Traduction de «ensuite la cour de cassation vont devoir » (Français → Néerlandais) :

« L'article 356 du CIR 1992, tel qu'introduit par l'article 2 de la loi du 22 décembre 2009 portant des dispositions fiscales (M.B. 31 décembre 2009), tel qu'interprété par la Cour de cassation dans ses [arrêts] rendus le 13 février 2015 (R.G. n° F.13.0150.N.) et le 26 [lire : 5] novembre 2015 (R.G. n° F.14.0014.N.) comme autorisant l'administration fiscale à proposer au Tribunal une cotisation subsidiaire par simple dépôt de conclusions au greffe dans un délai de six mois à l'issue d'un jugement d'annulation sans devoir purger le vice d'annulation, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution et limite-t-il les droits du contribuable de manière disproportionnée en ce qu'il confère à l'administration fiscale le droit de commettre des erreurs de procédure sans aucune conséquence pour elle alors qu'elle prive les destinataires de sa mission pourtant d'intérêt général de garanties fondamentales et ne crée-t-il pas une différence de traitement entre deux catégories de contribuables en fonction des erreurs commises par une des parties, les uns bénéficiant de possibilités de contradiction quant à la légalité de l'imposition à venir et de garanties procédurales a priori, avant l'établissement de l'imposition, lorsque l'administration fiscale lui [lire : leur] envoie un avis de rectification ou une notification d'imposition d'office alors que les autres sont privés des mêmes garanties procédurales liées à l'information concrète et chiffrée préalable au redressement à venir puisqu'ils n'auront jamais une seule fois obtenu un avis de rectification ni un avis d'imposition d'office, qu'il s'agisse de la procédure initiale ou de la procédure en cotisations subsidiaires, et n'auront pas pu faire valoir la moindre observation, laissant un débat judiciaire sur la légalité de cotisations subsidiaires se nouer sur base de seuls écrits de procédure échangés au stade judiciaire ?
« Schendt artikel 356 van het WIB 1992, zoals ingevoerd bij artikel 2 van de wet van 22 december 2009 houdende fiscale bepalingen (B.S. 31 december 2009), zoals door het Hof van Cassatie in zijn op 13 februari 2015 (A.R. nr. F.13.0150.N) en op 26 [lees : 5] november 2015 (A.R. nr. F.14.0014.N) gewezen [arresten] in die zin geïnterpreteerd dat het de belastingadministratie toestaat aan de rechtbank een subsidiaire aanslag voor te stellen door binnen een termijn van zes maanden na een vonnis van nietigverklaring louter een conclusie ter griffie neer te leggen zonder aan het annulatiegebrek een einde te moeten maken, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet en beperkt het op onevenredige wijze de rechten van de belastingplichtige, in zoverre het de belastingadministratie het recht verleent procedurefouten te begaan zonder enig gevolg voor haar, terwijl zij de adressaten van haar opdracht, die nochtans van algemeen belang is, fundamentele waarborgen ontzegt, en doet het geen verschil in behandeling ontstaan tussen twee categorieën van belastingplichtigen naar gelang van de door een van de partijen begane fouten, waarbij de enen het voordeel genieten van de mogelijkheden tot tegenspraak ten aanzien van de wettigheid van de komende aanslag en van procedurele waarborgen a priori, vóór de vestiging van de aanslag, wanneer de belastingadministratie hem [lees : hun] een bericht van wijziging of een kennisgeving van aanslag van ambtswege toezendt, terwijl de anderen dezelfde procedurele waarborgen worden ontzegd, die verbonden zijn met de aan de komende rechtzetting voorafgaande concrete en cijfermatige gegevens, aangezien zij nooit één keer een bericht van wijziging of een bericht van aanslag van ambtswege zullen hebben ontvangen, ongeacht of het gaat om de aanvankelijke procedure dan wel om de procedure van subsidiaire aanslagen, en zij niet de minste opmerking zullen hebben kunnen doen gelden, waarbij men een gerechtelijk debat over de wettigheid van subsidiaire aanslagen gevo ...

