Traduction de «strafrechtelijk wettigheidsbeginsel zouden » (Néerlandais → Allemand) :

Enkel bij het onderzoek van een specifieke strafbepaling is het mogelijk om, rekening houdend met de elementen eigen aan de misdrijven die zij wil bestraffen, te bepalen of de door de wetgever gehanteerde algemene bewoordingen zo vaag zijn dat ze het strafrechtelijk wettigheidsbeginsel zouden schenden.
Erst durch die Prüfung einer spezifischen Strafbestimmung ist es möglich, unter Berücksichtigung der jeweiligen Elemente der dadurch zu ahndenden Straftaten festzustellen, ob die durch den Gesetzgeber verwendeten allgemeinen Formulierungen derart ungenau sind, dass sie das Legalitätsprinzip in Strafsachen missachten würden.

In zoverre de verzoekende partijen ook een schending van het wettigheidsbeginsel in strafzaken aanklagen - evenwel zonder de artikelen 12 en 14 van de Grondwet in hun middel te betrekken en zonder uiteen te zetten welke bewoordingen van de wet onduidelijk zouden zijn of tot onvoorzienbare strafrechtelijke situaties zouden kunnen leiden - zou hun grief op dat punt enkel kunnen zijn gericht, hetzij tegen het tekstdeel van artikel 16, § 2, van de oorspronkelijke wet van 10 november 2006 dat door de bestreden wet van 11 april 2012 is geschrapt, hetzij tegen de strafbepalingen van de artikelen 19 en volgende van de wet van 10 november 2006, die niet zijn gewijzigd bij de bestreden wet van 11 april 2012.
Insofern die klagenden Parteien auch einen Verstoß gegen das Legalitätsprinzip in Strafsachen geltend machen - ohne jedoch die Artikel 12 und 14 der Verfassung in ihren Klagegrund einzubeziehen und ohne darzulegen, welche Formulierungen im Gesetz undeutlich wären oder zu unvorhersehbaren strafrechtlichen Situationen führen könnten -, könnte ihre Beschwerde in diesem Punkt nur gegen den Textteil von Artikel 16 § 2 des ursprünglichen Gesetzes vom 10. November 2006, der durch das angefochtene Gesetz vom 11. April 2012 gestrichen wurde, oder gegen die Strafbestimmungen der Artikel 19 ff. des Gesetzes vom 10. November 2006, die durch das angefochtene Gesetz vom 11. April 2012 nicht abgeändert wurden, gerichtet sein.

Uit het verzoekschrift blijkt genoegzaam dat de verzoekende partijen de met de desbetreffende middelen bestreden artikelen verwijten in strijd te zijn met het door de artikelen 12 en 14 van de Grondwet gewaarborgde strafrechtelijke wettigheidsbeginsel, omdat die bepalingen strafbaarstellingen zouden bevatten die onvoldoende duidelijk en voorspelbaar zouden zijn.
Aus der Klageschrift geht zur Genüge hervor, dass die klagenden Parteien bemängeln, dass die mit den betreffenden Klagegründen angefochtenen Artikel gegen das durch die Artikel 12 und 14 der Verfassung gewährleistete Legalitätsprinzip in Strafsachen verstiessen, da diese Bestimmungen Unterstrafestellungen enthielten, die unzureichend deutlich und vorhersehbar seien.

In een eerste middel voeren de verzoekende partijen aan dat de bestreden artikelen 21 tot 26 niet bestaanbaar zouden zijn met artikel 14 van de Grondwet, doordat die bepalingen strafbaarstellingen zouden bevatten die niet zouden voldoen aan het strafrechtelijk wettigheidsbeginsel.
In einem ersten Klagegrund führen die klagenden Parteien an, die angefochtenen Artikel 21 bis 26 seien nicht vereinbar mit Artikel 14 der Verfassung, da diese Bestimmungen Unterstrafestellungen enthielten, die nicht dem Legalitätsprinzip in Strafsachen entsprächen.

De grieven van de verzoekende partijen zijn in essentie terug te brengen tot een schending van, enerzijds, het gelijkheidsbeginsel doordat zij aan particulieren dezelfde normen opleggen als aan de overheid (eerste onderdeel), doordat een overheid niet strafrechtelijk kan worden vervolgd en een particulier wel (eveneens eerste onderdeel) en doordat zij discriminatiemisdrijven strenger zouden bestraffen dan andere misdrijven tegen de persoonlijke waardigheid (tweede onderdeel) en, anderzijds, het strafrechtelijke wettigheidsbeginsel en het beginsel « nullum crimen sine culpa » doordat de erin vervatte definities te vaag en algemeen zouden zijn (derde tot achtste onderdeel).
Die Beschwerden der klagenden Parteien betreffen im Wesentlichen einen Verstoss gegen einerseits den Gleichheitsgrundsatz, indem sie Privatpersonen die gleichen Normen auferlegten wie den Behörden (erster Teil), indem eine Behörde nicht strafrechtlich verfolgt werden könne, eine Privatperson hingegen wohl (ebenfalls erster Teil), und indem sie Straftaten der Diskriminierung strenger ahndeten als andere Straftaten gegen die persönliche Würde (zweiter Teil), und andererseits das Legalitätsprinzip in Strafsachen und den Grundsatz « nullum crimen sine culpa », indem die darin enthaltenden Definitionen zu vage und allgemein seien (dritter bis achter Teil).