Vertaling van "buitenland zal hebben " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

kinderen ondersteunen die een trauma hebben beleefd | kinderen ondersteunen die een trauma hebben ervaren | kinderen ondersteunen die een trauma hebben meegemaakt
traumatisierten Kindern zur Seite stehen

gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid [ Europees buitenlands beleid | GBVB | gemeenschappelijk buitenlands beleid ]
Gemeinsame Außen- und Sicherheitspolitik [ GASP ]

buitenlandse onderneming [ onderneming met buitenlands kapitaal ]
ausländisches Unternehmen [ Unternehmen mit Auslandskapital ]

raad geven over buitenlands beleid | advies geven over buitenlands beleid | adviseren over buitenlands beleid
Beratung in außenpolitischen Angelegenheiten leisten

derogatie hebben | een derogatie hebben
Ausnahmeregelung gewähren

Gedragscode voor ondernemingen die vestigingen, filialen of vertegenwoordigingen in Zuid-Afrika hebben | Gedragscode voor ondernemingen met dochtermaatschappijen, filialen of vertegenwoordigers in Zuid-Afrika | Gedragscode voor ondernemingen uit de Europese Gemeenschap die dochterondernemingen, bijkantoren of vertegenwoordigingen hebben in Zuid-Afrika
Verhaltenskodex für Unternehmen, die Tochtergesellschaften, Zweigniederlassungen oder Vertretungen in Südafrika haben

actief kiesrecht hebben en passief kiesrecht hebben | kiesgerechtigd zijn en verkiesbaar zijn | stemgerechtigd zijn en verkiesbaar zijn
das aktive Wahlrecht besitzen | das passive Wahlrecht besitzen

oog hebben voor detail bij de vervaardiging van juwelen | oog hebben voor detail bij de vervaardiging van sieraden
bei der Schmuckgestaltung auf Details achten

buitenlands beleid [ buitenlandse betrekkingen | buitenlandse politiek | buitenlandse zaken ]
Außenpolitik [ auswärtige Angelegenheiten | auswärtige Beziehungen ]

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Door het eten van lokaal gekweekte vis zijn we minder afhankelijk van invoer uit het buitenland en hebben we toegang tot zeer verse producten.
Durch Fisch aus Betrieben vor Ort verringern wir unsere Abhängigkeit von Einfuhren und erhalten Zugang zu besonders frischen Erzeugnissen.

Mobiele onderzoekers zijn bijna 20 % effectiever in hun onderzoek dan onderzoekers die nooit in het buitenland gewerkt hebben.[12]
Die Relevanz der Forschung mobiler Forscherinnen und Forscher ist nahezu 20 % höher als die derjenigen, die nie im Ausland waren.[12]

Tegen 2020 dient ten minste 20 % van de afgestudeerden van het hoger onderwijs in de EU in het kader van hun studie een periode van studie of opleiding in het buitenland te hebben doorgebracht.
Bis zum Jahr 2020 sollen mindestens 20 % der Hochschulabsolventen in der EU einen Auslandsaufenthalt zu Studien- oder Ausbildungszwecken absolviert haben.

In de sector beroepsopleiding dient tegen 2020 meer dan 6 % van de 18-34-jarigen met een basiskwalificatie van het beroeps onderwijs een periode in het buitenland te hebben doorgebracht voor studie of opleiding.
Bei den 18- bis 34-Jährigen mit beruflicher Erstausbildung und Ausbildungsabschluss, die einen Lern- oder Ausbildungsaufenthalt im Ausland absolviert haben, soll bis 2020 eine Quote von über 6 % erreicht werden.

