Vertaling van "atteints de fibrillation auriculaire avec un risque thrombo-embolique élevé " (Frans → Nederlands) :

En conclusion, les antagonistes de la vitamine K sont plus efficaces que l’acide acétylsalicylique dans la prévention thrombo-embolique chez les patients atteints de fibrillation auriculaire avec un risque thrombo-embolique élevé, et ce quel que soit l’âge du patient.
Als besluit kan gesteld worden dat de vitamine K-antagonisten doeltreffender zijn dan acetylsalicylzuur in de preventie van trombo-embolie bij patiënten met voorkamerfibrillatie met hoog risico van trombo-embolie, wat de leeftijd van de patiënt ook is.

Les résultats de cette étude confirment que chez les patients atteints de fibrillation auriculaire avec un risque thrombo-embolique élevé, les anticoagulants sont à préférer aux antiagrégants, même lorsque les antiagrégants sont utilisés en association.
De resultaten van deze studie bevestigen dat bij de patiënten met voorkamerfibrillatie en hoog trombo-embolisch risico, de anticoagulantia te verkiezen zijn boven de anti-aggregantia, zelfs boven een associatie van anti-aggregantia.

La conclusion que l’on peut tirer de ces études ACTIVE est que, chez les patients atteints de fibrillation auriculaire avec un risque thrombo-embolique élevé, les antagonistes de la vitamine K restent le premier choix.
Als besluit bij deze ACTIVE-studies kan men stellen dat bij patiënten met voorkamerfibrillatie met hoog risico van trombo-embolie, vitamine K-antagonisten de eerste keuze blijven.

En présence d’une valvulopathie, surtout mitrale, l’administration d’anticoagulants oraux (INR entre 2,0 et 3,0) est indiquée en cas de fibrillation auriculaire ou d’antécédents thrombo-emboliques, ainsi que chez les patients atteints d’une sténose mitrale avec mise en évidence à l’échographie d’un thrombus dans l’oreillette gauche.
Bij kleplijden, vooral ter hoogte van de mitralisklep, is toediening van orale anticoagulantia (INR tussen 2,0 en 3,0) aangewezen bij patiënten met voorkamerfibrillatie of met trombo-embolische antecedenten, alsook bij patiënten met mitralisstenose bij wie op echografie een trombus in de linkervoorkamer werd vastgesteld.

En cas de risque thrombo-embolique élevé, on administrera temporairement une héparine de bas poids moléculaire; p. ex. en cas de prothèse valvulaire mécanique mitrale, tricuspide ou pulmonaire, de prothèse valvulaire mécanique aortique + fibrillation auriculaire, de valvulopathie mitrale + fibrillation auriculaire, d’antécédents d’embolie cardiaque ou systémique, de thrombo-embolie veineuse profonde récente (< 3 mois), de pontage périphérique avec des antécédents de thrombose, de thrombophilie due entre autres à une mutation du facteur V de Leiden.
Bij hoog risico van trombo-embolie wordt tijdelijk een heparine met laag moleculair gewicht gegeven. Dit is bij mechanische mitralis-, tricuspidalis- of longklepprothese; mechanische aortaklepprothese + voorkamerfibrillatie; mitralisvalvulopathie + voorkamerfibrillatie; antecedenten van hartembolie of systemische embolie; recente (< 3 maanden) diepe veneuze trombose; perifere bypass-chirurgie met antecedenten van trombose; trombofilie ten gevolge van o.a. factor V Leiden-mutatie.

La conclusion d’un article paru dans les Folia de mars 2007 sur la prévention thrombo-embolique dans la fibrillation auriculaire était que, chez les patients avec un risque thrombo-embolique élevé, les antagonistes de la vitamine K sont plus efficaces que les antiagrégants (même lorsque ces derniers sont utilisés en association).
De conclusie van een artikel in de Folia van maart 2007 over de preventie van trombo-embolie bij voorkamerfibrillatie was dat bij patiënten met hoog risico van trombo-embolie, vitamine K-antagonisten doeltreffender zijn dan anti-aggregantia (zelfs wanneer anti-aggregantia worden geassocieerd).

En prévention secondaire après un infarctus du myocarde, une anticoagulation orale ne se justifie dès lors pas de manière systématique, mais elle peut être envisagée chez les patients avec un risque thrombo-embolique élevé dans les situations suivantes: infarctus antérieur étendu, dysfonctionnement ventriculaire gauche grave, insuffisance cardiaque congestive, découverte échographique d’un thrombus intramural ou d’un anévrysme ventriculaire gauche, antécédents d’embolie artérielle ou d’embolie pulmonaire, fibrillation auriculaire.
In de secundaire preventie na myocardinfarct is een behandeling met orale anticoagulantia dan ook niet systematisch aanbevolen, maar deze kan wel overwogen worden bij patiënten met hoog risico van trombo-embolie in volgende situaties: uitgebreid anteriorinfarct, ernstige linkerventrikeldisfunctie, congestief hartfalen, echografische vaststelling van een intramurale trombus of van linkerventrikel-aneurysma, antecedenten van arterieel embool of longembool, voorkamerfibrillatie.

Leur utilité dans la prévention d’affections thrombo-emboliques chez tous les patients (donc également âgés) atteints de fibrillation auriculaire est pourtant démontrée irréfutablement.
Nochtans is het nut ervan in de preventie van trombo-embolische aandoeningen bij alle (dus ook oudere) patiënten met voorkamerfibrillatie, onweerlegbaar aangetoond.

La prudence est de mise lors de la prescription et de la perfusion d’IgIV chez des patients obèses ou présentant des facteurs de risques thrombotiques pré-existants (tels que l’âge avancé, l’hypertension, le diabète sucré et les antécédents de maladies vasculaires ou d’épisodes thrombotiques et patients atteints de troubles thrombo-emboliques acquis ou héréditaires, subissant des périodes d’immobilisation prolongées, sévèrement hypovolémiques ou souffrant de maladies entraînant une élévation de la viscosité sanguine).
Voorzichtigheid dient te worden betracht bij het voorschrijven en toedienen van IVIg bij patiënten met overgewicht en bij patiënten met preëxistente risicofactoren voor trombo-embolische aandoeningen (zoals hogere leeftijd, hypertensie, diabetes mellitus en een voorgeschiedenis van vasculaire ziekten of tromboembolische aandoeningen, patiënten met verworven of erfelijke pre-trombotische aandoeningen, patiënten met langdurige perioden van immobilisatie, sterk hypovolemische patiënten, patiënten met ziekten die een verhoogde viscositeit van het bloed veroorzaken)