Traduction de «patients à risque élevé que ce qui était admis auparavant » (Français → Néerlandais) :

Pour la simvastatine (40 mg p.j.), les effets connus sur la morbidité et la mortalité ont été confirmés, et il est démontré qu’un plus grand nombre de patients à risque élevé que ce qui était admis auparavant peut bénéficier d’un tel traitement, par ex. aussi les personnes de plus de 70 ans ou les personnes présentant un taux de cholestérol total inférieur à 5 mmol/l (195 mg/dl).
Voor simvastatine (40 mg p.d) worden de gekende effecten op morbiditeit en mortaliteit bevestigd, en wordt aangetoond dat meer hoogrisicopatiënten dan tevoren werd aangenomen, baat kunnen hebben bij een behandeling met dit middel, b.v. ook mensen ouder dan 70 jaar en mensen met een totaalcholesterolspiegel lager dan 5 mmol/l (195 mg/dl).

Dialyse péritonéale : adaptation de la prestation relative à la formation du patient à l'autodialyse chronique par voie péritonéale en milieu hospitalier, et nouvelle prestation pour la dialyse péritonéale en milieu hospitalier, lorsque un patient en insuffisance chronique y est admis pour le traitement d'une affection intercurrente alors qu'il était traité auparavant par autodialyse à domicile.
Peritoneale dialyse: aanpassing van de opleiding van de patiënt voor chronische autodialyse langs peritoneale weg in een ziekenhuis en nieuwe verstrekking voor de peritoneale dialyse in een ziekenhuis wanneer een patiënt met chronische insufficiëntie er voor de behandeling van een intercurrente aandoening wordt opgenomen terwijl hij ervoor werd behandeld met autodialyse thuis.

l’autodialyse chronique par voie péritonéale en milieu hospitalier, et nouvelle prestation pour la dialyse péritonéale en milieu hospitalier, lorsque un patient en insuffisance chronique y est admis pour le traitement d’une affection intercurrente alors qu’il était traité auparavant par autodialyse à domicile.
> Peritoneale dialyse: aanpassing van de opleiding van de patiënt voor chronische autodialyse langs peritoneale weg in een ziekenhuis en nieuwe verstrekking voor de peritoneale dialyse in een ziekenhuis wanneer een patiënt met chronische insufficiëntie er voor de behandeling van een intercurrente aandoening wordt opgenomen terwijl hij ervoor werd behandeld met autodialyse thuis.

EARLY-ACS (Early Clycoprotein IIb/IIIa Inhibition in Non-ST-segment Elevation Acute Coronary Syndrome) était une étude évaluant la stratégie précoce de traitement par eptifibatide versus placebo (avec utilisation provisionnelle retardée d’eptifibatide en salle de cathétérisme), en association avec des traitements anti-thrombotiques (ASA, héparine non fractionnée (HNF), bivalirudine, fondaparinux ou héparines de bas poids moléculaire), chez les sujets présentant un risque ...[+++] class=yellow2> élevé de syndrome coronarien aigu, sans sus-décalage du segment ST. Les patients devaient bénéficier d’une stratégie invasive pour une prise en charge supplémentaire, après avoir reçu le médicament à l'étude sur une période allant de 12 à 96 heures.
EARLY-ACS onderzoek EARLY-ACS (Early Glycoprotein IIb/IIIa Inhibition in Non-ST-segment Elevation Acute Coronary Syndrome) was een onderzoek met vroegtijdig routinematig eptifibatide versus placebo (met uitgesteld tijdelijk gebruik van eptifibatide in de catheterisatieruimte) gebruikt in combinatie met een antitrombosebehandeling (ASA, UFH, bivalirudine, fondaparinux of laag moleculair-gewicht heparine) bij patiënten met een hoog-risico NSTE ACS. Patiënten dienden een invasief beleid te ondergaan ter verdere behandeling nadat ze gedurende 12 tot 96 uur studiemedicatie hadden gekregen.