Cependant, la procédure dans l'affaire soumise à la juridiction a quo fait apparaître que, lorsque la Cour de cassation a requis des devoirs complémentaires et a, à cette fin, renvoyé l'affaire au premier président d'une cour d'appel autre que celle du ressort du magistrat concerné afin qu'il désigne un magistrat instructeur, le procureur général près cette cour d'appel est réputé compétent pour décider, au terme de l'instruction requise, si l'affaire doit ou non être renvoyée à la juridiction de jugement, sans qu'une nouvelle décision de la Cour de cassation soit requise en la matière.
Uit de rechtspleging in de zaak voor het verwijzende rechtscollege blijkt evenwel dat, wanneer het Hof van Cassatie bijkomend onderzoek heeft gevorderd en de zaak te dien einde heeft verwezen naar de eerste voorzitter van een ander hof van beroep dan dat van het rechtsgebied van de betrokken magistraat opdat die een onderzoeksmagistraat aanwijst, de procureur-generaal bij dat hof van beroep bevoegd wordt geacht om bij het afsluiten van het gevorderde onderzoek te beslissen of de zaak al dan niet naar het vonnisgerecht moet worden verwezen, zonder dat ter zake een nieuwe beslissing van het Hof van Cassatie vereist is.

La Cour de cassation de Belgique a le pénible devoir de vous faire part du décès de son Procureur Général,
Het Hof van Cassatie van België meldt met grote droefheid en verslagenheid het overlijden van zijn Procureur-Generaal,

Licencié en droit de la Vrije Universiteit Brussel, il a poursuivi toute sa carrière judiciaire au parquet du procureur du Roi près le tribunal de première instance de Bruxelles et au parquet général de la cour d’appel de Bruxelles, ainsi qu’en qualité de magistrat national, avant d’être nommé le 25 mars 1999 avocat général près la Cour de cassation, où il est devenu ensuite premier avocat général.
Hij behaalde zijn diploma van licentiaat in de rechten aan de Vrije Universiteit Brussel. Alvorens hij op 25 maart 1999 benoemd werd als advocaat-generaal bij het Hof van Cassatie, waar hij vervolgens eerste advocaat-generaal werd, heeft hij zijn volledige gerechtelijke carrière doorlopen op het parket van de procureur de Konings bij de rechtbank van eerste aanleg te Brussel en op het parket-generaal van het hof van beroep te Brussel, en als nationaal magistraat.

La délégation marocaine s’est ensuite rendue à la Cour de cassation où une réunion sur la convention de jumelage et de coopération entre les 2 cours de cassation s’est tenue.
Daarna bezocht de Marokkaanse delegatie het Hof van Cassatie waar een vergadering plaatsvond over de jumelage- en samenwerkingsovereenkomst tussen de twee Hoven van Cassatie.

Avant l'entrée en vigueur des dispositions attaquées, le pourvoi en cassation en matière pénale pouvait être introduit par le prévenu lui-même ou par la partie civile, ou leur avocat, par une déclaration de pourvoi au greffe de la juridiction qui a rendu la décision, dans les quinze jours francs à dater du prononcé de la décision (article 359 du Code d'instruction criminelle); pendant ce délai, et, si le recours est introduit, jusqu'à l'arrêt de la Cour de cassation, il est sursis à l'exécution de la décision attaquée (article 359, alinéa 4, du même Code); dans les quinze jours de cette déclaration, le demandeur pouvait déposer une requête contenant les moyens de cassation (article 422 du même Code), disposant ensuite d'un délai de deux mois à dater de l'inscription de la cause au rôle pour déposer lui-même ou par un avocat un mémoire qui indique ses moyens de cassation (article 420bis du même Code).
Vóór de inwerkingtreding van de bestreden bepalingen kon het cassatieberoep in strafzaken worden ingesteld door de beklaagde zelf of door de burgerlijke partij, of hun advocaat, middels een verklaring van cassatieberoep ter griffie van het rechtscollege dat de beslissing heeft gewezen, binnen een termijn van vijftien vrije dagen na de uitspraak van de beslissing (artikel 359 van het Wetboek van strafvordering); gedurende die termijn en, indien het beroep is ingesteld, tot het arrest van het Hof van Cassatie wordt de tenuitvoerlegging van de bestreden beslissing geschorst (artikel 359, vierde lid, van hetzelfde Wetboek); binnen vijftien dagen na die verklaring kon de verzoeker een verzoekschrift houdende de middelen van cassatie indienen (artikel 422 van hetzelfde Wetboek), waarna hij beschikte over een termijn van twee maanden na de inschrijving van de zaak op de rol om zelf of via een advocaat een memorie in te dienen waarin zijn middelen van cassatie worden aangegeven (artikel 420bis van hetzelfde Wetboek).

