Vertaling van "une infraction sera toujours jugé " (Frans → Nederlands) :

Un néerlandophone qui commet une infraction sera toujours jugé par un tribunal néerlandophone.
Een Nederlandstalig persoon die een misdrijf heeft gepleegd, zal nog steeds berecht worden door een Nederlandstalige rechtbank

Enfin, il faut souligner qu'il n'est pas possible d'interdire aux parties de solliciter des devoirs complémentaires et que, par conséquent, une décision du juge ou de la chambre des mises en accusation sera toujours nécessaire » (ibid., p. 7).
Tot slot dient er ook op gewezen te worden dat het niet mogelijk is de partijen te verbieden om bijkomende onderzoeksdaden te vragen en dat er dus altijd een beslissing nodig zal zijn van de rechter of van de kamer van inbeschuldigingstelling » (ibid., p. 7).

Plus loin, la ministre a encore précisé : « le projet de loi ne modifie pas la question de la prescription lorsque les devoirs sont sollicités par le ministère public. Par contre, dans l'hypothèse où les parties (l'inculpé ou la partie civile) sollicitent, à de multiples reprises, de nouveaux devoirs qui provoquent un allongement de la procédure pouvant amener à un dépassement du délai raisonnable, il est prévu de suspendre la prescription pendant la durée s'écoulant entre la date de la demande de nouveaux devoirs et la décision du juge d'instruction (ou, en cas d'appel, de la chambre des mises en accusation) et pendant la durée nécessaire à l'exécution de ces devoirs. Ce délai de suspension ne va pas à l'encontre de l'intérêt des parties puisque le but est de permettre au juge d'être en possession de tous les éléments du dossier, à charge et à décharge, afin de pouvoir trancher. Il s'agit donc d'empêcher que la prescription ne soit acquise dans un dossier où les parties auraient sollicité des devoirs complémentaires à de multiples reprises. Enfin, il faut souligner qu'il n'est pas possible d'interdire aux parties de solliciter des devoirs complémentaires et que, par conséquent, une décision du juge ou de la chambre des mises en accusation sera toujours nécessaire » (ibid., p. 7).
Verder heeft de minister eveneens gepreciseerd : « Het wetsontwerp wijzigt [...] niets wat de verjaring betreft wanneer de onderzoeksdaden worden aangevraagd door het openbaar ministerie. Indien één der partijen echter (de verdachte of de burgerlijke partij) herhaaldelijk nieuwe onderzoeksdaden aanvraagt die de procedure zodanig verlengen dat men zou kunnen spreken van een onredelijke termijn, wordt het mogelijk de verjaring van de strafvordering te schorsen, vanaf de datum waarop de nieuwe onderzoeksdaden zijn aangevraagd en de onderzoeksrechter hierover heeft beslist (of, in geval van beroep, de kamer van inbeschuldigingstelling) en voor de duur die nodig is voor het uitvoeren van die onderzoeksdaden. Deze schorsingstermijn gaat niet tegen de belangen van de partijen in, aangezien het de bedoeling is de rechter over alle elementen van het dossier te laten beschikken, à charge en à décharge, zodat hij zou kunnen oordelen. Deze wetswijziging moet voorkomen dat er verjaring optreedt in een dossier waarin de partijen meermaals bijkomende onderzoeksdaden hebben gevraagd. Tot slot dient er ook op gewezen te worden dat het niet mogelijk is de partijen te verbieden om bijkomende onderzoeksdaden te vragen en dat er dus altijd een beslissing nodig zal zijn van de rechter of van de kamer van inbeschuldigingstelling » (ibid., p. 7).