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 7 januari 2015 in zake Marcel Yabili tegen de Belgische Staat en de Dienst voor de Overzeese Sociale Zekerheid, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 15 januari 2015, heeft de Franstalige Arbeidsrechtbank te Brussel de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 51 van de wet van 17 juli 1963 betreffende de overzeese sociale zekerheid de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 26 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, alsook met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en met artikel 14 van dat Verdrag, in zoverre het tot gevolg heeft dat de ouderdomsrente die verschuldigd is aan de gerechtigden van vreemde nationaliteit, van wie alle met toepassing van de bepalingen van de genoemde wet gestorte bijdragen de in artikel 17 bedoelde bestemming hebben gekregen, niet wordt aangepast aan de evolutie van de kosten van levensonderhoud, noch wordt geïndexeerd indien die gerechtigden in het buitenland verblijven, terwijl de ouderdomsrente die verschuldigd is aan de gerechtigden van Belgische nationaliteit of onderdanen van landen waarmee een wederkerigheidsakkoord zal zijn gesloten, wordt aangepast aan de evolutie van de kosten van levensonderhoud en wordt geïndexeerd ongeacht het land waar zij verblijven, waardoor personen die onder gelijkwaardige voorwaarden hebben bijgedragen tot de financiering van het Belgische stelsel van de overzeese sociale zekerheid, aldus op verschillende wijze worden behandeld ?
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, F. Daoût, T. Giet und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten J. Spreutels, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfrage und Verfahren In seinem Urteil vom 7. Januar 2015 in Sachen Marcel Yabili gegen den belgischen Staat und das Amt für überseeische soziale Sicherheit, dessen Ausfertigung am 15. Januar 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das französischsprachige Arbeitsgericht Brüssel folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 51 des Gesetzes vom 17. Juli 1963 über die überseeische soziale Sicherheit gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung in Verbindung mit Artikel 26 des Internationalen Paktes über bürgerliche und politische Rechte sowie mit den Artikeln 1 des ersten Zusatzprotokolls zur Europäischen Menschenrechtskonvention und 14 dieser Konvention, indem er dazu führt, dass die Altersrente, die den Empfängern ausländischer Staatsangehörigkeit geschuldet ist, deren in Anwendung der Bestimmungen des genannten Gesetzes gezahlte Beiträge alle den in Artikel 17 vorgesehenen Verwendungszweck erhalten haben, weder den Lebenshaltungskosten angepasst noch indexiert wird, wenn diese Empfänger im Ausland ihren Wohnort haben, während die Altersrente, die jenen Empfängern geschuldet ist, die die belgische Staatsangehörigkeit besitzen oder Staatsangehörige von Ländern sind, mit denen ein Gegenseitigkeitsabkommen abgeschlossen worden ist, den Lebenshaltungskosten angepasst und indexiert wird, unabhängig vom Land ihres Wohnortes, wobei somit Personen, die unter gleichwertigen Bedingungen zur Finanzierung der belgischen Regelung der überseeischen sozialen Sicherheit beigetragen haben, unterschiedlich behandelt werden?

Op een bijeenkomst in Boekarest (Roemenië) op 26 en 27 april 2012 (IP/12/394) hebben de voor het hoger onderwijs verantwoordelijke ministers uit 47 Europese landen de mobiliteitsstrategie van Bologna goedgekeurd, waarin is bepaald dat in 2020 ongeveer 20 % van de afgestudeerden uit het Europese hoger onderwijs een deel van zijn studies in het buitenland zal hebben gedaan.
Auf einer Tagung im rumänischen Bukarest am 26. und 27. April 2012 (IP/12/394) verabschiedeten die für die Hochschulbildung zuständigen Ministerinnen und Minister aus 47 europäischen Ländern die Bologna-Mobilitätsstrategie, die vorsieht, dass bis 2020 20 % der europäischen Hochschulabsolventen einen Teil ihres Studiums im Ausland absolviert haben sollen.

[39] In 2011 stelde de Raad een ijkpunt vast voor de opleidingsmobiliteit bij hoger opgeleiden. Tegen 2020 zou ten minste 20% van de hoger opgeleiden een periode van studie of stage in verband met de hogere opleiding in het buitenland moeten hebben doorgemaakt (ofwel voor een volledig diploma of voor een periode van ten minste drie maanden).
[39] Im Jahr 2011 einigte sich der Rat auf einen Eckwert zur Mobilität im Bereich der Hochschulbildung, demzufolge bis 2020 mindestens 20 % aller Hochschulabsolventen eine bestimmte Zeitlang zum Studium oder Praktikum im Ausland verbringen sollen (entweder für die gesamte Studiendauer oder einen Mindestzeitraum von drei Monaten).

