Lidstaten waar de dienst wordt verricht hebben het recht om het bestaan vast te stellen van een arbeidsverhouding en het onderscheid te maken tussen zelfstandigen en werknemers, met inbegrip van "schijnzelfstandigen". In dat verband is volgens de rechtspraak van het Hof van Justitie het hoofdkenmerk van een arbeidsverhouding in de betekenis van artikel 39
van het Verdrag het feit dat iemand gedurende een bepaalde tijd voor een ander e
n onder diens gezag prestaties levert en ...[+++] als tegenprestatie een vergoeding ontvangt; een activiteit die wordt uitgevoerd buiten een relatie van ondergeschiktheid moet worden aangemerkt als een werkzaamheid anders dan in loondienst in het kader van de artikelen 43 en 49 van het Verdrag.
À cet égard, selon la jurisprudence de la Cour, la caractéristique essentielle de la relation de travail au sens de l'article 39 du traité est la circonstance qu'une personne accomplit pendant un certain temps, en faveur d'une autre et sous la direction de celle-ci, des prestations en contrepartie desquelles elle perçoit une rémunération; toute activité qu'une personne exerce hors d'un lien de subordination doit être qualifiée d'activité non salariée aux fins des articles 43 et 49 du traité .