Vertaling van "ten tweede moeten de afzonderlijke plaatselijke conflicten " (Nederlands → Frans) :

Ten tweede moeten de afzonderlijke plaatselijke conflicten vanuit regionaal gezichtspunt worden opgelost.
L’intégration régionale doit être axée sur des problématiques telles que l’eau, la désertification, la sécurité alimentaire et non pas simplement sur les divisions et les conflits ethniques.

Die bepaling werd op algemene wijze verantwoord als volgt : « Sedert 2001 is de wetgeving die de provinciale instelling regelt, in essentie geregionaliseerd. Het Waalse Gewest regelt sindsdien de organisatie, het bestuur en de financiën van de Provincie. Die wetgeving werd vastgelegd in het decreet van 31 januari 2004 [lees : 12 februari 2004] tot organisatie van de Waalse provincies, waarvan nagenoeg alle bepalingen sindsdien werden gecodificeerd en thans in Boek II van het tweede deel van het Wetboek van de plaatselijke democratie en decentralisatie worden teruggevonden. In het kader van zijn bevoegdheden beschikt het Waalse Gewest dus over tal van hefbomen die het mogelijk maken dat bevoegdheidsniveau te ondersteunen. In de Regionale Beleidsverklaring wordt op de pagina's 255 en 256 ervan een hervorming van de provinciale instelling uitgestippeld. Een niet-verwaarloosbaar deel van die hervorming bestaat uit een ' herschikking van de provinciale bevoegdheden die wordt geleid door de beginselen van samenhang, van subsidiariteit en van doeltreffendheid ', waarbij de Regering het idee steunt dat ' de Provincies hun optreden moeten richten op de domeinen waar een optreden op bovengemeentelijke schaal een meerwaarde biedt '. Dat beginsel heeft tot gevolg dat ' de provinciale bevoegdheden waarbij de Gemeenschappen, het Gewest of de gemeenten doeltreffender kunnen optreden, door de provincies worden opgegeven en aan die Gemeenschappen, dat Gewest of die gemeenten worden toevertrouwd '. In de Verklaring worden huisvesting en energie als twee van die op te geven bevoegdheden geïdentificeerd. Een grondig onderzoek van de initiatieven die in naam van het provinciaal belang, zoals gedefinieerd in de artikelen 41 en 162 van de Grondwet, door de Provincies zijn genomen, bevestigt de analyse van de partners van de Waalse politieke meerderheid. Het blijkt duidelijk dat, inzake huisvesting of energie, het grootste deel van het beleid dat door de Provincies ten uitvoer is gelegd, h ...
Cette disposition a été justifiée, de façon générale, comme suit : « Depuis 2001, la législation régissant l'institution provinciale a été, pour l'essentiel, régionalisée. La Région wallonne réglemente depuis lors l'organisation, l'administration et les finances de la Province. Cette législation fut définie dans le décret du 31 janvier 2004 [lire : du 12 février 2004] organisant les provinces wallonnes, dont la quasi-totalité des dispositions ont été codifiées depuis et se retrouvent actuellement sous le Livre II de la deuxième partie du Code de la Démocratie Locale et de la Décentralisation. Dans le cadre de ses compétences, la Région wallonne dispose donc de nombreux leviers permettant d'encadrer ce niveau de pouvoir. La Déclaration de Politique Régionale, en ses pages 255 et 256, pose les jalons d'une réforme de l'institution provinciale. Une part non-négligeable de cette réforme consiste en un « réaménagement des compétences provinciales guidé par les principes de cohérence, de subsidiarité et d'efficacité », le Gouvernement soutenant l'idée que ' les Provinces doivent concentrer leur action dans les domaines où une action à l'échelle supra-communale présente une plus-value '. Ce principe a pour corollaire que ' les compétences provinciales où les Communautés, la Région ou les communes peuvent intervenir de façon plus efficace soient abandonnées par les provinces et confiées à ces Communautés, Région ou communes '.

Ze deelt eveneens de niet teruggevorderde bedragen die worden geboekt ten laste van haar administratiekosten en de niet teruggevorderde bedragen die worden beschouwd als uitgaven van het stelsel mee; deze gegevens moeten afzonderlijk worden meegedeeld wat betreft de niet teruggevorderde bedragen in toepassing van artikel 17, tweede lid van de wet van 11 april 1995 tot invoering van het Handvest van de sociaal verzekerde.
Il communique également les montants non récupérés qui sont inscrits à charge de ses frais d'administration et les montants non récupérés qui sont considérés comme des dépenses du régime; ces données doivent être communiquées de manière séparée, en ce qui concerne les montants non récupérables en application de l'article 17, alinéa 2 de la loi du 11 avril 1995 visant à instituer la Charte de l'assuré social.

Ten eerste moeten we beslissen met welke periode de contingenteringsregeling voor de productie van aardappelzetmeel moet worden verlengd. Ten tweede moeten we ons afvragen of de aan de afzonderlijke landen toegekende productiequota ongewijzigd moeten blijven of herzien moeten worden.
Nous devons premièrement décider de la durée pendant laquelle le régime de limitation de la production de fécule de pomme de terre doit être prolongé et, deuxièmement, si les contingents de production alloués à chaque pays doivent rester inchangés ou être modifiés.

