Het beginsel om slechts een notaris-vereffe
naar aan te stellen geeft gevolg aan de « Justitiedialogen » die in opdracht van de toenmalige minister van Justitie werden uitgewerkt, en waarin werd opgemerkt dat er geen verantwoording bestaat « (..) voor de simultane aanstelling van meer da
n één notaris omdat dergelijke situatie tot de verkeerde indruk bij het publiek leidt dat elke partij door zijn « eigen » notaris wordt vertegenwoordigd i
n het kader van een procedure tot veref ...[+++]fening-verdeling.
Ce principe de la désignation d'un notaire-liquidateur unique fait écho au rapport « Les dialogues justice » élaboré à la demande du ministre de la Justice de l'époque, qui relevait notamment qu' « (..). Il n'est guère justifié que plus d'un notaire soit désigné simultanément car une telle situation entraîne la perception erronée, aux yeux du public, que chaque partie est représentée par « son » notaire dans le cadre d'une procédure de liquidation-partage; de plus une telle situation peut entraîner des manoeuvres de retardement.