Vertaling van "amendement 19 waarin " (Nederlands → Frans) :

Terwijl de wetgever in 1971 in de tegemoetkoming van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds heeft voorzien omdat het « om redenen van sociale rechtvaardiging niet past de slachtoffers van verkeersongevallen zonder schadeloosstelling te laten, wanneer deze niet kunnen worden vergoed » (Parl. St., Senaat, 1970-1971, nr. 570, p. 52), heeft hij evenwel in 1975 die tegemoetkoming beperkt op grond van de volgende verantwoording van het amendement van de Regering dat tot de in het geding zijnde bepaling zou leiden : « Volgens de tekst van het 2° van § 1 van artikel 50 zoals hij in het Doc. 570 was opgesteld, was de tussenkomst van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds verplichtend in om 't even welke hypothese van niet-interventie van een toegelaten verzekeringsmaatschappij; dit had, bijvoorbeeld, betrekking op alle beperkingen die door de wetgeving op de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorrijtuigen aan het vergoeden der benadeelde personen worden opgelegd. De geldelijke gevolgen van die beschikking zouden zeer zwaar geweest zijn. Dit is de reden waarom het amendement de tekst overneemt van de oorspronkelijke wet op de controle der verzekeringsondernemingen (Doc. Senaat 269) waarin de tussenkomst van het Fonds voorzien was wanneer, ingevolge de niet-naleving der verzekeringsverplichting, geen enkele toegelaten verzekeringsonderneming door de wet tot schadevergoeding verplicht is. Die zienswijze is trouwens ook die van het wetsontwerp op de verplichte verzekering van de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorvoertuigen (art. 20, § 1, 2°), dat reeds door de Kamer werd goedgekeurd. Het amendement voert, bovendien, een beschikking in die de wil weergeeft van de leden der Commissie van Economische Zaken om de verplichte tussenkomst van het Fonds uit te breiden tot het herstel van de schade die veroorzaakt wordt door een verkeersongeval dat aan een toeval te wijten is (Doc. Senaat, 570, blz. 52) » (Parl. St., Senaat, 1974-1975, nr. 468-2, p. 19).
Alors qu'en 1971 le législateur a prévu l'intervention du Fonds commun de garantie parce que, « pour des raisons de justice sociale, il ne convient pas de laisser sans réparation les victimes d'accidents de la circulation qui ne peuvent être dédommagées » (Doc. parl., Sénat, 1970-1971, n° 570, p. 52), en 1975 il a limité cette intervention sur la base de la justification suivante de l'amendement du Gouvernement qui est devenu la disposition en cause : « Le texte du 2° du § 1 de l'article 50, tel qu'il était rédigé dans le Doc. 570 obligeait le Fonds Commun de garantie à intervenir dans n'importe quelle hypothèse de non-intervention d'une compagnie d'assurance agréée; cela visait, par exemple, toutes les restrictions apportées à l'indemnisation des personnes lésées par la législation sur l'assurance de responsabilité civile automobile. Les conséquences pécuniaires de cette disposition auraient été très lourdes. C'est pourquoi l'amendement reprend le texte du projet de loi primitif sur le contrôle des entreprises d'assurance (Doc., Sénat, 269) qui prévoyait l'intervention du Fonds lorsque l'obligation d'assurance n'ayant pas été respectée, aucune entreprise d'assurance agréée n'est obligée par la loi à ladite réparation. Cette version est d'ailleurs celle du projet de loi relatif à l'assurance obligatoire de la responsabilité civile automobile (art. 20, § 1 , 2°), qui a déjà été adopté à la Chambre. L'amendement introduit en outre une disposition qui traduit la volonté des membres de la Commission des Affaires économiques d'étendre l'obligation d'intervention du Fonds à la réparation des dommages provoqués par un accident de la circulation imputable à un événement fortuit (Doc. Sénat, 570, p. 52) » (Doc. parl., Sénat, 1974-1975, n° 468-2, p. 19).

