Vertaling van "impliceert van koninklijke " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Koninklijke Academie voor Wetenschappen, Letteren en Schone Kunsten van België | Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten | Koninklijke Vlaamse Academie voor Wetenschappen, Letteren en Schone Kunsten van België | KAWLSK [Abbr.] | KVAB [Abbr.]
Académie royale flamande de Belgique des sciences et des arts

Hare Koninklijke Hoogheid | Zijne Koninklijke Hoogheid (HRH) | H.K.H. [Abbr.] | Z.K.H. [Abbr.]
Son Altesse Royale | S.A.R. [Abbr.]

Koninklijke Marine | Koninklijke Nederlandse Marine | K.M. [Abbr.] | K.N.M. [Abbr.]
Forces navales néerlandaises

koninklijk besluit
arrêté royal

Koninklijke Militaire School
Ecole royale militaire

koninklijk besluit houdende bijzondere machten
arrêté royal de pouvoirs spéciaux

paramilitaire troepen [ grenspolitie | koninklijke marechaussee | marechaussee | militaire politie | rijkswacht | veiligheidstroepen ]
force paramilitaire [ force de sécurité | garde républicaine | gendarmerie | police des frontières | police militaire ]

kolonel | officier koninklijke luchtmacht | luitenant | officier luchtmacht
officier de l'armée de l'air | officier de l'armée de l'air/officière de l'armée de l'air | officière de l'armée de l'air

leidinggevende defensie | officier koninklijke marine | officier | officier der mariniers
officière des forces armées | officier des forces armées | officier des forces armées/officière des forces armées

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Overwegende dat artikel 4, § 3 van voormeld koninklijk besluit de mogelijkheid voorziet voor categorieën van leden van het overlegcomité om gemeenschappelijk vertegenwoordigers voor te stellen ter aanduiding door de minister voor de uitvoering van de taken vermeld in artikel XI. 282, § 3, van het Wetboek van economisch recht; dat een aanduiding op basis van dergelijk gemeenschappelijk voorstel enerzijds impliceert dat de aangewezen organisatie eveneens de belangen vertegenwoordigt van de andere organisaties die haar gemeenschappelijk voorstelden, en anderzijds impliceert dat de aangeduide organisatie deze andere organisaties raadpleegt;
Considérant que l'article 4, § 3, de l'arrêté royal précité prévoit la possibilité pour les catégories de membres du comité de concertation de proposer conjointement des représentants en vue de leur désignation par le ministre pour l'exécution des missions visées à l'article XI. 282, § 3, du Code de droit économique ; qu'une désignation basée sur pareille proposition conjointe implique, d'une part, que l'organisation désignée représente également les intérêts des autres organisations qui l'ont proposée conjointement et, d'autre part, que l'organisation désignée se concerte avec ces autres organisations;

Overwegende dat men, wanneer een reisdocument uitgereikt wordt door de Belgische overheden aan een door België erkende vluchteling, aan een door België erkende staatloze of aan een vreemdeling die door België niet erkend is als vluchteling of staatloze en niet terechtkan bij een buitenlandse nationale overheid of een erkende internationale organisatie bevoegd of in staat om een paspoort of een reistitel uit te reiken, een beroep moet doen op de computertoepassing BELPAS beheerd door de Federale Overheidsdienst Buitenlandse Zaken; wat de automatische invoering in de bevolkingsregisters impliceert van het informatiegegeven bedoeld in artikel 2, 10°, van het voormelde koninklijk besluit van 16 juli 1992, zonder enige manuele tussenkomst van een personeelslid van het gemeentebestuur;
Considérant que lorsqu'un document de voyage est délivré par les autorités belges à un réfugié reconnu par la Belgique, à un apatride reconnu par la Belgique, ou à un étranger non reconnu comme réfugié ou apatride par la Belgique et pour lequel il n'existe pas d'administration nationale étrangère ou d'organisation internationale reconnue compétente ou capable de lui délivrer un passeport ou un titre de voyage, l'intervention de l'application informatique BELPAS gérée par le Service public fédéral Affaires étrangères est nécessaire; ce qui implique l'introduction automatique dans les registres de population de l'information visée à l'article 2, 10°, de l'arrêté royal du 16 juillet 1992 précité et ce, sans aucune intervention manuelle d'un agent de l'administration communale;

