Traduction de «royal stipule également » (Français → Néerlandais) :

L'arrêté royal stipule également que l'autorité judiciaire requiert, pour effectuer l'analyse du sang, un expert de l'Institut national de criminalistique et de criminologie ou un expert opérant dans un laboratoire agréé par le ministre de la Justice.
Verder vermeldt het koninklijk besluit dat de gerechtelijk overheid een deskundige van het Nationaal Instituut voor criminalistiek en criminologie of een deskundige van een door de minister van Justitie erkend laboratorium vordert om de bloedanalyse uit te voeren.

Cet arrêté royal stipule également que "le bonus est un droit personnel du bénéficiaire de la pension de retraite" (article 6) et "un avantage distinct de la pension de retraite personnelle" (article 7).
Dit koninklijk besluit bepaalt eveneens dat "de bonus een persoonlijk recht is van de gerechtigde op een rustpensioen" (artikel 6) en "een van het persoonlijk rustpensioen onderscheiden voordeel is" (artikel 7).

Précisons encore que si l'intéressé exerce une activité professionnelle indépendante à titre complémentaire pour laquelle il paie des cotisations au moins égales à celles dues pour une activité exercée à titre principal, la demande d'assimilation devra être introduite dans le régime de pension dans lequel il exerce son activité professionnelle à titre principal, conformément à l'article 28, § 1, de l'arrêté royal du 22 décembre 1967 qui stipule qu'aucune période ne peut être assimilée, si elle peut l'être en vertu d'un autre régime de pension que celui des travailleurs indépendants.
Er moet wel verduidelijkt worden dat, wanneer betrokkene een zelfstandige beroepsactiviteit in bijberoep uitoefent, waarvoor hij bijdragen betaalt die minstens gelijk zijn aan de bijdragen die verschuldigd zijn voor een in hoofdberoep uitgeoefende activiteit, dan zal de aanvraag ingediend moeten worden in het pensioenstelsel waarin hij zijn hoofdberoepsactiviteit uitoefent, in toepassing van artikel 28, § 1, van het koninklijk besluit van 22 december 1967, dat bepaalt dat geen enkele periode kan gelijkgesteld worden indien zij krachtens een andere pensioenregeling dan die der zelfstandigen kan worden gelijkgesteld.

Suivant une proposition du Conseil d'Etat dans son avis n° 41.942/1 du 18 décembre 2006 sur le projet d'arrêté royal du 28 février 2007 portant délimitation des zones à risque visées à l'article 68-7 de la loi du 25 juin 1992 sur le contrat d'assurance terrestre, il est stipulé dans ledit arrêté royal que les modifications ultérieures qui seraient apportées à ces décisions et arrêtés seraient également valables pour l'application du régime des zones à risque.
In navolging van een voorstel van de Raad van State in haar advies nr. 41.942/1 van 18 december 2006 over het ontwerp van koninklijk besluit van 28 februari 2007 tot afbakening van de risicozones bedoeld in artikel 68-7 van de wet van 25 juni 1992 op de landverzekeringsovereenkomst, werd in voormeld koninklijk besluit bepaald dat de latere wijzigingen die zouden worden aangebracht aan deze beslissingen en besluiten, eveneens zouden gelden voor de toepassing van de risicozones.

Ainsi, l'article 5 du projet d'arrêté royal stipule ce qui suit: « Les missions de police administrative qui visent à garantir la tranquillité, la sûreté et la salubrité publiques ou le libre passage de la circulation à l'occasion d'un événement peuvent également donner lieu à une rétribution lorsqu'elles résultent d'une convention conclue avec les organisateurs ou sont la conséquence directe du non-respect de cette convention par les organisateurs».
Artikel 5 van het ontwerp-KB bepaalt bijvoorbeeld : « Kunnen eveneens aanleiding geven tot een retributie, de opdrachten van bestuurlijke politie die als doel hebben de openbare rust, veiligheid en gezondheid of de vrije doorgang van het verkeer te verzekeren naar aanleiding van een evenement die voortvloeien uit een overeenkomst afgesloten met de organisatoren of als direct gevolg van de niet-naleving door de organisatoren».

L’arrêté royal susmentionné stipule également que les conducteurs de moins de 48 ans reçoivent un permis de conduire d’une validité de cinq ans.
Het bovenvermeld koninklijk besluit bepaalt ook dat bestuurders jonger dan 48 jaar een rijbewijs krijgen met een geldigheid van vijf jaar.