Mevrouw Talhaoui c.s. dienen een amendement in (amendement nr. 4, St. Senaat 3-1953/4) waarin de voorwaarde van drie jaar rechtspersoonlijkheid vervalt, verwezen wordt naar het aangevoerde collectief belang in plaats van naar het statutair doel en waarin ook het vierde lid van artikel 19 van de gecoördineerde wetten op de Raad van State wordt aangepast om rekening te houden met het nieuw in te voegen lid.
Mme Talhaoui et consorts déposent un amendement (amendement nº 4, do c. Sénat, nº 3-1953/4) tendant à supprimer la condition selon laquelle il faut jouir de la personnalité juridique depuis trois ans, à faire référence à l'intérêt collectif invoqué plutôt qu'à l'objet statutaire et à adapter l'alinéa 4 de l'article 19 des lois coordonnées sur le Conseil d'État en vue de tenir compte du nouvel alinéa à insérer.

Senaat 3-1953/4) waarin hij het b) van amendement nr. 4 overneemt en als sub-amendement indient op amendement nr. 1. Het laatste lid van artikel 19 van de gecoördineerde wetten op de Raad van State moet inderdaad worden aangepast als dit wetsvoorstel gestemd wordt.
Le dernier alinéa de l'article 19 des lois coordonnées sur le Conseil d'État devra effectivement être adapté si la proposition de loi à l'examen est adoptée.

Amendement 18, waarin gepleit wordt voor verwerping van het gemeenschappelijk standpunt, de amendementen 21 en 24, waarin met name het rekening houden met bijzonder gevoelige risicogroepen of met de gevolgen van het werken met fotosensibiliserende stoffen wordt uitgesloten van de richtlijn, de amendementen 19 tot en met 23 en 25 tot en met 33, waarin optische stralingen van natuurlijke bron worden uitgesloten van het toepassingsveld van de richtlijn, kunnen evenmin door de Commissie worden aanvaard, ook al begrijpt zij de redenen die aan deze amendementen ten grondslag kunnen liggen.
De même, l’amendement 18 en faveur du rejet de la position commune, les amendements 21 et 24, qui excluent notamment la prise en compte des groupes à risques particulièrement sensibles ou les effets dus aux interactions avec des substances photosensibilisantes, ainsi que l’ensemble des amendements 19 à 23, 25 à 33, qui excluent les rayonnements optiques d’origine naturelle du champ d’application de la directive ne peuvent pas être acceptés par la Commission, même si elle comprend les raisons qui peuvent être à l’origine de ces amendements.

Uit de parlementaire voorbereiding van de aangevochten wet blijkt dat die verhoging haar oorsprong vindt in een amendement dat bestemd is om de besparingen te compenseren die op middellange termijn hadden kunnen worden verwezenlijkt door de toepassing, waarin oorspronkelijk was voorzien, van artikel 60 van de aangevochten wet op de moleculen onder octrooi (Parl. St., Kamer, 2004-2005, DOC 51-1627/004, p. 19).
Il ressort des travaux préparatoires de la loi attaquée que cette augmentation trouve son origine dans un amendement destiné à compenser les économies qui auraient pu être réalisées, à moyen terme, par l'application, initialement prévue, de l'article 60 de la loi attaquée aux molécules sous brevet (Doc. parl., Chambre, 2004-2005, DOC 51-1627/004, p. 19).

De verzoekende partij, die een representatieve vakbondsorganisatie is, beweert dat de aangevochten wet van 15 december 1998 de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in verband gebracht met artikel 23 van de Grondwet en artikel 7 van het Verdrag nr. 151 van de Internationale Arbeidsorganisatie (I. A.O.), schendt doordat de wetgever een amendement heeft verworpen waarin werd voorgesteld de verplichting tot voorafgaande onderhandeling waarin artikel 2, § 2, van de wet van 19 december 1974 voorziet, uit te breiden tot de amendementen op ontwerpen van wetten, decreten en ordonnanties.
La partie requérante, qui est une organisation syndicale représentative, soutient que la loi attaquée du 15 décembre 1998 viole les articles 10 et 11 de la Constitution, mis en rapport avec l'article 23 de la Constitution et avec l'article 7 de la Convention n° 151 de l'Organisation internationale du travail (O.I. T.), en ce que le législateur a rejeté un amendement qui proposait d'étendre l'obligation de négociation préalable, figurant à l'article 2, § 2, de la loi du 19 décembre 1974, aux amendements aux projets de lois, décrets et ordonnances.