In de bepaling onder 2° moet, naar het voorbeeld van wat in artikel 2, derde lid, van het koninklijk besluit van 18 januari 1965 `houdende algemene regeling inzake reiskosten' staat (8), worden gepreciseerd dat de toelating voor een verplaatsing algemeen kan zijn wanneer de aard zelf van de functie van het personeelslid regelmatige verplaatsingen impliceert.
Au 2°, il y a lieu de préciser, à l'instar de ce que prévoit l'article 2, alinéa 3, de l'arrêté royal du 18 janvier 1965 `portant réglementation générale en matière de frais de parcours' (8), que l'autorisation de déplacement peut être générale lorsque la nature même de la fonction du membre du personnel implique des déplacements réguliers.

2. Voorts impliceert het vaststellen van het ontworpen artikel 9, vijfde lid, dat artikel 11, eerste lid, 3°, van het koninklijk besluit van 16 juli 1992 dienovereenkomstig aangevuld moet worden.
2. Par ailleurs, l'adoption de l'article 9, alinéa 5, en projet implique que l'article 11, alinéa 1, 3°, de l'arrêté royal du 16 juillet 1992 soit complété en conséquence.

« Geven de artikelen 827, 1017 en 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, al dan niet afzonderlijk gelezen, geen aanleiding tot discriminatie tussen de partij die ten gronde in het ongelijk is gesteld en die recht heeft, indien zij erom verzoekt en mits zij voldoet aan de voorwaarden daartoe, op een vermindering of een ontstentenis van betaling van een rechtsplegingsvergoeding (in geval van toepassing van artikel 1017 van het Gerechtelijk Wetboek, gezien de hoedanigheid van de partijen) en de partij die afstand doet van het geding en die, indien wordt geopteerd voor de interpretatie volgens welke artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek en het eraan verbonden koninklijk besluit niet van toepassing zijn op het geval van afstand van geding, geen aanspraak kan maken op zulk een recht, wat neerkomt op de vraag of de afstanddoende partij een partij is die, in de zin van artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, al dan niet in het ongelijk is gesteld, hetgeen een al dan niet geüniformeerde regeling impliceert, naar gelang van het antwoord dat het Hof zal geven ?
« Les articles 827, 1017 et 1022 du Code judiciaire, pris isolément ou non, ne créent-ils pas une discrimination entre la partie qui succombe sur le fond et qui a droit si elle le demande et à condition de se trouver dans les conditions pour ce faire à une diminution ou à une absence de payement d'une indemnité de procédure (en l'hypothèse d'une application de l'article 1017 du Code judiciaire vu la qualité des parties) et la partie qui se désiste de l'instance et qui ne peut, si l'interprétation selon laquelle l'article 1022 du Code judiciaire et l'arrêté royal y lié ne s'appliquent pas à l'hypothèse du désistement est retenue, revendiquer pareil droit, ce qui revient à poser la question de savoir si la partie qui se désiste est une partie qui, au sens de l'article 1022 du Code judiciaire, succombe ou non, impliquant un régime unifié ou non, selon la réponse qu'apportera la Cour ?

