Traduction de «gehandicapten roept » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Technologie voor de sociaal-economische integratie van gehandicapten en ouderen | Technologisch initiatief ten behoeve van gehandicapten en ouderen | TIDE [Abbr.]
initiative technologique en faveur des personnes handicapées et des personnes âgées | technologie au service de l'intégration économique et sociale des handicapés et des personnes âgées | TIDE [Abbr.]

zelfstandigheid van gehandicapten [ zelfredzaamheid van gehandicapten ]
autonomie des handicapés

faciliteiten voor gehandicapten [ aangepast voertuig | aanpassing van gebouw | braille | gebarentaal | gesproken boek | hulpmiddel voor gehandicapten | ouderenalarm | verwijdering van bouwkundige obstakels ]
facilités pour handicapés [ adaptation de bâtiment | appareil pour handicapé | braille | élimination des obstacles d'ordre architectural | langage gestuel | livre sonore | télévigilance | véhicule adapté ]

bijslag voor zwaar gehandicapten | bijstand voor zwaar gehandicapten
allocation aux personnes gravement handicapées

akkoord dat een specifiek institutioneel kader in het leven roept door het instellen van samenwerkingsprocedures
accord qui crée un cadre institutionnel spécifique en organisant des procédures de coopération

verpleegkundige voor verstandelijk gehandicapten
infirmier spécialisé dans le handicap mental

Fonds voor medische, sociale en pedagogische zorg voor gehandicapten
Fonds de soins médico-socio-pédagogiques pour handicapés

Dienst voor Tegemoetkomingen aan Gehandicapten
Service des allocations aux handicapés

Nationale Hoge Raad voor gehandicapten
Conseil supérieur national des handicapés

integratie van gehandicapten
intégration des handicapés

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

21. ondersteunt de constatering in de mededeling van de Commissie dat „het verzachten van de sociale effecten van de huidige crisis” en het vinden van duurzame bedrijfsmodellen onderdeel zijn van de maatschappelijke verantwoordelijkheid van ondernemingen; dringt er bij de Commissie en de lidstaten op aan bedrijven te helpen om, in samenwerking met vertegenwoordigers van werknemers, betrokken te raken bij MVO; verzoekt bedrijven om initiatieven te overwegen die zijn gericht op het behoud en het scheppen van banen, met name voor jongeren en vrouwen, op alle werkterreinen (beheer en opleiding, markten, personeelsbeleid, milieu en maatschappij), met speciale aandacht voor personen die op meerdere gebieden met achterstand te maken hebben, zoals Roma en gehandicapten; roept hen tevens op bij deze initiatieven niet alleen gewone werknemers in dienst te nemen, maar ook hogere leidinggevenden afkomstig van de lokale arbeidsmarkt aan te stellen en bijvoorbeeld een systeem in te voeren waarbij universitair afgestudeerden een hoogwaardige stage kunnen volgen teneinde de werkervaring op te doen waar werkgevers in de private sector om vragen;
21. soutient la reconnaissance, présente dans la communication de la Commission, que le fait d'«aider à atténuer les effets sociaux de la crise actuelle» et d'«identifier des modèles commerciaux durables» fait partie de la responsabilité sociale des entreprises; invite la Commission et les États membres à soutenir les entreprises à s'impliquer dans la RSE, en coopération avec les représentants des travailleurs; invite les entreprises à envisager des initiatives pour maintenir et créer des emplois, notamment pour les jeunes et pour les femmes, dans tous les domaines d'activité (tels que direction et gestion, marchés, personnel, environnement et société), et en particulier pour les personnes souffrant de désavantages multiples, comme les Roms et les personnes handicapées, et pour ne pas embaucher que de simples employés, mais aussi des cadres issus du marché du travail local et pour établir, par exemple un système permettant aux diplômés universitaires d'accomplir des stages de qualité afin d'acquérir l'expérience dont les employeurs du secteur privé ont besoin;