Le risque d'AVC hémorragique était plus élevé chez les patients inclus ayant des antécédents d'infarctus lacunaire (20/708 sous atorvastatine versus 4/701 sous placebo), soit un risque relatif de 4.99 (IC 95 %: 1,71-14,61). Le risque d'AVC ischémique était plus faible chez ces patients (79/708 sous atorvastatine versus 102/701 sous placebo); soit un risque relatif de 0,76 (IC 95%: 0,57- 1,02).
Het risico op een hersenbloeding was verhoogd bij patiënten die bij opname in het onderzoek al een lacunair infarct hadden gehad (20/708 voor atorvastatine versus 4/701 voor placebo; HR 4,99; 95% CI, 1,71-14,61), maar het risico op een hersenbloeding was ook afgenomen bij deze patiënten (79/708 voor atorvastatine versus 102/701 voor placebo; HR 0,76; 95% CI, 0,57-1,02).

Les caractéristiques à l'inclusion étaient bien équilibrées entre les deux groupes de traitement quant à l'âge (l'âge médian était de 46 ans pour le groupe SPRYCEL et de 49 ans pour le groupe imatinib avec 10% et 11% de patients âgés de 65 ans ou plus, respectivement), au sexe (femmes 44% et 37%, respectivement), et race (caucasiens 51% et 55%; asiatiques 42% et 37%, respectivement), A l'inclusion, la distribution du score de Hasford était similaire dans les groupes de traitement SPRYCEL et imatinib (risque bas: 33% et 34%; risque intermédiaire 48% et 47%; risque élevé: 19% et 19%, respectivement).
De uitgangskenmerken in de twee behandelgroepen waren goed vergelijkbaar, zowel wat betreft de leeftijd (de mediane leeftijd in de SPRYCEL groep was 46 jaar en in de imatinibgroep 49 jaar, terwijl respectievelijk 10% en 11% van de patiënten ouder was dan 65 jaar), het geslacht (respectievelijk 44% en 37% vrouwen) als het ras (respectievelijk 51% en 55% blank en 42% en 37% Aziatisch). Bij het begin van het onderzoek was de verdeling van de Hasfordscores in de met SPRYCEL en imatinib behandelde groepen vergelijkbaar (respectievelijk laag risico: 33% en 34%; middelmatig risico: 48% en 47%; hoog risico: 19% en 19%).

Il est généralement admis que l’administration d’acide acétylsalicylique en prévention primaire peut être envisagée chez les patients de plus de 50 ans ayant un risque élevé d’affections thrombo-emboliques artérielles (tabagisme, hypertension, diabète, hypercholestérolémie, antécédents familiaux d’infarctus du myocarde, certains patients souffrant de fibrillation auriculaire).
Er wordt algemeen aangenomen dat toediening van acetylsalicylzuur in de primaire preventie kan overwogen worden bij patiënten ouder dan 50 jaar met hoog risico van arteriële trombo-embolische aandoeningen (roken, hypertensie, diabetes, hypercholesterolemie, familiale antecedenten van myocardinfarct, bepaalde patiënten met voorkamerfibrillatie).

Par rapport aux patients dont la tension se situait entre 130-140 mmHg, le risque d’un nouvel AVC était significativement plus élevé dans les groupes dont la tension était inférieure à 120mmHg, se situait entre 140-150 mmHg ou était supérieure à 150 mmHg.
Vergeleken met patiënten met een bereikte bloeddruk tussen 130-140 mmHg was het risico van een nieuw CVA significant hoger in de groepen met bloeddruk lager dan 120mmHg, tussen 140-150 mmHg en hoger dan 150 mmHg.

Chez les patients inclus dans cette étude, l’INR à atteindre était de 2 à 3. Ceci signifie que les patients avec un risque thrombo-embolique élevé (par
Bij de patiënten die in deze studie werden ingesloten, bedroeg de te bereiken INR 2 à 3; dit betekent dat de patiënten met een verhoogd risico van tromboembolie (b.v. patiënten met een kunstmatige hartklep, patiënten met trombo-

La conclusion d’un article paru dans les Folia de mars 2007 sur la prévention thrombo-embolique dans la fibrillation auriculaire était que, chez les patients avec un risque thrombo-embolique élevé, les antagonistes de la vitamine K sont plus efficaces que les antiagrégants (même lorsque ces derniers sont utilisés en association).
De conclusie van een artikel in de Folia van maart 2007 over de preventie van trombo-embolie bij voorkamerfibrillatie was dat bij patiënten met hoog risico van trombo-embolie, vitamine K-antagonisten doeltreffender zijn dan anti-aggregantia (zelfs wanneer anti-aggregantia worden geassocieerd).