Traduction de «principe belastbare beroepsinkomsten zouden » (Néerlandais → Français) :

Het feit inkomsten te ontvangen die belast werden als beroepsinkomsten als zelfstandige beoogd in de artikelen 23, § 1, 1º of 2º, of 30, 2º, van het Wetboek van de inkomstenbelastingen vormt een fiscaal vermoeden van onderwerping aan het genoemde sociaal statuut; behoudens bewijs van het tegendeel, wordt vermoed dat deze personen een beroepsactiviteit als zelfstandige uitoefenen waarvoor in principe sociale bijdragen zouden moeten worden geheven op deze beroepsinkomsten.
Le fait de percevoir des revenus qui ont été taxés en tant que revenus professionnels d'indépendant visés aux articles 23, § 1, 1º ou 2º, ou 30, 2º, du Code des impôts sur les revenus entraîne une présomption fiscale d'assujettissement audit statut social; sauf preuve du contraire, il est présumé que ces personnes exercent une activité professionnelle d'indépendant pour laquelle des cotisations sociales devraient, en principe, être prélevées sur lesdits revenus professionnels.

In de parlementaire voorbereiding wordt in die zin gepreciseerd : « Het is [...] geenszins de bedoeling dat er totaal geen grenzen meer zouden zijn qua cumulatie van pensioenen met beroepsinkomsten. Het beginsel dat een rustpensioen niet kan worden gecumuleerd met een inkomen uit arbeid, dient de regel te blijven. Dit principe dreigt evenwel de uitzondering te worden indien er enkel een leeftijdsgrens qua toegelaten arbeid zou worden gehanteerd. In dat geval zouden immers alle gepensioneerden bijvoorbeeld vanaf de leeftijd van 65 jaar onbeperkt kunnen bijverdienen. Bijgevolg moet er, naast een leeftijdsvoorwaarde, nog een bijkomende toepassingsvereiste in de wetgeving worden vastgelegd. Dat de keuze voor een bijkomende toepassingsvoorwaarde viel op een bepaalde duur van de voorafgaande loopbaan, en meer bepaald deze van 42 loopbaanjaren, hoeft niet te verwonderen. Loopbaanvoorwaarden komen immers nu al frequent voor in de pensioenreglementering. [...] Daarnaast kan van een loopbaanvoorwaarde een activerende werking uitgaan. Het feit dat men onbeperkt kan bijverdienen, kan immers mensen ertoe aanzetten om langer aan het werk te blijven. De loopbaanvoorwaarde van 42 jaar vinden we terug voor een vervroegde pensionering vanaf de leeftijd van 60 jaar : met een zeer lange loopbaan kan men uitzonderlijk nog steeds op 60-jarige leeftijd op pensioen. Het is deze voorwaarde van een zeer lange loopbaan die we ook voor het onbeperkt bijverdienen hanteren.
Les travaux préparatoires précisent, en ce sens : « [...] le but n'est nullement de supprimer totalement les limites de cumul entre pensions et revenus professionnels. Le principe selon lequel une pension de retraite ne peut être combinée avec un revenu de travail doit demeurer la règle. Ce principe risque toutefois de devenir l'exception si, en matière de travail autorisé, il y avait uniquement une limite d'âge. Dans ce cas en effet, tous les pensionnés pourraient par exemple percevoir des revenus d'appoint illimités à partir de 65 ans. Il y a lieu, dès lors, de prévoir un critère d'application supplémentaire dans la législation outre la condition d'âge. Il n'est pas étonnant que le choix d'une condition d'application supplémentaire se soit porté sur une certaine durée de la carrière précédente, et plus particulièrement sur celle de 42 ans. Des conditions de carrière sont en effet déjà fréquemment utilisées dans la réglementation des pensions. [...] En outre, une condition de carrière peut avoir un effet d'activation. Le fait de pouvoir percevoir des revenus d'appoint illimités peut en effet inciter les gens à rester actifs plus longtemps. On retrouve la condition de carrière de 42 ans dans la pension anticipée à partir de l'âge de 60 ans : une très longue carrière permet encore exceptionnellement de prendre sa pension de retraite à l'âge de 60 ans. C'est cette condition de carrière très longue qui est également d'application en ce qui concerne le complément de revenu illimité.

Deze woorden moeten als volgt worden uitgelegd : « Opdat de verkregen voordelen in principe belastbare beroepsinkomsten zouden zijn, is het nodig ­ maar volstaat het ­ dat zij voortspruiten uit de uitoefening van de beroepswerkzaamheid door de verkrijger of dat zij daarin hun oorsprong vinden; dat ze op die werkzaamheid betrekking hebben; dat ze een rechtstreekse of onrechtstreekse, wezenlijke of bijkomstige opbrengst ervan uitmaken ».
Ces termes semblent devoir être interprétés comme suit : « Pour que les avantages obtenus constituent des revenus professionnels imposables en principe, il faut ­ mais il suffit ­ qu'ils proviennent de (trouvent leur source dans) l'exercice par celui qui les obtient de son activité professionnelle; qu'ils se rattachent à cette activité; qu'ils en constituent un produit direct ou indirect, principal ou accessoire ».