22. ondersteunt de constatering in de mededeling van de Commissie dat "het verzachten van de sociale effecten van de huidige crisis" en het vinden van duurzame bedrijfsmodellen onderdeel zijn van de maatschappelijke verantwoordelijkheid van ondernemingen; dringt er bij de Commissie en de lidstaten op aan bedrijven te helpen om, in samenwerking met vertegenwoordigers van werknemers, betrokken te raken bij MVO; verzoekt bedrijven om initiatieven te overwegen die zijn gericht op het behoud en het scheppen van banen, met name voor jongeren en vrouwen, op alle werkterreinen (beheer en opleiding, markten, personeelsbeleid, milieu en maatschappij), met speciale aandacht voor personen die op meerdere gebieden met achterstand te maken hebben, zoals Roma en gehandicapten; roept hen tevens op bij deze initiatieven niet alleen gewone werknemers in dienst te nemen, maar ook hogere leidinggevenden afkomstig van de lokale arbeidsmarkt aan te stellen en bijvoorbeeld een systeem in te voeren waarbij universitair afgestudeerden een hoogwaardige stage kunnen volgen teneinde de werkervaring op te doen waar werkgevers in de private sector om vragen;
22. soutient la reconnaissance, présente dans la communication de la Commission, que le fait d'"aider à atténuer les effets sociaux de la crise actuelle" et d'"identifier des modèles commerciaux durables" fait partie de la responsabilité sociale des entreprises; invite la Commission et les États membres à soutenir les entreprises à s'impliquer dans la RSE, en coopération avec les représentants des travailleurs; invite les entreprises à envisager des initiatives pour maintenir et créer des emplois, notamment pour les jeunes et pour les femmes, dans tous les domaines d'activité (tels que direction et gestion, marchés, personnel, environnement et société), et en particulier pour les personnes souffrant de désavantages multiples, comme les Roms et les personnes handicapées, et pour ne pas embaucher que de simples employés, mais aussi des cadres issus du marché du travail local et pour établir, par exemple un système permettant aux diplômés universitaires d'accomplir des stages de qualité afin d'acquérir l'expérience dont les employeurs du secteur privé ont besoin;

Het EESC roept alle EU-instellingen, politieke organen en agentschappen op om, in overleg met de Europese gehandicaptenbeweging, een concreet plan op te stellen dat het mogelijk maakt om gehandicapten onder andere toegankelijkheid te verlenen tot hun gebouwen, websites en documenten.
Le CESE appelle l'ensemble des institutions, des organes politiques et des agences de l'UE, lui-même compris, à préparer, en consultation avec le Mouvement européen pour les personnes handicapées, un plan concret pour garantir l'accessibilité de leurs locaux, de leurs sites Internet et de leurs documents, entre autres.

36. erkent dat een goede gezondheid een noodzakelijke voorwaarde is voor het economisch welzijn van individuele personen en gemeenschappen, en dat dit welzijn op zijn beurt de mensen in staat stelt om het milieu te beschermen; verwelkomt de toezegging van de Commissie in Kaapstad op de Paritaire Parlementaire Vergadering ACS-EU, dat zij voornemens is in alle beleidsgebieden rekening te houden met de gezondheidsbehoeften van kinderen, ouderen en gehandicapten; roept op tot extra inspanningen om ziekte en handicaps te voorkomen en om in te gaan op de grote, vaak onderling verbonden, uitdagingen van HIV/AIDS, TB, geestesziekten, malaria, meningitis, rivierblindheid, epilepsie en andere ziekten en aandoeningen;
36. reconnaît qu'un bon état de santé constitue un préalable au bien-être économique d'une personne et d'une communauté, lequel donne à son tour la possibilité de protéger l'environnement; se félicite de l'engagement pris par la Commission lors de la session de l'Assemblée parlementaire paritaire ACP-UE, tenue au Cap, d'intégrer les besoins sanitaires des enfants, des personnes âgées et des personnes atteintes de handicaps; appelle à une action soutenue afin de prévenir l'invalidité et les handicaps, et de relever les défis énormes, et souvent liés, que constituent le VIH/sida, la tuberculose, les maladies mentales, le paludisme, la méningite, l'onchocercose, l'épilepsie, ainsi que d'autres maladies et troubles;