« Schendt artikel 6quater van de wet van 25 maart 1964 op de geneesmiddelen, en in het bijzonder § 1, 4°, ervan, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 2 en 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre het een patiënt de mogelijkheid ontzegt een beroep te doen op een gezondheidswerker (een apotheker) voor de invoer van een geneesmiddel waarvoor een vergunning voor het in de handel brengen werd verleend maar dat, in de feiten, nog niet in België op de markt is gebracht, terwijl de begunstigde van een geneesmiddel waarvoor nog geen vergunning voor het in de handel brengen werd verleend (en waarvoor dus geen met die vergunning gepaard gaande controles en analyses werden uitgevoerd) dat geneesmiddel kan verkrijgen via de persoon die ertoe gemachtigd is geneesmiddelen af te leveren aan het publiek en bijgevolg de deskundigheid en waarborgen van een vakdeskundige kan genieten (die zich ervan zou kunnen vergewissen of het geneesmiddel in overeenstemming is met het voorschrift, zou kunnen waken over de vervoersomstandigheden ervan en zou kunnen zorgen voor een goed begrip van de wijze waarop de behandeling moet worden uitgevoerd .), met dien verstande dat de patiënt die een terugbetaling van het voormelde geneesmiddel wenst te verkrijgen enkel de mogelijkheid zal hebben zich naar het buitenland te begeven terwijl zulks niet noodzakelijk zal zijn voor de begunstigde van het geneesmiddel waarvoor geen vergunning voor het in de handel brengen werd verleend ?
« Verstösst Artikel 6quater des Gesetzes vom 25. März 1964 über Arzneimittel, insbesondere § 1 Nr. 4 dieses Artikels, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit den Artikeln 2 und 8 der Europäischen Menschenrechtskonvention, indem er einem Patienten die Möglichkeit versagt, sich an eine Berufsfachkraft im Gesundheitswesen (Apotheker) zu wenden für den Import eines Arzneimittels, für das zwar eine Inverkehrbringungsgenehmigung vorliegt, das aber faktisch in Belgien noch nicht in Verkehr ist, während der Benutzer eines Arzneimittels, für das noch keine Inverkehrbringungsgenehmigung erteilt wurde (und das somit noch nicht den mit dieser Genehmigung einhergehenden Kontrollen und Analysen unterzogen wurde), dieses Arzneimittel über die zur Abgabe von Arzneimitteln an die Öffentlichkeit ermächtigte Person bekommen kann, und somit in den Genuss der Kompetenzen und Garantien einer Fachkraft kommen kann (die sich vergewissern kann, dass das Arzneimittel mit der Verschreibung im Einklang ist, die Transportbedingungen des Arzneimittels eingehalten wurden, die korrekte Durchführung der Behandlung verstanden wurde, usw.), wobei die einzige Möglichkeit für den Patienten, der eine Erstattung des vorerwähnten Arzneimittels bekommen möchte, darin besteht, sich ins Ausland zu begeben, während dies nicht notwendig wäre für den Benutzer des Arzneimittels, für das keine Inverkehrbringungsgenehmigung erteilt wurde?

De ministers zullen de mobiliteitsstrategie van Bologna goedkeuren, waarin is bepaald dat in 2020 20% van de afgestudeerden in het hoger onderwijs een deel van hun studie in het buitenland moet hebben doorgebracht, volgens de Europese benchmark voor mobiliteit in het hoger onderwijs die in november 2011 is goedgekeurd.
Unter anderem soll die Bologna-Mobilitätsstrategie verabschiedet werden, die – im Einklang mit der im November 2011 angenommenen EU-Benchmark für die Mobilität von Studierenden – vorsieht, dass bis 2020 20 % der europäischen Hochschulabsolventen einen Teil ihres Studiums im Ausland absolvieren sollen.

Ten slotte stelt het Leuven Communiqué, dat op 29 april 2009 door de ministers bevoegd voor het hoger onderwijs in de landen die aan het Bolognaproces deelnemen werd aangenomen, dat in 2020 minstens 20% van de afgestudeerden uit de Europese ruimte voor hoger onderwijs een studie of opleiding in het buitenland moeten hebben genoten[10].
Schließlich sieht das Kommuniqué von Löwen vor, das am 29. April 2009 von den für die Hochschulbildung zuständigen Minister der am Bologna-Prozess teilnehmenden Länder angenommen wurde, dass 2020 mindestens 20 % der Absolventen im Europäischen Hochschulraum im Ausland studiert oder einen Teil der Ausbildung im Ausland absolviert haben sollten[10].