Traduction de «wild olive » (Anglais → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

oleaster | wild olive | wild olive tree
olijf | olijfboom | wilde olijfboom

olive [ olive residue ]
olijf [ olijfkoek ]

(olive) oil register | olive cultivation register | olive grove register | register of olive cultivation
olijfoliedossier | olijventeeltkadaster

A rare genetic T cell negative B cell negative severe combined immunodeficiency disorder due to null mutations in recombination activating gene (RAG) 1 and/or RAG2 resulting in less than 1% of wild type V(D)J recombination activity. Patients present
ernstige gecombineerde immunodeficiëntie door volledige deficiëntie van 'recombination-activating gene' 1 en/of 'recombination-activating gene' 2

geographical information system for olive cultivation | olive cultivation geographical information system | olive cultivation GIS
geografisch informatiesysteem over de olijventeelt

animal life [ wild animal | Wild animals(STW) ]
fauna [ wild dier ]

olive-growing
olijventeelt

Olive oil margarine
enkelvoudig onverzadigde margarine

Olive oil
product dat olijfolie bevat

Acute paralytic poliomyelitis, wild virus, imported
acute paralytische poliomyelitis, geïmporteerd natuurlijk virus

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

The richest, most extensive and vigorous flora is clearly the maquis that characterises the Sardinian landscape up to around 800 m above sea level, sometimes forming isolated, picturesque thickets on the bare coastal cliffs. The maquis comprises the typical combination of evergreen shrubs, which can reach heights of 4-5 m in deeper, moister soils, where it is known as high maquis. Here the species are primarily oleasters (wild olives), mastic trees, carob trees, myrtles, laurels, junipers and rockrose trees.
De rijkste, wijdste en overdadigste vegetatie is zonder meer de mediterrane maquis met hier en daar pittoreske bospartijen op onbegroeide overhangende rotsen, die kenmerkend is voor het landschap van Sardinië tot op een hoogte van 800 m. De maquis is een wintergroene struikvegetatie met ook hoge struiken — in dat geval spreekt men van „hoge maquis” waarin de struiken in vochtigere en diepere toplagen zelfs meer dan 4 tot 5 m hoog worden — en bestaat hoofdzakelijk uit oleasters ofwel wilde olijfbomen, mastiekbomen, johannesbroodbomen, mirten, laurieren, jeneverstruiken en rotsrozen.

The first written reference to the olive groves of the production area dates from 1791 in ‘Viajes de La Serena’, (‘Travels in La Serena’) by Antonio Agúndez Fernández who, referring to Monterrubio de La Serena, mentions the abundance of wild olive trees, which facilitated the grafting of the olive tree.
De olijventeelt in het gebied wordt voor het eerst vermeld in 1791 in het reisboek „Viajes de La Serena” van Antonio Agúndez Fernández, die, verwijzend naar Monterrubio de la Serena, het grote aantal wilde olijfbomen opmerkt, wat het enten van olijfbomen heeft bevorderd.