Traduction de «l'amendement donne donc » (Français → Néerlandais) :

La question de savoir si la constatation d'un excès de vitesse donne lieu ou non à une amende dépend donc de la zone de police ou de l'arrondissement dans lequel le véhicule a été flashé. Par conséquent, la législation routière est appliquée de manière inégale dans notre pays.
Of een vaststelling van een te hoge snelheid al dan niet leidt tot een boete hangt dus af van de politiezone of het arrondissement waarin u geflitst wordt, waardoor de verkeerswetgeving ongelijk wordt toegepast in ons land.

En effet, le présent projet leur donne à toutes le rang de délit [...]. Un délai au moins équivalent doit donc être prévu pour les amendes administratives alternatives à cette répression pénale, qui répriment les mêmes infractions.
Huidig ontwerp voorziet inderdaad dat al deze inbreuken als misdrijven beschouwd worden [...] Een minstens gelijkwaardige termijn moet dus voorzien worden voor de administratieve geldboeten, die als alternatief gelden voor deze strafrechtelijke vervolgingen, die dezelfde inbreuken bestraffen.

Étant donné qu'il n'y a pas de délit, on ne peut donc pas imposer de peine ou d'amende (Nullum crimen, nulla poena sine lege).
Gezien er geen misdrijf is kan er ook geen straf of boete opgelegd worden (Nullum crimen, nulla poena sine lege).

« Selon le ministre, l'amendement part du principe qu'il y a lieu d'inciter les pensionnés à poursuivre l'exercice d'activités professionnelles. Le Gouvernement actuel a un autre point de vue. Etant donné la situation du marché du travail, personne n'a intérêt à ce qu'un pensionné occupe la place d'un jeune chômeur. La philosophie qui sous-tend le projet de loi est définie à l'article 3, selon lequel il est en principe interdit de cumuler une pension de retraite ou de survie et des revenus provenant de l'exercice d'une activité professionnelle. La règle concernant l'exercice d'une activité autorisée constitue une dérogation à ce principe de base. Le Gouvernement tient donc compte de toute évidence de la situation du marché du travail » (ibid., p. 20).
« De Minister is van oordeel dat het amendement steunt op het principe dat gepensioneerden gestimuleerd moeten worden om verder beroepsactiviteiten uit te oefenen. De huidige Regering huldigt een ander principe. Gelet op de toestand van de arbeidsmarkt heeft niemand er belang bij dat een gepensioneerde de arbeidsplaats van een jonge werkloze inneemt. De filosofie van het wetsontwerp is in artikel 3 neergelegd : het is in principe verboden om een rust- of overlevingspensioen te cumuleren met inkomsten voortvloeiend uit de uitoefening van een beroepsactiviteit. De regel van de toegelaten arbeid is de afwijking op dit basisprincipe. De Regering houdt dus duidelijk rekening met de toestand van de arbeidsmarkt » (ibid., p. 20).

Je lui donne donc la parole pour qu'il présente son amendement oral et, ensuite, nous voterons ce paragraphe 29 par division et par appel nominal.
Ik geef hem het woord om zijn mondeling amendement toe te lichten. Vervolgens zullen we hoofdelijk en in onderdelen over deze paragraaf 29 stemmen.

Pour ces amendes administratives, il y a donc lieu de diviser les chiffres 10 000 et 100 000 par 40, ce qui donne respectivement 250 euros et 2500 euros.
Voor die administratieve boeten moeten de getallen 10 000 en 100 000 dus door 40 worden gedeeld, hetgeen respectievelijk op 250 euro en op 2500 euro neerkomt.

Bien que la question semble porter sur les dispositions du Code judiciaire, il est également fait référence à l'arrêt n° 72/92 du 18 novembre 1992, dans lequel la Cour a jugé : que les garanties résultant des principes généraux du droit pénal s'appliquent indépendamment de la qualification de pénales ou de non pénales que la loi pourrait donner aux mesures qu'elle prescrit; que la qualification d'administratives que la loi du 30 juin 1971 relative aux amendes administratives applicables en cas d'infraction à certaines lois sociales donne aux amendes qu'elle prévoit ne saurait donc justifier une méconnaissance de ces principes; qu'il incombe à l'autorité chargée de la répression des infractions d'établir les faits reprochés au contrevenant, non seulement lorsqu'elle décide d'infliger une amende mais également lorsqu'un recours est introduit devant le juge; que le législateur n'a pas davantage voulu abandonner le principe de la présomption d'innocence.
Hoewel de vraag betrekking lijkt te hebben op de bepalingen van het Gerechtelijk Wetboek, wordt tevens verwezen naar het arrest nr. 72/92 van 18 november 1992, waarin het Hof heeft geoordeeld : dat de waarborgen die voortvloeien uit de algemene beginselen van het strafrecht gelden onafhankelijk van de kwalificatie strafrechtelijk of niet-strafrechtelijk die de wet zou kunnen geven aan de maatregelen die zij voorschrijft; dat de kwalificatie « administratief » die de wet van 30 juni 1971 betreffende de administratieve geldboeten toepasselijk in geval van inbreuk op sommige sociale wetten geeft aan de geldboeten waarin zij voorziet derhalve geen miskenning van die principes kan verantwoorden; dat het aan de overheid die belast is met de bestraffing van de inbreuken toekomt de aan de overtreder verweten feiten te bewijzen, niet alleen wanneer zij beslist een boete op te leggen maar ook wanneer een beroep voor de rechter wordt ingediend en dat de wetgever evenmin het beginsel van het vermoeden van onschuld heeft willen laten varen.