34. erkent dat een goede gezondheid een noodzakelijke voorwaarde is voor het economisch welzijn van individuele personen en gemeenschappen, en dat dit welzijn op zijn beurt de mensen in staat stelt om het milieu te beschermen; verwelkomt de toezegging van de Commissie in Kaapstad op de Paritaire Parlementaire Vergadering ACS-EU, dat zij voornemens is in alle beleidsgebieden rekening te houden met de gezondheidsbehoeften van kinderen, ouderen en gehandicapten; roept op tot extra inspanningen om ziekte en handicaps te voorkomen en om in te gaan op de grote, vaak onderling verbonden, uitdagingen van HIV/AIDS, TB, geestesziekten, malaria, meningitis, rivierblindheid, epilepsie en andere ziekten en aandoeningen;
34. reconnaît qu'un bon état de santé constitue un préalable au bien‑être économique d'une personne et d'une communauté, lequel donne à son tour la possibilité de protéger l'environnement; se félicite de l'engagement pris par la Commission lors de la session de l'Assemblée parlementaire paritaire ACP‑UE, tenue au Cap, d'intégrer les besoins sanitaires des enfants, des personnes âgées et des personnes atteintes de handicaps; appelle à une action soutenue afin de prévenir l'invalidité et les handicaps, et de relever les défis énormes, et souvent liés, que constituent le VIH/sida, la tuberculose, les maladies mentales, le paludisme, la méningite, l'onchocercose, l'épilepsie, ainsi que d'autres maladies et troubles;

« Schendt artikel 28, tweede lid, van de wet van 27 februari 1987 betreffende de tegemoetkomingen aan gehandicapten, zoals het bestond vóór de wijziging ervan bij de wet van 19 juli 2001, de artikelen 10 en 11 van de gecoördineerde Grondwet niet en roept het geen verschil in behandeling in het leven dat niet objectief verantwoord is, doordat het de bepalingen betreffende de verjaring van de terugvordering van een onverschuldigd bedrag ten laste van een gerechtigde op een tegemoetkoming voor hulp van derden volgens het oude stelsel en meer in het bijzonder artikel 21, § 3, vierde lid, van de wet van 13 juni 1966 van toepassing laat, terwijl het Arbitragehof, in zijn arrest van 6 december 2000 (nr. 129/00), heeft geoordeeld dat datzelfde artikel 28, tweede lid, de artikelen 10 en 11 schond doordat het verschillende en niet objectief verantwoorde verjaringsregels liet voortbestaan in geval van terugvordering van een onverschuldigd bedrag ten laste van een gerechtigde op een gewone of bijzondere tegemoetkoming ten opzichte van diegenen van wie de rechten waren vastgesteld bij de wet van 27 februari 1987 ?
« L'article 28, alinéa 2, de la loi du 27 février 1987 relative aux allocations aux handicapés, tel qu'il existait avant sa modification par la loi du 19 juillet 2001, ne viole-t-il pas les articles 10 et 11 de la Constitution coordonnée et ne crée-t-il pas une différence de traitement non justifiée objectivement en ce qu'il laisse d'application les dispositions relatives à la prescription d'un indu à charge d'un bénéficiaire d'allocation pour l'aide d'une tierce personne dite de l'ancien régime et plus particulièrement l'article 21, § 3, alinéa 4, de la loi du 13 juin 1966 alors que la Cour d'arbitrage, par son arrêt du 6 décembre 2000 (n° 129/00) a considéré que ce même article 28, alinéa 2, violait les articles 10 et 11 en ce qu'il laissait subsister des règles de prescription différentes et non objectivement justifiées en cas de répétition d'un indu à charge d'un bénéficiaire d'une allocation ordinaire ou spéciale par rapport à ceux dont les droits avaient été fixés par la loi du 27 février 1987 ?