Ten aanzien van de overweging in de conclusies van de rechters-verslaggevers waarin gesteld is dat de verzoeker niet aantoont dat hij in een rechtssituatie verkeert waarin hij door de bestreden maatregel, die regels bevat inzake de werking van het openbaar ministerie, rechtstreeks zou kunnen worden geraakt, laat de verzoeker in zijn memorie met verantwoording gelden dat hij « om zijn belang bij het door hem ingestelde beroep uitputtend te rechtvaardigen zou moeten kenbaar maken aan welke misdrijven, misdaden, wanbedrijven en overtredingen, waarvoor de verjaring nog niet bereikt is, hij zich schuldig heeft gemaakt; Dat verzoeker zich beroept op het Internationaal verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten opgemaakt te New York op 19 december 1966 [.] en inzonderheid op artikel 14, 3°, g, dat bepaalt : ' Bij het bepalen van de gegrondheid van een tegen hem ingestelde strafvervolging heeft eenieder, in volle gelijkheid, recht op de volgende minimumgaranties : [.] niet te worden gedwongen tegen zichzelf te getuigen of een bekentenis af te leggen '; Dat deze bepaling door de voorzitter van de Commissie-Dutroux voor ieder getuigenverhoor werd voorgelezen aan de getuigen, voor zij de eed aflegden; dat zij dus kennelijk een algemene strekking heeft en moet begrepen worden als een codificatie van de regel ' nemo tenetur edere contra se ', analoog aan het Amerikaanse Vijfde Amendement; Dat de bestreden bepaling tot gevolg kan hebben dat er ministeriële richtlijnen worden uitgevaardigd die tot gevolg hebben dat verzoeker, die evenwel nooit iemand één frank armer heeft gemaakt, zou worden vervolgd, terwijl daders van misdrijven met zware gevolgen straffeloos zouden kunnen blijven ».
A l'observation figurant dans les conclusions des juges-rapporteurs selon laquelle le requérant ne démontre pas qu'il se trouve dans une situation juridique susceptible d'être affectée directement par la mesure entreprise, qui contient des règles relatives au fonctionnement du ministère public, le requérant oppose dans son mémoire justificatif qu'il devrait indiquer « , pour justifier pleinement son intérêt au recours qu'il introduit, quelles infractions, quels crimes, délits et contraventions, pour lesquels la prescription n'est pas encore intervenue, il a commis; que le requérant invoque le Pacte international relatif aux droits civils et politiques, fait à New York le 19 décembre 1966 [.] et en particulier l'article 14, 3°, g, qui dispose : ' Toute personne accusée d'une infraction pénale a droit, en pleine égalité, au moins aux garanties suivantes : [.] à ne pas être forcée de témoigner contre elle-même ou de s'avouer coupable '; que le président de la Commission Dutroux a, avant chaque audition, donné lecture de cette disposition aux témoins qui devaient prêter serment; que cette disposition a donc manifestement une portée générale et doit être interprétée comme une codification de la règle ' nemo tenetur edere contra se ', qui est analogue au Cinquième Amendement américain; que la disposition entreprise peut avoir pour effet que soient édictées des directives ministérielles ayant pour résultat que le requérant, qui n'a pourtant jamais volé un franc à qui que ce soit, serait poursuivi, alors que les auteurs d'infractions aux conséquences graves pourraient rester impunis ».

Amendement 1 van de heer Brotcorne en amendement 5 van de heer Beke en mevrouw De Schamphelaere hebben als doel een paragraaf 2 aan artikel 19 toe te voegen waarin wordt bepaald dat de zoneraad kan beslissen om niet over te gaan tot de oprichting van een zonecollege.
L'amendement numéro 1 de M. Brotcorne et l'amendement numéro 5 de M. Beke et de Mme De Schamphelaere visent à compléter l'article 19 par un paragraphe 2 précisant que le conseil de zone a la faculté de décider qu'il ne sera pas créé de collège de zone.