Ten tweede moeten we de belangrijkste motor zijn bij het uitwerken van een algemene politieke oplossing voor het gebied. We moeten duidelijk zeggen dat het geen zin heeft de verschillende regionale conflicten afzonderlijk te willen oplossen.
Deuxièmement, être le principal promoteur de la mise en place d’une solution politique globale pour la région, dire clairement qu’un règlement séparé des différents conflits régionaux n’a pas de sens.

Ten tweede moeten wij nagaan hoe inkomsten uit de winstbelasting verdeeld moeten worden tussen de afzonderlijke landen indien een bedrijf in verschillende landen actief is en de winstbelasting op uniforme wijze berekend wordt.
Deuxièmement, comment répartir la recette fiscale tirée de l’impôt sur les bénéfices, dans le cas d’une entreprise établie dans plusieurs pays différents et lorsque l’entreprise utilise une base de calcul uniforme de l’impôt sur les bénéfices.

Ten tweede: Roemenië voert aan dat AVAS weliswaar voornemens was de twee functionele modules afzonderlijk te verkopen, maar dat de onafhankelijke curator CIT na de eerste evaluatie de aanbeveling deed dat de verkoop van het volledige industriële platform als geheel voordeliger was dan de verkoop van elk onderdeel afzonderlijk, met name omdat het industriële platform ook bepaalde minder aantrekkelijke activa omvat (bijvoorbeeld stukken grond zonder toegang tot enige plaatselijke infrastructuur en/of in de nabijheid van de afvalstortplaats, verouderde gebouwen enz.), die waarschijnlijk niet individueel kunnen worden verkocht.
Deuxièmement, la Roumanie soutient que, même si AVAS avait eu l’intention de vendre les deux modules séparément, le liquidateur indépendant CIT a recommandé, suite à une première évaluation, que la plateforme industrielle soit vendue d’un seul bloc, ce qui est plus avantageux qu’une vente élément par élément, d’autant plus que cette plateforme contenait également des actifs peu intéressants (par exemple des terrains sans accès aux infrastructures locales et/ou près de la déchetterie de la ville, des bâtiments vieillissants, etc.), raison pour laquelle ils n’auraient sans doute pas pu être vendus séparément.

Ten tweede: de waarde van de afzonderlijke activa van het industriële platform varieerde aanzienlijk, afhankelijk van hun individuele ligging, de staat van de gebouwen en het al dan niet beschikken over een aansluiting op de plaatselijke infrastructuur.
Deuxièmement, il existait des différences significatives concernant la valeur de chaque actif de la plateforme industrielle, du fait de leur emplacement, de l’état des bâtiments et des voies d’accès à l’infrastructure locale.

« Schenden de artikelen 5 en 7, eerste en tweede lid, van de wet van 26 juli 1962 betreffende de rechtspleging bij hoogdringende omstandigheden inzake onteigening ten algemenen nutte de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, afzonderlijk gelezen of in samenhang met de artikelen 6 en 13 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het voormelde Verdrag, in zoverre zij een verschil in behandeling in het leven roepen tussen, enerzijds, de houders van een eigendomsrecht, eisers of verweerders in rechte, in het geval van een urgentieprocedure ingeleid voor de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg en, anderzijds, de onteigenden, houders van een eigendomsrecht, die tegen een onteigening alle middelen die zij wensen aan te voeren moeten tegenwerpen binnen de termijn waarin is voorzien tussen de dag waarop zij gedagvaard zijn om te verschijnen op de in het geding zijnde plaats en de dag van verschijning, die de uiterste datum is waarin is voorzien om hun argumenten uiteen te zetten op straffe van verval, en in zoverre de vrederechter die uitspraak dient te doen in de onteigeningsprocedure wegens dringende noodzakelijkheid, gehouden is een vonnis te wijzen over het geheel binnen een termijn van 48 uren volgend op de dag van de verschijning van de betrokken partijen, terwijl die termijn de kantonmagistraat niet zou toestaan de hem voorgelegde vragen op passende en uitvoerige wijze te bestuderen en een daarop volgende beslissing te nemen ?
« Les articles 5 et 7, alinéas 1 et 2, de la loi du 26 juillet 1962 relative à la procédure d'extrême urgence en matière d'expropriation pour cause d'utilité publique violent-ils les articles 10 et 11 de la Constitution, lus isolément ou en combinaison avec les articles 6 et 13 de la Convention européenne des droits de l'homme et l'article 1 du Premier Protocole additionnel à la Convention précitée, en ce qu'ils créent une différence de traitement entre, d'une part, les titulaires de droit de propriété, demandeurs ou défendeurs en justice, dans le cas d'une procédure d'urgence initiée devant le président du tribunal de première instance et, d'autre part, les expropriés, titulaires d'un droit de propriété appelés à opposer tous les moyens qu'ils souhaitent invoquer contre une expropriation dans le délai prévu entre le jour de leur citation à comparaître sur les lieux en litige et le jour de la comparution, date ultime prévue pour exposer leur argument sous peine de déchéance, et en ce que le juge de paix appelé à statuer dans la procédure d'expropriation d'extrême urgence est tenu de rendre un jugement sur le tout dans un délai de quarante-huit heures suivant le jour de la comparution des parties intéressées, alors même que ce délai ne permettrait pas au magistrat cantonal une étude adéquate et circonstanciée des questions qui lui sont soumises et une décision subséquente ?