Vertaling van "procedure een bijzonder dure zaak " (Nederlands → Frans) :

Aangezien België er niet zeker van is dat het die procedure zal winnen omdat de overeenkomst van 1982 niet heel duidelijk is, aangezien in dergelijke zaken een uitspraak « ex aequo et bono » niet uitzonderlijk is en aangezien een internationale scheidsrechterlijke procedure een bijzonder dure zaak is (ongeveer 800 000 euro), stelt de regering voor in te stemmen met de indexering van de pensioenrenten van de Amerikaanse burgers die nog in leven zijn.
Comme la Belgique n'est pas sûre de gagner cette procédure car l'accord de 1982 n'est pas tout-à-fait clair, comme dans de telles affaires une décision « ex aequo et bono » n'est pas exceptionelle et comme une procédure d'arbitrage internationale est très onéreuse (environ 800 000 euros), le gouvernement propose d'accorder l'indexation des rentes de pension aux citoyens américains, qui sont encore en vie.

In dat geval is de ambtenaar verplicht een procedure in te stellen bij de Raad van State (wat een dure zaak is).
Dans un tel cas, le fonctionnaire est obligé d'introduire un (coûteux) recours au Conseil d'État.

verzoekende partij in de procedure bij de gerechtelijke instantie waar de zaak voor het eerst aanhangig is gemaakt („de eerste procedure”) zo goed als geen stappen onderneemt die verder gaan dan de eerste afspraak bij de rechter en in het bijzonder geen verzoekschrift (assignation) indient binnen de termijn waarna de vordering (requête) zal vervallen, met als resultaat dat de eerste gerechtelijke procedure door tijdsverloop zonder uitspraak vervalt, conform het lokale (Franse) recht dat van toepassing is in de eerste procedure, namelijk 30 maanden na de eerste verkennende hoorzitting;
dans la procédure devant la juridiction saisie en premier lieu («la première procédure»), la partie demanderesse ne prend pratiquement aucune initiative après la première audience et en particulier ne lance pas d’assignation dans le délai de caducité de la requête, de sorte que la première procédure s’achève sans qu’une décision ait été prise, par écoulement du délai imparti, conformément au droit (français) local applicable à la première procédure, à savoir 30 mois après l’audience de conciliation;

Geschillen inzake uitlevering en tenuitvoerlegging van buitenlandse vonnissen moeten toegewezen worden aan de gerechtelijke overheid, zonder inmenging van de uitvoerende macht (bijvoorbeeld in een zaak die samenhangt met de zaak-Bongiorno was een van de Italiaanse daders in Italië geïdentificeerd, op enkele honderden meters van de Franse grens. Voor het onderzoek moest een lange en dure procedure met de Italiaanse Staat opgezet worden om de betrokken persoon juist voor de noodzakelijke verhoren en confrontaties naar België te laten komen, waarna hij terug naar Italië gestuurd werd).
(exemple : dans une affaire connexe à l'affaire Bongiorno, un des auteurs italiens a été identifié en Italie, à quelques centaines de mètres de la frontière française. Pour mener l'enquête et procéder à des confrontations, il a fallu organiser une procédure longue et coûteuse avec le gouvernement italien, afin que l'individu en question puisse venir en Belgique, le temps nécessaire aux auditions et confrontations, après quoi il est retourné en Italie).

De lidstaten kunnen praktische regelingen treffen betreffende de duur en de frequentie van dergelijke ontmoetingen, naargelang van de omstandigheden van de procedures, in het bijzonder de complexiteit van de zaak en de toepasselijke procedurele stappen.
Les États membres peuvent arrêter des modalités pratiques concernant la durée et la fréquence de ces rencontres, en tenant compte des circonstances de la procédure, en particulier de la complexité de l’affaire et des étapes procédurales applicables.

Wanneer de duur van een procedure niet in een bepaling van Unierecht is vermeld, moet de redelijkheid van de termijn waarbinnen de instelling de betrokken handeling heeft vastgesteld, worden beoordeeld met inachtneming van alle specifieke omstandigheden van de zaak, in het bijzonder het belang ervan voor de betrokkene, de ingewikkeldheid van de zaak en het gedrag van de betrokken partijen.
Lorsque la durée d’une procédure n’est pas fixée par une disposition du droit de l’Union, le caractère raisonnable du délai pris par l’institution pour adopter l’acte en cause doit être apprécié en fonction de l’ensemble des circonstances propres à chaque affaire et, notamment, de l’enjeu du litige pour l’intéressé, de la complexité de l’affaire et du comportement des parties en présence.