32. betreurt het feit dat de doodstraf nog steeds wordt toegepast in 38 Amerikaanse staten en onevenredig vaak wordt voltrokken aan armen en vertegenwoordigers van minderheden; stelt vast dat een verontrustend groot aantal burgers ten onrechte is opgesloten en ter dood veroordeeld en dat de doodstraf ook is opgelegd aan minderjarigen en geestelijk gehandicapten; roept derhalve de Verenigde Staten en de Amerikaanse federale staten op de internationale normen te eerbiedigen en een moratorium in te stellen op alle executies;
32. déplore que la peine capitale reste d'application dans 38 juridictions des États-Unis alors qu'elle est appliquée de manière disproportionnée aux pauvres et aux membres des groupes minoritaires, qu'un nombre inquiétant de citoyens ont été incarcérés par erreur et condamnés à mort et que la peine capitale a également été appliquée à des jeunes délinquants et à des arriérés mentaux; invite dès lors les États-Unis et les états qui les composent à respecter les normes internationales et à décider un moratoire visant toutes les exécutions capitales;

« Schendt artikel 28, tweede lid, van de wet van 27 februari 1987 betreffende de tegemoetkomingen aan gehandicapten, zoals het bestond vóór de wijziging ervan bij de wet van 19 juli 2001, de artikelen 10 en 11 van de gecoördineerde Grondwet niet en roept het geen verschil in behandeling in het leven dat niet objectief verantwoord is, doordat het de bepalingen betreffende de verjaring van de terugvordering van een onverschuldigd bedrag ten laste van een gerechtigde op een tegemoetkoming voor hulp van derden volgens het oude stelsel en meer in het bijzonder artikel 21, § 3, vierde lid, van de wet van 13 juni 1966 van toepassing laat, terwijl het Arbitragehof, in zijn arrest van 6 december 2000 (nr. 129/00), heeft geoordeeld dat datzelfde artikel 28, tweede lid, de artikelen 10 en 11 schond doordat het verschillende en niet objectief verantwoorde verjaringsregels liet voortbestaan in geval van terugvordering van een onverschuldigd bedrag ten laste van een gerechtigde op een gewone of bijzondere tegemoetkoming ten opzichte van diegenen van wie de rechten waren vastgesteld bij de wet van 27 februari 1987 ?
« L'article 28, alinéa 2, de la loi du 27 février 1987 relative aux allocations aux handicapés, tel qu'il existait avant sa modification par la loi du 19 juillet 2001, ne viole-t-il pas les articles 10 et 11 de la Constitution coordonnée et ne crée-t-il pas une différence de traitement non justifiée objectivement en ce qu'il laisse d'application les dispositions relatives à la prescription d'un indu à charge d'un bénéficiaire d'allocation pour l'aide d'une tierce personne dite de l'ancien régime et plus particulièrement l'article 21, § 3, alinéa 4, de la loi du 13 juin 1966 alors que la Cour d'arbitrage, par son arrêt du 6 décembre 2000 (n 129/00) a considéré que ce même article 28, alinéa 2, violait les articles 10 et 11 en ce qu'il laissait subsister des règles de prescription d'un indu à charge d'un bénéficiaire d'une allocation ordinaire ou spéciale par rapport à ceux dont les droits avaient été fixés par la loi du 27 février 1987 ?

