l'homme, selon l'interprétation donnée par la jurisprudence récente) mais ne peut être appliquée en cas de dépassement du délai raisonnable dans une information ?
3. « Schendt artikel 136 van het Wetboek van strafvordering, in samenhang gelezen met artikel 235bis van het Wetboek van strafvordering en de artikelen 6.1 en 13 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden, het gelijkheidsbeginsel (artikelen 10 en 11 van de Grondwet), doordat het de aanhangigmaking bij de Kamer van Inbeschuldigingstelling van een onderzoek dat langer duurt dan een jaar slechts mogelijk maakt voor gerechtelijke onderzoeken doch niet voor opsporingsonderzoeken, waardoor de procedurele sanctie voorzien in artikel 235bis van het Wetboek van strafvordering (met name het uitspreken van de nietigheid van de handeling die door de onregelmatigheid is aangetast en van een deel of het geheel van de erop volgende rechtspleging als daartoe grond bestaat) wel kan worden toegepast in geval van de overschrijding van de redelijke termijn in een gerechtelijk onderzoek (dit op basis van artikel 235bis van het Wetboek van strafvordering in samenhang gelezen met de vernoemde artikelen 6.1 en 13 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden, zoals geïnterpreteerd door de recente rechtspraak) maar niet kan worden toegepast in geval van de overschrijding van de redelijke termijn in een opsporingsonderzoek ?

Plus précisément, le juge a quo demande, d'une part, si la disposition précitée viole l'article 15 de la Constitution, combiné avec l'article 8 de la Convention européenne des droits de l'homme, lorsqu'elle est interprétée en ce sens que l'autorisation du juge de police peut être fondée sur des documents et déclarations verbales qui n'ont pas été versés au dossier répressif et, d'autre part, si cette disposition viole les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés avec l'article 6.1 de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce que, par suite de l'interprétation précitée, aucun juge ne peut exercer un contrôle sur la légalité de l'autorisation accordée par le juge de police, alors qu'un tel contrôle de légalité est possible pour l'ordonnance de perquisition délivrée en application de l'article 89bis du Code d'instruction criminelle.
Meer bepaald vraagt de verwijzende rechter, enerzijds, of de voormelde bepaling artikel 15 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, schendt, wanneer zij in die zin wordt geïnterpreteerd dat de toestemming van de politierechter kan steunen op bescheiden en mondelinge toelichtingen die niet aan het strafdossier worden toegevoegd en, anderzijds, of de bepaling de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, schendt, doordat, ingevolge de bovenvermelde interpretatie, door geen enkele rechter toezicht kan worden uitgeoefend op de wettigheid van de door de politierechter verleende toestemming, terwijl een dergelijke wettigheidscontrole wel mogelijk is ten aanzien van het huiszoekingsbevel, afgegeven met toepassing van artikel 89bis van het Wetboek van strafvordering.

« L'article 1410, paragraphe 4, [du Code judiciaire] en tant qu'il permet une dérogation aux dispositions des paragraphes 1 et 2 pour les prestations payées indûment soit à l'aide des ressources de l'Office National de Sécurité Sociale (de l'Office National de Sécurité Sociale des administrations provinciales et locales), du Fonds National de Retraite des Ouvriers Mineurs, de la Caisse de Secours et de Prévoyance en faveur des marins naviguant sous pavillon belge, du Fonds des Maladies Professionnelles, du Fonds des Accidents du Travail, des organismes publics ou privés chargés de l'application de la législation relative au statut social des travailleurs indépendants ou de l'Office de Sécurité Sociale d'Outre-Mer, soit à l'aide des ressources inscrites au budget du Ministère de la Prévoyance Sociale ou de celles inscrites au budget des pensions en vue de l'octroi du revenu garanti aux personnes âgées, pour la récupération d'office à concurrence de 10 % de chaque prestation ultérieure fournie, en faveur des bénéficiaires ou leurs ayants droit ou lorsque le paiement indu a été obtenu frauduleusement, la récupération peut porter sur l'intégralité des prestations fournies ultérieurement mais exclut de son champ d'application les sommes payées à titre de minimex et d'aide sociale, ne viole-t-il pas le principe d'égalité contenu dans les articles 10 et 11 de la Constitution en permettant à ses bénéficiaires d'échapper à la restitution de l'indu en se prévalant du principe d'insaisissabilité du minimex et de l'aide sociale ?
« Wordt het in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet verankerde gelijkheidsbeginsel niet geschonden door artikel 1410, § 4, [van het Gerechtelijk Wetboek] doordat het aan hen die de toepassing ervan genieten, de mogelijkheid biedt aan de teruggave van het onverschuldigde bedrag te ontsnappen door zich te beroepen op het beginsel dat het bestaansminimum en de bedragen uitgekeerd als maatschappelijke dienstverlening niet vatbaar zijn voor beslag, in zoverre die bepaling voorziet in een afwijking van de bepalingen van de paragrafen 1 en 2, die hierin bestaat dat de prestaties die ten onrechte zijn uitgekeerd, hetzij uit de middelen van de Rijksdienst voor Sociale Zekerheid (van de Rijksdienst voor Sociale Zekerheid van de Provinciale en Plaatselijke Overheidsdiensten), het Nationaal Pensioenfonds voor Mijnwerkers, de Hulp- en Voorzorgskas voor Zeevarenden onder Belgische vlag, van het Fonds voor de Beroepsziekten, van het Fonds voor Arbeidsongevallen, de openbare of particuliere instellingen belast met de toepassing van de wetgeving betreffende het sociaal statuut van de zelfstandigen of de Dienst voor Overzeese Sociale Zekerheid, hetzij uit de middelen die ingeschreven zijn in de begroting van het Ministerie van Sociale Voorzorg of uit die ingeschreven in de begroting van Pensioenen met het oog op de toekenning van het gewaarborgd inkomen voor bejaarden, ambtshalve teruggeïnd kunnen worden tot beloop van 10 pct. van iedere latere prestatie ten gunste van de gerechtigden of hun rechthebbenden, of dat wanneer de onverschuldigde betaling bedrieglijk werd verkregen, de teruginning kan slaan op het geheel van de latere prestaties, maar de als bestaansminimum en maatschappelijke dienstverlening uitbetaalde bedragen uit de werkingssfeer ervan worden uitgesloten ?