Vertaling van "cassatie echter geoordeeld " (Nederlands → Frans) :

In een arrest van 30 maart 2009 heeft het Hof van Cassatie echter geoordeeld dat uitzendkrachten die op dag X zijn tewerkgesteld bij een gebruiker moeten worden meegeteld bij deze, zowel voor de berekening van de drempel, als voor de berekening van de mandaten.
Dans un arrêt du 30 mars 2009, la Cour de Cassation a toutefois jugé que les intérimaires occupés chez l’utilisateur doivent être pris en considération chez celui-ci non seulement pour le calcul du seuil mais également pour le calcul du nombre de mandats.

Deze voorwaarden moeten echter bekeken worden in het licht van de rechtspraak van het Hof van Cassatie, dat in een arrest van 2 augustus 1880 (Pas., 1880, I, blz. 284) geoordeeld heeft dat heling een aflopend misdrijf is.
Ces conditions doivent toutefois être appréciées à la lumière de la jurisprudence de la Cour de cassation qui, dans un arrêt du 2 août 1880 (Pas., 1880, I, p. 284) a établi que le recel est un délit instantané.

Deze voorwaarden moeten echter bekeken worden in het licht van de rechtspraak van het Hof van cassatie, dat in een arrest van 2 augustus 1880 (Pas. , 1880, I, blz. 284) geoordeeld heeft dat heling een aflopend misdrijf is.
Ces conditions doivent toutefois être appréciées à la lumière de la jurisprudence de la Cour de cassation qui, dans un arrêt du 2 août 1880 (Pas. , 1880, I, p. 284), a établi que le recel est un délit instantané.

De redeneringen van het Hof van Cassatie en het Arbitragehof wijzen echter uit dat dit niet het geval is, anders zou het Arbitragehof niet geoordeeld hebben dat de wet van 5 augustus 2003 onbestaanbaar was met de artikelen 10, 11 en 191 van de Grondwet.
Or, les raisonnements suivis par la Cour de cassation et la Cour d'arbitrage montrent que cela n'est pas le cas, sans quoi la Cour d'arbitrage n'aurait pas conclu que la loi du 5 août 2003 était contraire aux articles 10, 11 et 191 de la Constitution.

Het Hof neemt echter akte van het feit dat het Hof van Cassatie in zijn arrest van 5 mei 2004 waarbij één van de prejudiciële vragen wordt gesteld die aanleiding hebben gegeven tot het arrest nr. 68/2005, op impliciete wijze - en in zijn arrest van 29 juni 2005 op expliciete wijze - heeft geoordeeld dat artikel 16.2 van het Verdrag van 28 juli 1951 « niet tot gevolg heeft de overgangsregeling van het voormelde artikel 29, § 3, tweede lid, toepasbaar te maken wanneer een klager, die zijn gewoonlijke verblijfplaats in België heeft, er het statuut van vluchteling heeft ».
La Cour prend acte, cependant, de ce que la Cour de cassation a jugé, implicitement dans son arrêt du 5 mai 2004 qui pose une des questions préjudicielles ayant donné lieu à l'arrêt n° 68/2005, et explicitement dans son arrêt du 29 juin 2005, que l'article 16.2 de la Convention du 28 juillet 1951 « n'a pas pour effet de rendre applicable le régime transitoire de l'article 29, § 3, alinéa 2, précité lorsqu'un plaignant, qui a sa résidence habituelle en Belgique, y a le statut de réfugié ».

Dat verbod is echter niet het gevolg van de voormelde wet van 22 maart 1999, en het Hof van Cassatie heeft geoordeeld dat :
Cependant, cette interdiction ne résulte pas de la loi du 22 mars 1999, précitée, et la Cour de cassation a estimé que :

Procureur-generaal Lenaerts heeft in zijn conclusies voor het arrest van het Hof van Cassatie van 14 december 1992 echter betwijfeld of die uitspraak juist was en heeft geoordeeld dat dit principe geen toepassing meer kon vinden onder de gelding van de wet van 27 februari 1987 en het koninklijk besluit van 6 juli 1987.
Dans ses conclusions avant l'arrêt de la Cour de cassation du 14 décembre 1992, le procureur général Lenaerts a cependant émis des doutes relativement à cette jurisprudence et a estimé que ce principe ne trouve plus à s'appliquer sous le régime de la loi du 27 février 1987 et de l'arrêté royal du 6 juillet 1987.

Het Hof van cassatie heeft echter ook geoordeeld dat het huren van een bijkomende verblijfsgelegenheid onder bepaalde omstandigheden zodanig door de uitoefening van de beroepswerkzaamheid vereist kan zijn, dat de uitgaven die ervoor worden gedaan, in rechte niet meer als uitgaven van persoonlijke aard maar als noodzakelijk voor de uitoefening van de beroepswerkzaamheid en dus als beroepskosten in de zin van artikel 49 van het voormelde wetboek moeten worden beschouwd.
La Cour de cassation a toutefois estimé que, dans des circonstances déterminées, la location d'une résidence secondaire peut être exigée de telle façon, par l'exercice de l'activité professionnelle, que les dépenses faites dans ce but ne peuvent plus en droit être considérées comme des dépenses de caractère personnel mais doivent être considérées comme nécessaires pour l'exercice de l'activité professionnelle et donc comme des frais professionnels au sens de l'article 49 du code précité.