Vertaling van "andere drie begrippen onderscheidt " (Nederlands → Frans) :

Zoals de gemachtigden van de Minister overigens hebben beaamd, is het immers op zijn minst ondeugdelijk en in het slechtste geval misleidend de begrippen woonplaats van een natuurlijk persoon, woonplaats van een rechtspersoon, gewone verblijfplaats van een natuurlijk persoon of gewone verblijfplaats van een rechtspersoon in één en hetzelfde artikel op te nemen en ze in hetzelfde artikel alle vier op gelijke voet te plaatsen, terwijl het begrip woonplaats van een natuurlijk persoon zich van de andere drie begrippen onderscheidt omdat het in het ontworpen wetboek alleen slaat op zijn situatie in België.
Car il est, au moins, inadéquat et, au pis, de nature à induire en erreur, comme en sont convenus du reste les représentants du Ministre, de présenter dans un seul et même article les notions de domicile d'une personne physique, de domicile d'une personne morale ou de résidence habituelle d'une personne physique ou d'une personne morale, en les mettant toutes quatre sur le même plan dans le même article, alors que la notion de domicile d'une personne physique se distingue des trois autres puisque le texte du projet ne l'envisage que dans sa situation en Belgique.

De vertegenwoordiger van de Kanselarij wijst erop dat men in de nieuwe wetgeving drie begrippen onderscheidt : allereerst is er het begrip « plaatsing van de opdracht — « passation du marché », vervolgens — « gunning van de opdracht » « attribution du marché » en ten slotte « sluiting van de opdracht — la conclusion du marché ».
Le représentant de la Chancellerie indique que l'on distingue trois notions dans la nouvelle législation: tout d'abord, la « passation du marché » (plaatsing van de opdracht), ensuite l'« attribution du marché » (gunning van de opdracht) et, enfin, la « conclusion du marché » (sluiting van de opdracht).

Het voortduren, op het ogenblik van het verzoek tot adoptie, van de samenwoning tussen de verzoeker tot adoptie en de ouder van het kind werd tijdens de parlementaire voorbereiding van de wet van 24 april 2003 als volgt verantwoord : « De wet van 23 november 1998 tot invoering van de wettelijke samenwoning, in werking getreden op 1 januari 2000, heeft op een zekere wijze het bestaan van een vorm van samenleven buiten huwelijk erkend. Aan de andere kant gaan de laatste jaren steeds meer stemmen op om de adoptie door ongehuwde koppels mogelijk te maken en dit in het bijzonder sinds de afschaffing door de wet van 31 maart 1987 van de begrippen ' wettige ' en ' natuurlijke ' afstamming. Het feit dat een adoptie door twee personen slechts binnen een huwelijk kan geschieden werd dan ook meer en meer als incoherent aangevoeld. Ook op het stuk van adoptie moet met die evolutie rekening worden gehouden. Terwijl vroeger enkel twee echtgenoten samen hetzelfde kind konden adopteren, voorziet het ontwerp thans in de mogelijkheid dat twee niet gehuwde personen van ongelijk geslacht adopteren. Tevens zal de adoptie mogelijk zijn door een persoon van het kind of geadopteerd kind van de persoon met wie hij samenwoont (voor zover de adoptant en de persoon met wie hij samenwoont van ongelijk geslacht zijn) onder dezelfde voorwaarden en met dezelfde gevolgen als wanneer de adoptant gehuwd is met de ouder van de geadopteerde. Drie voorwaarden moeten evenwel worden vervuld. De eerste voorwaarde is dat deze personen niet met elkaar verwant mogen zijn. Bijgevolg kan een persoon niet worden geadopteerd door een zus en een broer of door een oom en zijn nicht. De tweede voorwaarde houdt verband met stabiliteit. De adoptanten moeten op het tijdstip van de indiening van het verzoek sedert ten minste drie jaar permanent samenwonen.
L'exigence de la persistance, au moment de la demande en adoption, d'une vie commune entre le demandeur en adoption et le parent de l'enfant a été justifiée comme suit lors des travaux préparatoires de la loi du 24 avril 2003 : « La loi du 23 novembre 1998 instaurant la cohabitation légale, entrée en vigueur le 1 janvier 2000, a d'une certaine manière consacré en droit civil l'existence d'une forme de vie commune en-dehors du mariage. D'autre part, de plus en plus de voix se sont élevées ces dernières années pour exprimer le souhait de rendre l'adoption possible pour des couples non mariés, et cela notamment depuis l'abrogation par la loi du 31 mars 1987 des notions de filiations ' légitime ' et ' naturelle '. Le fait que l'adoption par deux personnes ne puisse intervenir que dans le cadre du mariage a donc été de plus en plus perçu comme incohérent. Il convenait de tenir compte de cette évolution en matière d'adoption également. Alors que précédemment, seuls deux époux pouvaient adopter ensemble un même enfant, le présent projet introduit la possibilité d'adopter pour deux personnes non mariées de sexe différent. De même, l'adoption par une personne de l'enfant ou de l'enfant adoptif de son cohabitant (pour autant que l'adoptant et son cohabitant soient de sexe différent) sera possible aux mêmes conditions et avec les mêmes effets que si l'adoptant était marié avec le parent de l'adopté. Trois conditions doivent cependant être remplies. La première est que ces personnes ne peuvent être parentes l'une de l'autre. Une personne ne peut donc être adoptée par un frère et une soeur, ou par un oncle et sa nièce. La deuxième est une condition de stabilité. Les adoptants doivent vivre ensemble de façon permanente depuis au moins trois ans au moment de l'introduction de la demande.