L'exposé des motifs de la loi du 27 mai 2013 précitée souligne : « L'intervention volontaire doit être faite par requête et est dès lors soumise à des formalités précises. La jurisprudence de la Cour de cassation assimile des conclusions prises en cours de procédure à une requête: le projet de loi exige par contre une requête formelle pour que soit identifié avec certitude qui est partie à la procédure. Cela sera important pour déterminer qui peut exercer quel recours et selon quelles modalités, notamment contre le jugement qui homologue une réorganisation. Dès qu'une partie est intervenue, elle conserve la qualité de partie pour l'ensemble de la procédure qui s'ensuit : cela résulte de la nature spécifique de la réorganisation judiciaire, laquelle constitue une seule procédure qui prend cours avec la requête et prend fin par la décision du tribunal de clôturer la procédure (Cassation 31 mai 2012, C.11 0785.N) » (Doc. parl., Chambre, 2012-2013, DOC 53-2692/001, p. 10).
De memorie van toelichting van de voormelde wet van 27 mei 2013 benadrukt : « De vrijwillige tussenkomst moet worden gedaan per verzoekschrift en aldus aan preciese vormvereisten is onderworpen. De rechtspraak van het Hof van Cassatie stelt de conclusies genomen tijdens de procedure gelijk met een verzoekschrift: het ontwerp van wet vereist daarentegen een formeel verzoekschrift opdat met zekerheid zou kunnen worden vastgesteld wie partij is bij de procedure. Dit zal belangrijk zijn om te bepalen wie een rechtsmiddel kan aanwenden en op welke wijze, onder meer tegen het vonnis dat een reorganisatieplan homologeert. Eens een partij is tussengekomen, blijft zij de hoedanigheid bewaren van partij voor de gehele volgende procedure: dit volgt uit de specifieke aard van de gerechtelijke reorganisatie die één enkele procedure vormt die aanvangt met het verzoekschrift en eindigt met de beslissing van de rechtbank tot sluiting van de procedure (Cassatie 31 mei 2012, C.11 0785.N) » (Parl. St., Kamer, 2012-2013, DOC 53-2692/001, p. 10).

Il ressort ensuite des travaux préparatoires de la loi du 10 mai 2007 que, par la définition du motif de justification visé à l'article 7, § 2, (la distinction directe est justifiée objectivement par un but légitime et les moyens de réaliser ce but doivent être appropriés et nécessaires), le législateur a voulu se conformer à la définition de la notion de discrimination selon la jurisprudence constante de la Cour européenne des droits de l'homme, de la Cour constitutionnelle, de la Cour de cassation et du Conseil d'Etat.
Uit de parlementaire voorbereiding van de wet van 10 mei 2007 blijkt vervolgens dat de wetgever met de omschrijving van de in artikel 7, § 2, bepaalde rechtvaardigingsgrond (het directe onderscheid wordt objectief gerechtvaardigd door een legitiem doel en de middelen voor het bereiken van dat doel zijn passend en noodzakelijk) zich heeft willen aansluiten bij de omschrijving van het begrip discriminatie volgens de vaste rechtspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, het Grondwettelijk Hof, het Hof van Cassatie en de Raad van State.

Il est vrai que la Cour de cassation a décidé qu'ils devaient être considérés comme des actes du pouvoir législatif et que les travaux préparatoires de la loi organique de la Cour vont dans ce sens, mais la circonstance qu'ils ne figurent pas à l'article 142 précité indique que le Constituant n'a pas voulu étendre la compétence de la Cour aux arrêtés-lois.
Het Hof van Cassatie heeft weliswaar beslist dat zij als akten van de wetgevende macht moesten worden beschouwd en de parlementaire voorbereiding van de organieke wet op het Hof gaat weliswaar in die richting, maar de omstandigheid dat zij niet in het voormelde artikel 142 voorkomen, wijst erop dat de Grondwetgever de bevoegdheid van het Hof niet heeft willen uitbreiden tot de besluitwetten.

Toutefois, un très grand nombre de décharges de déchets non dangereux et de décharges de déchets inertes vont devoir être rééquipées ou désaffectées au cours des deux prochaines périodes d’évaluation afin que, le 16 juillet 2009 au plus tard, conformément à l’article 14, aucune décharge ne satisfaisant pas aux exigences de la directive ne soit encore en exploitation.
Van de stortplaatsen voor ongevaarlijke afvalstoffen en inert afval zal evenwel een zeer groot aantal in de volgende twee rapportageperioden moeten worden heringericht of gesloten om te verzekeren dat er tegen 16 juli 2009, als bepaald in artikel 14, geen stortplaatsen worden geëxploiteerd die niet met de richtlijn in overeenstemming zijn.