Il ressort également du préambule de l'arrêté royal en cause qu'il y avait lieu de prendre une mesure dont le caractère urgent était difficilement conciliable avec une procédure d'adoption ordinaire par le législateur, raison pour laquelle le Conseil d'Etat a également été prié de prendre en compte, dans son avis, le caractère urgent : « Vu l'urgence motivée par : le régime particulier des agences de voyages et le lieu des prestations de services effectuées par les intermédiaires, que stipulent respectivement l'article 26 et l'article 28ter, titre E, de la sixième directive 77/388/CEE; la procédure en manquement d'Etat que régit l'article 226 du Traité CE; la mise en demeure que la Commission européenne a adressée, dans le respect de cette procédure, au Royaume de Belgique, le 30 juillet 1996, pour lui communiquer ses griefs quant à une application estimée incorrecte que la législation belge autoriserait des articles 26 et 28ter, titre E, de la sixième directive 77/388/CEE; l'échange infructueux de vues auquel cette mise en demeure a donné lieu; l'avis motivé que la Commission européenne a par conséquent émis, le 8 juillet 1998, pour confirmer les griefs formés en l'espèce; le fait que la Belgique s'est engagée par écrit, le 30 septembre 1998, à se conformer, sans réserve, à cet avis motivé; qu'une abstention prolongée exposerait inéluctablement la Belgique à la saisine de la Cour de Justice des Communautés européennes; qu'il est, au contraire, impératif que la législation belge soit dûment adaptée sans retard; que les dispositions du présent arrêté, dont tel est précisément l'objet, doivent par conséquent entrer en vigueur aussi vite que possible; que cet arrêté doit dès lors être pris d'urgence; » (Moniteur belge, 31 décembre 1999, troisième édition, pp. 50510 et 50512).
Dat er aanleiding was om een maatregel te nemen waarvan het spoedeisend karakter moeilijk te verzoenen was met een gewone aannemingsprocedure door de wetgever, blijkt eveneens uit de aanhef van het in het geding zijnde koninklijk besluit, reden waarom ook de Raad van State is verzocht bij zijn advies rekening te houden met het spoedeisend karakter : « Gelet op het verzoek om spoedhandeling, gemotiveerd door : de bijzondere regeling voor reisbureaus en de plaats van door tussenpersonen verrichte diensten, respectievelijk bepaald door artikel 26 en door artikel 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG; de procedure bij het niet nakomen door een Staat geregeld door artikel 226 van het Verdrag EG; de ingebrekestelling die de Europese Commissie, in naleving van die procedure, op 30 juli 1996 aan het Koninkrijk België heeft gericht, om haar bezwaren mee te delen betreffende een vermeende onjuiste toepassing van de artikelen 26 en 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG welke de Belgische wetgeving zou toelaten; de vruchteloze gedachtenwisseling waartoe die ingebrekestelling aanleiding heeft gegeven; het met redenen omkleed advies dat de Europese Commissie bijgevolg op 8 juli 1998 heeft uitgebracht teneinde de in casu geformuleerde bezwaren te bevestigen; het feit dat België zich op 30 september 1998 schriftelijk heeft geëngageerd om zonder voorbehoud dit met redenen omkleed advies op te volgen; dat een verlengd uitblijven ervan België onvermijdelijk zou blootstellen aan een aanhangigmaking bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen; dat het integendeel absoluut noodzakelijk is dat de Belgische reglementering naar behoren en zonder verwijl wordt aangepast; dat de bepalingen van onderhavig besluit, dat juist dit als voorwerp heeft, bijgevolg zo vlug mogelijk van kracht dienen te gaan; dat dit besluit dus dringend moet genomen worden » (Belgisch Staatsblad, 31 december 1999, derde editie, pp. 50510 en 50512).

Or par analogie avec un principe général en matière d'assurance, la loi sur l'assurance maladie obligatoire et l'arrêté royal du 20 juillet 1971 stipulent que dans le domaine des assurances sociales également, l'octroi d'indemnités doit être refusé en cas de faute provoquée délibérément par le titulaire du droit, même si celui-ci n'en a pas voulu les conséquences.
In de ZIV wet en het koninklijk besluit van 20 juli 1971 wordt naar analogie met een algemeen verzekeringsprincipe nochtans gesteld dat ook in het sociaal verzekeringsrecht geen uitkeringen verschuldigd zijn ingeval een opzettelijke fout aan de oorzaak ligt, wanneer een gerechtigde die fout willens heeft begaan, ook al heeft hij de gevolgen ervan niet gewild.

En effet, l’article 3 de l’arrêté royal du 14 février 2008 instituant la Commission paritaire 337 stipule ce qui suit : ‘Relèvent également de la Commission paritaire pour le secteur non-marchand les particuliers qui occupent pour leur propre compte du personnel affecté à leur service personnel ou à celui de leur famille à l’exception des travailleurs relevant de la Commission paritaire de l’agriculture, de la Commission paritaire pour les entreprises horticoles et de la Commission paritaire pour les entreprises forestières et des travailleurs sous contrats de travail domestique’.
Artikel 3 van het koninklijk besluit van 14 februari 2008 tot oprichting van het Paritair Comité 337 bepaalt namelijk het volgende: ‘Vallen eveneens onder de bevoegdheid van het Paritair Comité voor de non-profitsector, de privépersonen die voor eigen rekening personeel tewerkstellen voor hun persoonlijke dienst of deze van hun gezin, met uitzondering van de werknemers die onder de bevoegdheid vallen van het Paritair Comité voor de landbouw, van het Paritair Comité voor het tuinbouwbedrijf en het Paritair Comité voor het bosbouwbedrijf en de werknemers onder arbeidsovereenkomst voor dienstboden’.

Pourtant, la réglementation stipule ici aussi que le montant journalier minimum de l'indemnité octroyée aux travailleurs non réguliers est égal au montant du revenu d'intégration, évalué en jours ouvrables, octroyé en vertu de la loi du 26 mai 2002 concernant le droit à l'intégration sociale (article 214, §2, de l'arrêté royal du 3 juillet 1996 portant exécution de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994).
Ook hier stelt de regelgeving nochtans dat het minimumdagbedrag van de uitkering toegekend aan niet-regelmatige werknemers gelijk is aan het in werkdagen gewaardeerde bedrag van het leefloon dat wordt toegekend krachtens de wet van 26 mei 2002 betreffende het recht op maatschappelijke integratie (artikel 214, § 2, van het koninklijk besluit van 3 juli 1996 tot uitvoering van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994).