Een geval van financiële aansprakelijkheid wordt vastgesteld op basis van artikel 220, lid 2, onder b) (door de belastingplichtige niet te ontdekken administratieve fouten) en artikel 221, lid 3 (verjaring als gevolg van passiviteit van nationale diensten) van het communautair douanewetboek, de artikelen 869 en 889 van de uitvoeringsvoorschriften van het douanewetboek, het legitieme vertrouwen van de debiteur in een nationale dienst die hem een onjuiste vergunning heeft geleverd en een gebrek aan doortastendheid bij de invordering van de tegoeden waardoor deze niet worden geïnd (artikel 17, lid 2, van Verordening nr. 1150/2000).
Cases of financial liability are identified in particular on the basis of Articles 220(2)(b) (administrative errors which could not have been detected by the person liable for payment) and 221(3) (time-bar resulting from the national authorities' failure to act) of the Community Customs Code, Articles 869 and 889 of the provisions for the implementation of the Code, the debtor's legitimate expectations in relation to the national administration which provided an incorrect authorisation and the lack of diligence in the recovery of entitlements leading to non-recovery (Article 17(2) of Regulation No 1150/2000).