In een zaak over de ondervraging van een persoon die werd opgesloten voor andere feiten dan die waarover hij werd ondervraagd, heeft het onderstreept dat een persoon die wegens een strafbaar feit wordt vervolgd, zich vaak in een bijzonder kwetsbare toestand bevindt in het stadium van het onderzoek, waarbij het erop heeft gewezen dat, te dezen, de verzoeker, « ook al maakte hij niet het voorwerp uit van enige maatregel van vrijheidsbeperking of -beroving krachtens de in het geding zijnde procedure, is verhoord terwijl hij uit de gevangenis was gehaald » zonder bijstand van een advocaat, en heeft besloten tot de schending van artikel 6.3.c) van het Verdrag (EHRM, 27 oktober 2011, Stojkovic t. Frankrijk en België, § 53).
Elle a souligné, dans une affaire relative à l'interrogatoire d'une personne qui était incarcérée pour d'autres faits que ceux à propos desquels elle était interrogée, qu'un accusé se trouve souvent dans une position particulièrement vulnérable au stade de l'enquête, relevant qu'en l'espèce le requérant, « même s'il ne faisait l'objet d'aucune mesure restrictive ou privative de liberté au titre de la procédure en cause, a été entendu alors qu'il avait été extrait de détention » sans l'assistance d'un avocat, et a conclu à la violation de l'article 6.3.c) de la Convention (CEDH, 27 octobre 2011, Stojkovic c. France et Belgique, § 53).

De artikelen 2, 3 en 8, lid 4, van het kaderbesluit 2001/220/JBZ van de Raad van 15 maart 2001 inzake de status van het slachtoffer in de strafprocedure moeten aldus worden uitgelegd dat zij zich niet verzetten tegen nationale bepalingen, zoals die van de artikelen 392, lid 1 bis, 398, lid 5 bis, en 394 van het wetboek van strafvordering, die niet voorzien in een verplichting voor het openbaar ministerie om het gerecht waarvoor de zaak aanhangig is te verzoeken een bijzonder kwetsbaar slachtoffer toe te laten om tijdens het vooronderzoek van de strafprocedure te worden gehoord en een verklaring af te laten leggen volgens de regels van de procedure van het bewijsincident, en evenmin voorzien in de mogelijkheid voor bedoeld slachtoffer om bij een rechter op te komen tegen de afwijzing door het openbaar ministerie van het verzoek om overeenkomstig bedoelde regels te worden gehoord en een verklaring af te leggen.
Les articles 2, 3 et 8, paragraphe 4, de la décision-cadre 2001/220/JAI du Conseil, du 15 mars 2001, relative au statut des victimes dans le cadre de procédures pénales, doivent être interprétés en ce sens qu’ils ne s’opposent pas à des dispositions nationales, telles que celles des articles 392, paragraphe 1 bis, et 398, paragraphe 5 bis, et 394 du code de procédure pénale, qui, d’une part, ne prévoient pas l’obligation pour le ministère public de solliciter la juridiction saisie pour qu’elle permette à une victime particulièrement vulnérable d’être entendue et de faire une déposition selon les modalités de l’incident probatoire lors de la phase d’instruction de la procédure pénale, et, d’autre part, n’autorisent pas ladite victime à former un recours devant un juge contre la décision du ministère public rejetant sa demande d’être entendue et de faire une déposition selon lesdites modalités.

Bij de beoordeling, in het licht van artikel 6.1 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, of een zaak door de rechter eerlijk is behandeld, moet blijkens de rechtspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens acht worden geslagen op de gehele procedure en niet op een of ander bijzonder aspect ervan, tenzij wanneer dat aspect beslissend is voor het verdere verloop van de procedure.
Lors de l'appréciation, à la lumière de l'article 6.1 de la Convention européenne des droits de l'homme, de la question de savoir si une affaire a été traitée équitablement par le juge, il échet, conformément à la jurisprudence de la Cour européenne des droits de l'homme, d'avoir égard à l'ensemble de la procédure et non à l'un ou l'autre aspect particulier, sauf si cet aspect est déterminant pour la suite de la procédure.