Un ancien ambassadeur français, François de Rose, avait appelé cela la dissuasion du « fort au fou », soit une modification de l'esprit initial de la dissuasion qui n'amènerait pas à dissuader les autres puissances nucléaires présumées être devenues tout à fait rationnelles mais bien des puissances qui auraient la tentation d'employer ces armes nucléaires.
Een voormalige Franse ambassadeur, François de Rose, noemde dat de afschrikking van de « sterke tegen de gekke », wat een wijziging inhield van de oorspronkelijke geest van de afschrikking : het gaat er niet langer om grootmachten af te schrikken waarvan men aanneemt dat ze volledig rationeel geworden zijn, maar wel machten die in de verleiding zouden kunnen komen om die kernwapens daadwerkelijk te gebruiken.