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij vonnis van 4 januari 2016 in zake Marie-Rose D'Haeyer tegen Vincent Lefevre, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 13 januari 2016, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Geven de artikelen 827, 1017 en 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, al dan niet afzonderlijk gelezen, geen aanleiding tot discriminatie tussen de partij die ten gronde in het ongelijk is gesteld en die recht heeft, indien zij erom verzoekt en mits zij voldoet aan de voorwaarden daartoe, op een vermindering of een ontstentenis van betaling van een rechtsplegingsvergoeding (in geval van toepassing van artikel 1017 van het Gerechtelijk Wetboek, gezien de hoedanigheid van de partijen) en de partij die afstand doet van het geding en die, indien wordt geopteerd voor de interpretatie volgens welke artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek en het eraan verbonden koninklijk besluit niet van toepassing zijn op het geval van afstand van geding, geen aanspraak kan maken op zulk een recht, wat neerkomt op de vraag of de afstanddoende partij een partij is die, in de zin van artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, al dan niet in het ongelijk is gesteld, hetgeen een al dan niet geüniformeerde regeling impliceert, naar gelang van het antwoord dat het Hof zal geven ?
Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 Par jugement du 4 janvier 2016 en cause de Marie-Rose D'Haeyer contre Vincent Lefevre, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 13 janvier 2016, le Tribunal de première instance de Namur, division Namur, a posé la question préjudicielle suivante : « Les articles 827, 1017 et 1022 du Code judiciaire, pris isolément ou non, ne créent-ils pas une discrimination entre la partie qui succombe sur le fond et qui a droit si elle le demande et à condition de se trouver dans les conditions pour ce faire à une diminution ou à une absence de payement d'une indemnité de procédure (en l'hypothèse d'une application de l'article 1017 du Code judiciaire vu la qualité des parties) et la partie qui se désiste de l'instance et qui ne peut, si l'interprétation selon laquelle l'article 1022 du Code judiciaire et l'arrêté royal y lié ne s'appliquent pas à l'hypothèse du désistement est retenue, revendiquer pareil droit, ce qui revient à poser la question de savoir si la partie qui se désiste est une partie qui, au sens de l'article 1022 du Code judiciaire, succombe ou non, impliquant un régime unifié ou non, selon la réponse qu'apportera la Cour ?

De memorie van toelichting vermeldt : « Artikel 84 van de wet wordt aangevuld teneinde duidelijk te stellen dat geen arbeidsovereenkomst in de zin van de wet van 1978 gesloten wordt met gedetineerden die penitentiaire arbeid uitvoeren. Immers, het feit dat er in hoofde van de penitentiaire administratie een verplichting bestaat om de gedetineerden te werk te stellen gaat in tegen het principe zelf van een contractuele relatie, wat een wilsvrijheid van de contractanten impliceert. Op het operationele vlak zou de gelijkstelling met een echte arbeidsovereenkomst, met alle gevolgen die dat impliceert (administratieve werklast, bedrag van de vergoedingen,...), leiden tot de onmogelijkheid om gedetineerden te werk te stellen. Het is dan ook verkieslijk om, net zoals dit het geval is in Frankrijk, dit expliciet in de wetgeving te verankeren. Gevolg gevend aan de opmerkingen van de Raad van State wordt er op gewezen dat de regelgeving die de penitentiaire arbeid beheerst, terug te vinden is in de Basiswet zelf, in de koninklijke besluiten die voorbereid worden en in de huishoudelijke reglementen die door de minister van Justitie goedgekeurd zijn. Bij het uitwerken van deze regelgeving werd rekening gehouden met de European Prison Rules. In afwachting van het koninklijk besluit omtrent arbeidsongevallen in de gevangenissen wordt ten aanzien van gedetineerden die het slachtoffer zijn van een werkongeval toepassing gemaakt van een vergoedingssysteem dat gebaseerd is op de billijkheid, welk voorzien is in een aantal ministeriële omzendbrieven. Ten slotte is de federale regelgeving betreffende welzijn op het werk van toepassing op de penitentiaire arbeid » (Parl. St., Kamer, 2012-2013, DOC 53-2744/001, pp. 5-6).
L'exposé des motifs mentionne : « L'article 84 de la loi est complété de manière à affirmer clairement qu'aucun contrat de travail au sens de la loi de 1978 n'est conclu avec les détenus qui exécutent un travail pénitentiaire. En effet, le fait qu'il y ait une obligation dans le chef de l'administration de mettre les détenus au travail contredit l'idée même de relation contractuelle, laquelle implique une volonté libre des contractants. Sur le plan opérationnel, l'assimilation à un vrai contrat de travail, avec toutes les conséquences que cela implique (charge de travail administratif, montant des rétributions,...), aboutirait à une impossibilité de mettre encore des détenus au travail. Il est donc préférable, comme c'est le cas en France par exemple, que ce principe figure de manière explicite dans la législation. Afin de donner suite aux remarques du Conseil d'Etat, il convient de renvoyer au fait que la réglementation qui régit le travail pénitentiaire se trouve dans la loi de Principes elle-même, dans les arrêtés royaux en cours d'élaboration et dans les règlements d'ordre intérieur qui ont été approuvés par la ministre. L'élaboration de cette réglementation a pris en compte les Règles pénitentiaires européennes. Dans l'attente de l'arrêté royal relatif aux accidents du travail dans les prisons, un système d'indemnisation basé sur l'équité est d'application aux détenus victimes d'un accident du travail, ce système est décrit par une série de circulaires. Enfin, la réglementation fédérale sur le bien-être au travail est d'application au travail pénitentiaire » (Doc. parl., Chambre, 2012-2013, DOC 53-2744/001, pp. 5-6).