Met andere woorden, er moet een oorzakelijk verband zijn tussen de uitoefening van de beroepswerkzaamheid en het verkrijgen van het voordeel opdat deze laatste in principe belastbare beroepsinkomsten zijn van de verkrijger.
En d'autres termes, il doit y avoir un lien causal entre l'exercice de l'activité professionnelle et l'obtention des avantages pour que ceux-ci constituent des revenus professionnels imposables en principe dans le chef du bénéficiaire.

Vraag 4. Het is van belang om een onderscheid te maken tussen twee zaken, enerzijds de vergoedingen die worden toegekend aan bepaalde vrijwilligers en die de terugbetaling vertegenwoordigen van kosten (verplaatsing, maaltijden, telefoonkosten, enzovoort) en anderzijds de vergoedingen betaald aan sportbeoefenaars, trainers, opleiders en begeleiders en die in principe belastbare beroepsinkomsten uitmaken.
Question 4. Il y a lieu de distinguer deux choses, d'une part les indemnités payées à certains bénévoles et qui représentent le remboursement de frais (déplacement, repas, téléphone, etcétéra) et d'autre part les rémunérations payées aux sportifs, entraîneurs, formateurs et accompagnateurs et qui constituent en principe des revenus professionnels imposables.

Wanneer de vergoedingen betrekking zouden hebben op de terugbetaling van dienstverplaatsingen tijdens de uitvoering van de voormelde prestaties voor rekening van het PWA worden ze - zoals dat overigens ook voor «gewone» werknemers het geval is - met toepassing van artikel 31, tweede lid, 1°, in fine, WIB 92 in principe evenmin als belastbare beroepsinkomsten aangemerkt.
Si les indemnités devaient concerner des remboursements pour des déplacements de service effectués pendant l'exécution des prestations susvisées pour le compte de l'ALE, elles ne sont en principe pas davantage considérées comme des revenus professionnels imposables et ce, conformément à l'article 31, alinéa 2, 1o, in fine, CIR 92 à l'instar d'ailleurs de ce qui s'applique aussi pour les travailleurs «ordinaires».

Overeenkomstig de bepalingen van artikel 171, 5° b), van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 zijn de bezoldigingen waarvan de uitbetaling onder meer wegens het bestaan van een geschil - zoals in casu blijkbaar het geval is - slechts heeft plaatsgehad na het verstrijken van het belastbare tijdperk waarop zij in werkelijkheid betrekking hebben, in principe, afzonderlijk belastbaar tegen de gemiddelde aanslagvoet met betrekking tot het geheel van de belastbare inkomsten van het laatste vorige jaar waarin de belastingplichtige belastbare beroepsinkomsten heeft behaald.
Conformément aux dispositions de l'article 171, 5° b), du Code des impôts sur les revenus 1992, les rémunérations dont le paiement n'a eu lieu qu'après l'expiration de la période imposable à laquelle elles se rapportent effectivement, notamment par le fait de l'existence d'un litige - tel qu'il semble être manifestement le cas en l'espèce - sont, en principe, imposables distinctement au taux moyen afférent à l'ensemble des revenus imposables de la dernière année antérieure pendant laquelle le contribuable a recueilli des revenus professionnels imposables.

Bij niet- of onvoldoende aangifte van sommige belastbare voordelen van alle aard, die voor de genieters in principe " beroepsinkomsten" zijn in de zin van de artikelen 30, 31, 32 en 36 WIB 1992, gebruiken de belastingadministraties veelal de strikte toepassing van artikel 219 WIB 1992 als drukkingsmiddel om snel een akkoord te bekomen in hoofde van de werkelijke genieters (natuurlijke personen) of maken daarentegen zelfs een pragmatische berekening van een bepaald " fictief" bedrag aan " verworpen uitgaven" dat uiteindelijk evenveel te betalen vennootschapsbelasting zou moeten opleveren als het maximaal en progressief tarief van de personenbelasting dat in hoofde van de betrokken genieter drukt op die belastbare voordelen.
En cas de non-déclaration ou de déclaration insuffisante de certains avantages imposables de toute nature qui sont en principe, pour les bénéficiaires, des " revenus professionnels " aux termes des articles 30, 31, 32 et 36 du CIR 1992, les administrations fiscales recourent souvent à l'application stricte de l'article 219 du CIR 1992 comme un moyen de pression pour obtenir rapidement un accord de la part des bénéficiaires réels (personnes physiques), ou au contraire, elles procèdent elles-mêmes à un calcul pragmatique d'un montant " fictif " de " dépenses non admises" qui doit déboucher, en fin de compte, sur le payement d'un impôt des sociétés aussi élevé que le taux maximal et progressif de l'impôt des personnes physiques qui pèse sur les avantages imposables de l'intéressé.