Dans l'interprétation que lui donne le juge a quo, selon laquelle sont seuls visés « les employeurs et leurs préposés » et non les « mandataires », il résulte de la disposition en cause une différence de traitement, en ce que seuls les premiers cités peuvent être tenus pour pénalement responsables et en ce qu'une amende administrative ne peut donc être infligée qu'à eux seuls.
In de interpretatie van de verwijzende rechter dat enkel « de werkgevers en hun aangestelden » bedoeld zijn en niet de « lasthebbers », vloeit uit de in het geding zijnde bepaling een verschil in behandeling voort in zoverre enkel de eerstgenoemden strafrechtelijk verantwoordelijk kunnen worden gesteld en derhalve enkel aan hen een administratieve boete kan worden opgelegd.

A l'observation figurant dans les conclusions des juges-rapporteurs selon laquelle le requérant ne démontre pas qu'il se trouve dans une situation juridique susceptible d'être affectée directement par la mesure entreprise, qui contient des règles relatives au fonctionnement du ministère public, le requérant oppose dans son mémoire justificatif qu'il devrait indiquer « , pour justifier pleinement son intérêt au recours qu'il introduit, quelles infractions, quels crimes, délits et contraventions, pour lesquels la prescription n'est pas encore intervenue, il a commis; que le requérant invoque le Pacte international relatif aux droits civils et politiques, fait à New York le 19 décembre 1966 [.] et en particulier l'article 14, 3°, g, qui dispose : ' Toute personne accusée d'une infraction pénale a droit, en pleine égalité, au moins aux garanties suivantes : [.] à ne pas être forcée de témoigner contre elle-même ou de s'avouer coupable '; que le président de la Commission Dutroux a, avant chaque audition, donné lecture de cette disposition aux témoins qui devaient prêter serment; que cette disposition a donc manifestement une portée générale et doit être interprétée comme une codification de la règle ' nemo tenetur edere contra se ', qui est analogue au Cinquième Amendement américain; que la disposition entreprise peut avoir pour effet que soient édictées des directives ministérielles ayant pour résultat que le requérant, qui n'a pourtant jamais volé un franc à qui que ce soit, serait poursuivi, alors que les auteurs d'infractions aux conséquences graves pourraient rester impunis ».
Ten aanzien van de overweging in de conclusies van de rechters-verslaggevers waarin gesteld is dat de verzoeker niet aantoont dat hij in een rechtssituatie verkeert waarin hij door de bestreden maatregel, die regels bevat inzake de werking van het openbaar ministerie, rechtstreeks zou kunnen worden geraakt, laat de verzoeker in zijn memorie met verantwoording gelden dat hij « om zijn belang bij het door hem ingestelde beroep uitputtend te rechtvaardigen zou moeten kenbaar maken aan welke misdrijven, misdaden, wanbedrijven en overtredingen, waarvoor de verjaring nog niet bereikt is, hij zich schuldig heeft gemaakt; Dat verzoeker zich beroept op het Internationaal verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten opgemaakt te New York op 19 december 1966 [.] en inzonderheid op artikel 14, 3°, g, dat bepaalt : ' Bij het bepalen van de gegrondheid van een tegen hem ingestelde strafvervolging heeft eenieder, in volle gelijkheid, recht op de volgende minimumgaranties : [.] niet te worden gedwongen tegen zichzelf te getuigen of een bekentenis af te leggen '; Dat deze bepaling door de voorzitter van de Commissie-Dutroux voor ieder getuigenverhoor werd voorgelezen aan de getuigen, voor zij de eed aflegden; dat zij dus kennelijk een algemene strekking heeft en moet begrepen worden als een codificatie van de regel ' nemo tenetur edere contra se ', analoog aan het Amerikaanse Vijfde Amendement; Dat de bestreden bepaling tot gevolg kan hebben dat er ministeriële richtlijnen worden uitgevaardigd die tot gevolg hebben dat verzoeker, die evenwel nooit iemand één frank armer heeft gemaakt, zou worden vervolgd, terwijl daders van misdrijven met zware gevolgen straffeloos zouden kunnen blijven ».