En effet, si le protocole oblige les États parties, d'une part, à criminaliser certains actes de trafic d'armes et, d'autre part, à coopérer par le biais de l'entraide judiciaire, notamment l'extradition à la répression de ces infractions, un État partie en proie à un conflit armé non international pourrait utiliser le protocole pour obtenir d'autres États la poursuite des forces non gouvernementales qui se rendraient coupables d'un trafic d'armes, alors que les forces gouvernementales pourraient accomplir exactement les mêmes actes, mais ne tomberaient pas sous le coup du protocole en raison de l'article 4, paragraphe 2, qui exclut de son champ d'application les transactions interétatiques, voire n'importe quelle activité étatique, en cas de danger pour la sécurité nationale, ce qui sera toujours le cas en cas de conflit armé non international.
Indien krachtens het protocol de verdragsstaten immers verplicht zijn bepaalde vormen van wapenhandel strafbaar te stellen en aan de andere kant samen te werken door middel van wederzijdse rechtshulp, onder meer inzake uitlevering met het oog op de bestraffing van deze delicten, zou een verdragsstaat met een niet-internationaal gewapend conflict het protocol kunnen aanwenden opdat andere staten niet-gouvernementele troepen vervolgen die zich schuldig zouden maken aan wapenhandel, terwijl de regeringsstrijdkrachten net dezelfde handelingen zouden kunnen stellen, maar zonder onder de toepassing van het protocol te vallen op grond van artikel 4, § 2. Overeenkomstig dat artikel zijn de transacties tussen staten, of welke staatsactiviteit dan ook, uitgesloten van het toepassingsgebied ervan als de nationale veiligheid in gevaar is, hetgeen steeds het geval zal zijn bij een niet-internationaal gewapend conflict.

En temps de paix, tout militaire sera dorénavant jugé par un tribunal de droit commun, quelle que soit la nature de l'infraction commise.
In vredestijd wordt elke militair voortaan, ongeacht de aard van het misdrijf, berecht door een rechtbank van gemeen recht.

Le juge a quo interroge la Cour sur la compatibilité de cette disposition avec les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés ou non avec l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce qu'à l'égard des prévenus, auteurs ou complices, auxquels il est reproché une infraction en matière de douanes et accises et qui sont sanctionnés par une peine d'amende, cette condamnation sera toujours prononcée solidairement, alors que les prévenus, auteurs et complices auxquels il est reproché une infraction de droit commun et qui sont sanctionnés par une peine d'amende ne peuvent être condamnés solidairement mais se verront infliger une amende individualisée par le juge.
De verwijzende rechter ondervraagt het Hof over de bestaanbaarheid van die bepaling met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre ten aanzien van de beklaagden, daders of medeplichtigen aan wie een misdrijf inzake douane en accijnzen wordt verweten en die met een geldboete worden gestraft, die veroordeling steeds hoofdelijk zal worden uitgesproken, terwijl de beklaagden, daders en medeplichtigen aan wie een gemeenrechtelijk misdrijf wordt verweten en die met een geldboete worden gestraft, niet hoofdelijk kunnen worden veroordeeld maar een door de rechter geïndividualiseerde geldboete opgelegd zullen krijgen.

En effet, l'article 168 du Code judiciaire (« Le greffier (..) assiste, en qualité de greffier, le magistrat dans tous les actes de son ministère». ) et l'article 62 du Code d'Instruction criminelle (« Lorsque le juge d'instruction se transportera sur les lieux, il sera toujours accompagné du (..) greffier du tribunal».
Immers houden de artikelen 168 Gerechtelijk Wetboek (« De griffier (..) staat de magistraat bij als griffier in alle verrichtingen van diens ambt ») en 62 Wetboek van strafvordering (« Wanneer de onderzoeksrechter zich ter plaatse begeeft, wordt hij altijd vergezeld door (..) de griffier van de rechtbank ») geen enkele wettelijke verplichting in dat de griffier de onderzoeksrechter zou moeten vergezellen op een bemande rogatoire commissie naar het buitenland.

Même si l'on ambitionne de réaliser un espace de liberté, de sécurité et de justice où la même infraction serait sanctionnée partout de façon équivalente, il est certain qu'on ne peut jouer que sur des cadres législatifs qui fournissent en quelque sorte des équations, mais que le résultat concret sera toujours fonction d'une inconnue: la décision du juge qui dispose partout d'un pouvoir d'appréciation quant au prononcé de la peine.
Bij het streven naar een ruimte van vrijheid, veiligheid en rechtvaardigheid waar dezelfde inbreuk overal op vergelijkbare wijze wordt bestraft, dient men te bedenken dat alleen het wettelijke kader kan worden aangepast om een zekere vergelijkbaarheid te verkrijgen, maar dat het concrete resultaat altijd afhankelijk zal zijn van één onbekende: de beslissing van de rechter die overal over een zekere beoordelingsvrijheid beschikt bij de strafoplegging.