Traduction de «question devant le juge a quo pourraient aussi » (Français → Néerlandais) :

Il apparaît donc que les fournitures du marché dont il est question devant le juge a quo pourraient aussi être destinées aux autorités administratives qui sont membres de cette association, de sorte que la partie requérante devant le Conseil d'Etat appartient à la seconde des deux catégories de soumissionnaires décrites en B.3.
Het blijkt dus dat de leveringen van de opdracht waarvan voor de verwijzende rechter sprake is, ook zouden kunnen zijn bestemd voor de administratieve overheden die lid zijn van die vereniging, zodat de verzoekende partij voor de Raad van State tot de laatste van de twee in B.3 beschreven categorieën van inschrijvers behoort.

Par les première et deuxième questions préjudicielles, le juge a quo interroge la Cour sur la compatibilité de cette disposition avec les articles 10 et 11 de la Constitution, dans l'interprétation selon laquelle le ministère public dispose d'un droit d'appel illimité à l'encontre d'une ordonnance de la chambre du conseil, sans qu'un intérêt juridique particulier doive être démontré (première question préjudicielle), ou selon laquelle le ministère public dispose d'un droit d'appel illimité à l'encontre d'une ordonnance de la chambre du conseil, tout en devant démontrer un intérêt juridique particulier (deuxième question préjudicielle).
Met de eerste en tweede prejudiciële vraag wenst de verwijzende rechter van het Hof te vernemen of die bepaling bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet wanneer zij aldus wordt geïnterpreteerd dat het openbaar ministerie een onbeperkt recht van hoger beroep heeft tegen een beschikking van de raadkamer, zonder dat hierbij een bijzonder juridisch belang moet worden aangetoond (eerste prejudiciële vraag), dan wel dat het openbaar ministerie een onbeperkt recht van hoger beroep heeft tegen een beschikking van de raadkamer, waarbij het een bijzonder juridisch belang moet aantonen (tweede prejudiciële vraag).

Contrairement à ce que soutiennent les parties demanderesses devant le juge a quo, il ne pourrait être déduit de la seule application des dispositions en cause qui déterminent un montant forfaitaire global pour l'allocation de base « Rétribution des avocats chargés de l'aide juridique », en ce qu'elles pourraient éventuellement avoir pour conséquence une baisse de la valeur du point indemnisant les avocats concernés, qu'elles ont effectivement pu avoir une incidence sur les prestations qui ont été accomplies avant qu'elles aient été adoptées.
In tegenstelling tot hetgeen de eisende partijen voor de verwijzende rechter aanvoeren, zou uit de loutere toepassing van de in het geding zijnde bepalingen waarbij een globaal forfaitair bedrag voor de basisallocatie « Vergoedingen van de advocaten belast met de gerechtelijke bijstand » wordt vastgesteld, in zoverre zij eventueel een waardevermindering van het punt betreffende de vergoeding van de betrokken advocaten tot gevolg zouden kunnen hebben, niet kunnen worden afgeleid dat die daadwerkelijk een weerslag kunnen hebben gehad op de prestaties die zijn verricht, voordat zij waren aangenomen.

L'arrêt du Conseil d'Etat dont il est question devant le juge a quo pouvait faire l'objet d'un pourvoi en cassation dans les limites prévues par les articles 158 de la Constitution et 33 des lois sur le Conseil d'Etat coordonnées le 12 janvier 1973, ainsi que d'une demande en révision et en rétractation, dans les limites fixées respectivement par l'article 31 des mêmes lois et par l'article 17 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 sur la Cour constitutionnelle.
Het arrest van de Raad van State waarvan sprake voor de verwijzende rechter kon, binnen de grenzen bepaald bij artikel 158 van de Grondwet en bij artikel 33 van de gecoördineerde wetten van 12 januari 1973 op de Raad van State, het voorwerp uitmaken van een voorziening in cassatie alsook, binnen de grenzen die respectievelijk zijn vastgelegd bij artikel 31 van dezelfde gecoördineerde wetten en bij artikel 17 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Grondwettelijk Hof, het voorwerp uitmaken van een vordering tot herziening en intrekking.

La partie intimée devant le juge a quo et le Conseil des ministres estiment, à titre principal, que les questions préjudicielles posées n'appellent pas de réponse, étant donné que la différence de traitement critiquée ne résulterait pas des dispositions en cause, mais de leur interprétation et de leur application, la détermination concrète du dommage relevant de l'appréciation du juge du fond.
De geïntimeerde partij voor de verwijzende rechter en de Ministerraad zijn in hoofdorde van mening dat de prejudiciële vragen geen antwoord behoeven, in zoverre het bekritiseerde verschil in behandeling niet zou voortvloeien uit de in het geding zijnde bepalingen, maar uit de interpretatie en de toepassing ervan, aangezien de concrete vaststelling van de schade onder de beoordeling van de feitenrechter valt.