Deze procedure impliceert dus de betaling van regularisatiebijdragen; het gaat met name om gevallen van onregelmatige beëindiging van het contract door de werkgever of van een ongeval dat geen aanleiding geeft tot de toepassing van de wetgeving op de arbeidsongevallen (artikel 15 van het koninklijk besluit van 3 november 1969), de studieperioden (artikel 16 van voornoemd koninklijk besluit) de perioden van prestaties als militair piloot (artikel 16bis van voornoemd koninklijk besluit), de jaren voorafgaand aan 1981 voor de stewardessen en de testpiloten (artikel 16ter, §§ 3 tot en met 9 van voornoemd koninklijk besluit) en de perioden van inactiviteit ingevolge een tijdelijke intrekking van de vliegvergunning (artikel 17 van voornoemd koninklijk besluit).
Ce processus implique donc le paiement de cotisations de régularisation; il s'agit notamment des cas de rupture irrégulière du contrat par l'employeur ou d'accident qui ne donne pas lieu à l'application de la législation sur les accidents du travail (article 15 de l'arrêté royal du 3 novembre 1969), des périodes d'études (article 16 dudit arrêté royal), des périodes de prestations comme pilote militaire (article 16bis dudit arrêté royal), des années antérieures à 1981 pour les hôtesses et pilotes d'essai (article 16ter, §§ 3 à 9 dudit arrêté royal) et des périodes d'inactivité due au retrait temporaire de la licence de vol (article 17 dudit arrêté royal).

Overwegende dat de Richtlijn 2008/73/EG van de Raad van 15 juli 2008 tot vereenvoudiging van de procedures voor het opstellen en publiceren van lijsten met informatie op veterinair en zoötechnisch gebied en tot wijziging van de Richtlijnen 64/432/EEG, 77/504/EEG, 88/407/EEG, 88/661/EEG, 89/361/EEG, 89/556/EEG, 90/426/EEG, 90/427/EEG, 90/428/EEG, 90/429/EEG, 90/539/EEG, 91/68/EEG, 91/496/EEG, 92/35/EEG, 92/65/EEG, 92/66/EEG, 92/119/EEG, 94/28/EG en 2000/75/EG, Beschikking 2000/258/EG en de Richtlijnen 2001/89/EG, 2002/60/EG en 2005/94/EG, wijzigingen impliceert van koninklijke besluiten die gewestelijke bevoegdheden betreffen en door de lidstaten omgezet moet worden tegen uiterlijk 1 januari 2010;
Considérant que la Directive n° 2008/73/CE du Conseil du 15 juillet 2008 simplifiant les procédures d'établissement des listes et de publication de l'information dans les domaines vétérinaire et zootechnique, et modifiant les Directives 64/432/CEE, 77/504/CEE, 88/407/CEE, 88/661/CEE, 89/361/CEE, 89/556/CEE, 90/426/CEE, 90/427/CEE, 90/428/CEE, 90/429/CEE, 90/539/CEE, 91/68/CEE, 91/496/CEE, 92/35/CEE, 92/65/CEE, 92/66/CEE, 92/119/CEE, 94/28/CE, 2000/75/CE, la décision 2000/258/CE et les Directives 2001/89/CE, 2002/60/CE et 2005/94/CE, implique des modifications d'arrêtés royaux de compétence régionale et doit être transposée par les Etats membres au plus tard le 1 janvier 2010;