« Schendt artikel 28, tweede lid, van de wet van 27 februari 1987 betreffende de tegemoetkomingen aan gehandicapten de artikelen 10 en 11 van de gecoördineerde Grondwet niet en roept het geen verschil in behandeling in het leven dat niet objectief verantwoord is, doordat het de wet van 27 juni 1969 betreffende het toekennen van tegemoetkomingen aan de minder-validen van toepassing laat, met inbegrip van de bepalingen betreffende de verjaring van de terugvordering van een onverschuldigd bedrag ten laste van een gerechtigde op gewone of bijzondere tegemoetkoming volgens het oude stelsel, terwijl de gerechtigden op een tegemoetkoming ingesteld bij de voormelde wet van 27 februari 1987 aan een vordering tot terugbetaling van het onverschuldigd bedrag de verjaringstermijn van een, drie of vijf jaar kunnen tegenwerpen, naar gelang van het geval, krachtens artikel 16, § 1, van die wet, terwijl aan de gerechtigde op een tegemoetkoming volgens het oude stelsel een verjaringstermijn van ten minste vijf jaar wordt tegengeworpen op grond van artikel 7 van de wet van 6 februari 1970 betreffende de verjaring van schuldvorderingen ten laste of ten voordele van de Staat en de provinciën ?
« L'article 28, alinéa 2, de la loi du 27 février 1987 relative aux allocations aux handicapés ne viole-t-il pas les articles 10 et 11 de la Constitution coordonnée et ne crée-t-il pas une différence de traitement non justifiée objectivement en ce qu'il laisse d'application la loi du 27 juin 1969 relative à l'octroi d'allocations aux handicapés en ce compris les dispositions relatives à la prescription de la récupération d'un indu à charge d'un bénéficiaire d'allocation ordinaire ou spéciale dite de l'ancien régime alors que les bénéficiaires d'une allocation créée par la loi du 27 février 1987 susvisée peuvent opposer à une demande en récupération d'indu la prescription d'un, de trois ou de cinq ans selon le cas en vertu de l'article 16, § 1, de ladite loi tandis que le bénéficiaire d'une allocation de l'ancien régime se voit opposer un délai de prescription minimum de 5 ans sur le fondement de l'article 7 de la loi du 6 février 1970 relative à la perception des créances à charge ou au profit de l'Etat ou des Provinces ?

« Schendt artikel 28, tweede lid, van de wet van 27 februari 1987 betreffende de tegemoetkomingen aan gehandicapten de artikelen 10 en 11 van de gecoördineerde Grondwet niet en roept het geen verschil in behandeling in het leven dat niet objectief verantwoord is doordat het de wet van 27 juni 1969 betreffende het toekennen van tegemoetkomingen aan de minder-validen van toepassing laat, met inbegrip van de bepalingen betreffende de verjaring van de terugvordering van een onverschuldigd bedrag ten laste van een gerechtigde op gewone of bijzondere tegemoetkoming volgens het oude stelsel, terwijl de gerechtigden op een tegemoetkoming ingesteld bij de voormelde wet van 27 februari 1987 aan een vordering tot terugbetaling van het onverschuldigd bedrag de verjaringstermijn van een, drie of vijf jaar kunnen tegenwerpen, naar gelang van het geval, krachtens artikel 16, § 1, van die wet, terwijl aan de gerechtigde op een tegemoetkoming volgens het oude stelsel een verjaringstermijn van ten minste vijf jaar wordt tegengeworpen op grond van artikel 7 van de wet van 6 februari 1970 betreffende de verjaring van schuldvorderingen ten laste of ten voordele van de Staat en de provinciën ?
« L'article 28, alinéa 2, de la loi du 27 février 1987 relative aux allocations aux handicapés ne viole-t-il pas les articles 10 et 11 de la Constitution coordonnée et ne crée-t-il pas une différence de traitement non justifiée objectivement en ce qu'il laisse d'application la loi du 27 juin 1969 relative à l'octroi d'allocations aux handicapés en ce compris les dispositions relatives à la prescription de la récupération d'un indu à charge d'un bénéficiaire d'allocation ordinaire ou spéciale dite de l'ancien régime alors que les bénéficiaires d'une allocations créée par la loi du 27 février 1987 susvisée peuvent opposer à une demande en récupération d'indu la prescription d'un, de trois ou de cinq ans selon le cas en vertu de l'article 16, § 1, de ladite loi tandis que le bénéficiaire d'une allocation de l'ancien régime se voit opposer un délai de prescription minimum de 5 ans sur le fondement de l'article 7 de la loi du 6 février 1970 relative à la perception des créances à charge ou au profit de l'Etat ou des Provinces ?