Selon la partie demanderesse devant le juge a quo et la partie intervenante, les dispositions en cause pourraient recevoir la même interprétation conforme à la Constitution.
Volgens de eisende partij voor de verwijzende rechter en de tussenkomende partij zouden de in het geding zijnde bepalingen op dezelfde, grondwetsconforme wijze kunnen worden uitgelegd.

En posant les deux questions préjudicielles, le juge a quo souhaite savoir si l'article 464/1, § 8, alinéa 5, du Code d'instruction criminelle (première question) et l'article 1675/13, § 3, premier tiret, du Code judiciaire (seconde question), sont compatibles avec les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés avec le principe de confiance, en ce que des personnes dont la procédure en règlement collectif de dettes était toujours en cours au jour de l'entrée en vigueur de ces dispositions ne pourraient plus, depuis cette date, obtenir une remise pour les dettes alimentaires et les amendes pénales alors que cette remise aurait été possible pour les personnes dont la procédure était clôturée avant cette date.
Met de beide prejudiciële vragen wenst de verwijzende rechter te vernemen of artikel 464/1, § 8, vijfde lid, van het Wetboek van strafvordering (eerste vraag) en artikel 1675/13, § 3, eerste streepje, van het Gerechtelijk Wetboek (tweede vraag), bestaanbaar zijn met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met het vertrouwensbeginsel, doordat personen die zich op de datum van inwerkingtreding van die bepalingen bevonden in een procedure van collectieve schuldenregeling, sinds die datum geen kwijtschelding meer zouden kunnen verkrijgen van penale boeten en van onderhoudsschulden, terwijl dat voor personen ten aanzien van wie de procedure vóór die datum reeds was beëindigd wel mogelijk zou zijn geweest.

Il résulte de ce qui précède que, comme le considère le juge a quo, les personnes qui se trouvent dans une situation comparable à celle de la défenderesse devant le juge a quo, qui a acquis la nationalité belge par déclaration de nationalité en 2000, et dont la condamnation est antérieure à l'entrée en vigueur, le 14 décembre 2012, de l'article 23/1 du Code de la nationalité belge, ne pourraient pas faire l'objet de la procédure instaurée par l'article 23/1, § 1 , 1°, du Code de la nationalité, mais uniquement de la procédure prévue par l'article 23 en cause.
Uit het voorgaande vloeit voort dat, zoals de verwijzende rechter oordeelt, de personen die zich in een situatie bevinden die vergelijkbaar is met die van de verwerende partij voor de verwijzende rechter, die de Belgische nationaliteit in 2000 heeft verkregen door nationaliteitsverklaring, en wier veroordeling dateert van vóór de inwerkingtreding, op 14 december 2012, van artikel 23/1 van het Wetboek van de Belgische nationaliteit, niet het voorwerp van de bij artikel 23/1, § 1, 1°, van het Wetboek van de Belgische nationaliteit ingevoerde procedure zouden kunnen uitmaken, maar enkel van de in het in het geding zijnde artikel 23 bedoelde procedure.

Les requérants devant le juge a quo n'ont toutefois pas mentionné avoir introduit devant le juge a quo la demande de désistement qui, si elle était acceptée ou admise par la juridiction qui a posé la question préjudicielle, mettrait fin à la procédure devant la Cour, conformément à l'article 99 de la loi spéciale sur la Cour constitutionnelle.
De verzoekende partijen voor de verwijzende rechter hebben echter niet vermeld dat zij voor de verwijzende rechter het verzoek tot afstand hebben ingediend dat, indien het werd aanvaard of toegelaten door het rechtscollege dat de prejudiciële vraag heeft gesteld, een einde zou maken aan de rechtspleging voor het Hof, overeenkomstig artikel 99 van de bijzondere wet op het Grondwettelijk Hof.

Ces personnes seules pourraient en invoquer l'inconstitutionnalité et le demandeur devant le juge a quo ne le pourrait donc pas; le Conseil des ministres conteste à La Poste, débiteur des rentes en cause et partie adverse devant le juge a quo , le droit de dénoncer la différence de traitement critiquée et soutient que les décisions de la Cour ne pourraient aboutir à priver une catégorie de citoyens du bénéfice d'une législation au motif qu'une autre catégorie en serait privée « le cas échéant injustement ».
Enkel die personen zouden de ongrondwettigheid ervan kunnen aanvoeren en de eiser voor de verwijzende rechter zou dat niet kunnen; de Ministerraad betwist dat De Post, die de betrokken renten verschuldigd is en tegenpartij voor de verwijzende rechter is, het recht zou hebben om het betwiste verschil in behandeling aan te klagen en voert aan dat de beslissingen van het Hof niet ertoe zouden kunnen leiden aan een categorie van burgers het voordeel van een wetgeving te ontzeggen om reden dat een andere categorie daarvan « in voorkomend geval onterecht » verstoken zou zijn.