« doordat het aangevochten koninklijk besluit van 4 februari 1997 en zijn bekrachtigingswet van 26 juni 1997, die zich de inhoud ervan toe-eigent, onregelmatig zijn om reden dat het voormeld koninklijk besluit zich zonder zichtbare, uitgesproken of toelaatbare verantwoording ertoe beperkt voor 1997 aan de farmaceutische bedrijven die met vergoedbare geneesmiddelen in 1996 een omzet op de Belgische markt hebben verwezenlijkt, een ' heffing ' op te leggen, gelijk aan 1 pct. van die omzet, terwijl het zich ervan onthoudt voor hetzelfde jaar enige bijdrage te eisen, enerzijds, van de apothekers met een voor het publiek toegankelijke officina alsook van de geneesheren die een vergunning hebben om een geneesmiddelendepot te houden en, anderzijds, van de erkende groothandelverdelers van geneesmiddelen, ofschoon die drie categorieën van personen uitdrukkelijk zijn beoogd in artikel 10, 4°, van de voormelde wet van 26 juli 1996, waarbij aldus aan de farmaceutische bedrijven een discriminerende verplichting wordt opgelegd, hetgeen impliceert dat het koninklijk besluit van 4 februari 1997 niet kan worden beschouwd als zijnde genomen krachtens de wet van 26 juli 1996, omdat de machtiging die zij bevat, moet worden verondersteld in overeenstemming te zijn met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, zodat de bekrachtigingswet van 26 juni 1997 niet zou kunnen worden beschouwd als zijnde één van de wetten bedoeld in artikel 51, § 1, van de wet van 26 juli 1996, hetgeen ertoe leidt dat moet worden gesteld dat het doel van de bekrachtigingswet van 26 juni 1997 erin bestaat met terugwerkende kracht de overigens bij de wet van 26 juli 1996 niet toegestane ongrondwettigheid van het koninklijk besluit van 4 februari 1997 te dekken op een ogenblik waarop overigens dat koninklijk besluit het voorwerp uitmaakte van een rechtsgeschil dat door de huidige verzoekster voor de afdeling administratie van de Raad van State was gebracht ».
« En ce que l'arrêté royal attaqué du 4 février 1997 et sa loi de confirmation du 26 juin 1997 qui s'en approprie le contenu sont irréguliers pour le motif que ledit arrêté royal se borne, sans justifications apparentes, déclarées ou admissibles, à imposer, pour 1997, aux firmes pharmaceutiques ayant réalisé pour les médicaments remboursables un chiffre d'affaires en 1996 sur le marché belge, une " cotisation" égale à 1 p.c. de ce chiffre d'affaires, tout en s'abstenant d'exiger, pour la même année, une quelconque contribution, d'une part, des pharmaciens tenant officine ouverte au public ainsi que des médecins autorisés à tenir un dépôt de médicaments et, d'autre part, des grossistes répartiteurs en médicaments agréés, bien que ces trois catégories de personnes soient explicitement visées par l'article 10, 4°, de la loi précitée du 26 juillet 1996, imposant de la sorte aux firmes pharmaceutiques une obligation discriminatoire, ce qui implique que l'arrêté royal du 4 février 1997 ne peut être considéré comme pris en vertu de la loi du 26 juillet 1996, pour la raison que l'habilitation qu'elle contient doit être présumée conforme aux articles 10 et 11 de la Constitution, en manière telle que la loi de confirmation du 26 juin 1997 ne saurait être regardée comme une des lois visées à l'article 51, § 1, de la loi du 26 juillet 1996, ce qui amène à devoir considérer que l'objet de la loi de confirmation du 26 juin 1997 consiste à couvrir rétroactivement l'inconstitutionnalité, au demeurant non permise par la loi du 26 juillet 1996, de l'arrêté royal du 4 février 1997, à un moment où, par ailleurs, ce dernier était l'objet d'une contestation juridique portée devant la section d'administration du Conseil d'Etat par l'actuelle requérante ».