Dokter Lamontagne, van wie ik hier een artikel bij heb, onderscheidt in een periode van 25 jaar vier verschillende ontwikkelingen in de definitie van het begrip « palliatieve zorg ». De terminale fase van kankerpatiënten is uitgebreid naar andere ziekten en andere begrippen.
Le docteur Lamontagne ­ dont j'ai l'article sous les yeux ­ a repris quatre évolutions de la définition des soins palliatifs, sur une période de 25 ans, avec un élargissement du cancer à la phase terminale d'autres maladies et avec d'autres concepts.

De heer Heisbourg, deskundige maar ook ex-topman van een groot wapenconcern en raadgever van de Franse regering, legde uit dat wat Iran van India, Pakistan of Israël onderscheidt, is dat Iran, in tegenstelling tot de drie andere landen die hun statuut van kernmacht aan de rest van de wereld hebben opgedrongen terwijl zij geen partij waren in het non-proliferatieverdrag, wel het verdrag heeft ondertekend.
M. Heisbourg, expert avéré, mais aussi ancien patron d'un grand groupe d'armement et conseiller du gouvernement français, expliquait que, ce qui distingue l'Iran de l'Inde, du Pakistan ou d'Israël, c'est que, contrairement à ces trois pays qui ont réussi à imposer leur statut de puissance nucléaire au reste du monde alors qu'ils n'étaient pas États-parties au TNP, l'Iran, lui, avait ratifié le TNP.

Het bepaalde in artikel 3, 12°, van de wet van 30 november 1998 geeft geen aanleiding tot een verwarring tussen de begrippen « woonplaats », « verblijfplaats » en « woning »; voormeld artikel onderscheidt andere begrippen, die beantwoorden aan de categorieën van plaatsen waarvoor in de wet van 30 november 1998 een verschillende wettelijke regeling geldt.
Les dispositions de l'article 3, 12°, de la loi du 30 novembre 1998 n'induisent aucune confusion entre les notions de « domicile » et de « résidence »; cet article distingue d'autres notions, qui relèvent des catégories de lieux soumises à un régime différent dans la loi du 30 novembre 1998.

Het besluit onderscheidt drie categorieën van buitenlandse beheervennootschappen : beheervennootschappen die ressorteren onder het recht van een andere lidstaat van de Europese Economische Ruimte en, krachtens de artikelen 1 en 2 van richtlijn 85/611/EEG van de Raad van 20 december 1985 tot coördinatie van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen betreffende bepaalde instellingen voor collectieve belegging in effecten (icbe's) (hierna " richtlijn 85/611/EEG" genoemd), binnen het toepassingsgebied van die richtlijn vallen, beheervennootschappen die ressorteren onder het recht van een andere lidstaat van de Europese Economische Ruimte maar niet binnen het toepassingsgebied van richtlijn 85/611/EEG vallen, en beheervennootschappen die ressorteren onder het recht van derde staten.
L'arrêté distingue trois catégories de sociétés de gestion étrangères : celles qui relèvent du droit d'un autre Etat membre de l'Espace économique européen, et qui tombent dans le champ d'application de la directive 85/611/CEE du Conseil du 20 décembre 1985 portant coordination des dispositions législatives, réglementaires, et administratives concernant certains organismes de placement collectif en valeurs mobilières (ci-après " directive 85/611/CEE" ), en vertu des articles 1 et 2 de cette directive, celles qui relèvent du droit d'un autre Etat membre de l'Espace économique européen mais qui ne tombent pas dans le champ d'application de la directive 85/611/CEE, et celles qui relèvent du droit d'Etats tiers.

8° « Nieuw type medisch hulpmiddel voor in-vitro diagnostiek » : een type medisch hulpmiddel voor in-vitro diagnostiek dat zich voor wat betreft de te onderzoeken stof of een andere parameter onderscheidt van een ander type dat de voorgaande drie jaar ononderbroken op de communautaire markt in de handel is geweest, of bij toepassing waarvan gebruik wordt gemaakt van een analysetechnologie die gedurende drie voorafgaande jaren niet permanent bij een te onderzoeken stof of een andere parameter is gebruikt;
8° « Nouveau dispositif médical de diagnostic in vitro » : Dispositif médical de diagnostic in vitro qui se distingue d'un autre dispositif médical de diagnostic in vitro qui a été disponible en permanence sur le marché communautaire durant les trois années précédentes en ce qui concerne la substance à analyser ou un autre paramètre ou pour lequel une technologie analytique est utilisée durant les trois années précédentes, en liaison avec une substance déterminée à analyser ou un autre paramètre donné.

Enerzijds (eerste drie onderdelen van de vraag), hebben zij betrekking op de verenigbaarheid van artikel 2bis, § 1, van de wet van 24 februari 1921 met het gelijkheidsbeginsel, in zoverre het de verschillende gedragingen bedoeld in de wet en in het besluit op ongedifferentieerde wijze bestraft zonder een onderscheid te maken naargelang de beklaagde ze aanwendt met het oog op zijn persoonlijke consumptie of met de bedoeling ze door te verkopen, het cannabis niet onderscheidt van de andere in artikel 1 van het koninklijk besluit van 31 december 1930 bedoelde stoffen en het cannabis strafbaar stelt zonder dat te doen ten aanzien van andere stoffen die eveneens schadelijk zijn of afhankelijkheid veroorzaken.
D'une part (trois premières branches de la question), elles portent sur la compatibilité avec le principe d'égalité de l'article 2bis, § 1, de la loi du 24 février 1921 en ce qu'il sanctionne de façon indifférenciée les différents comportements que la loi et l'arrêté visent sans distinguer selon que le prévenu y a recours en vue de sa seule consommation ou dans un but de revente, ne distingue pas le cannabis des autres substances visées à l'article 1 de l'arrêté royal du 31 décembre 1930 et pénalise le cannabis sans le faire à l'égard d'autres substances également nocives ou génératrices de dépendance.